หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 669

“ผมเองก็ไม่ใช่ผู้ฝึกยุทธ์ ผมเคยเป็นแค่คนธรรมดา แต่ตาเฒ่ามังกรก็ยังสอนผมให้บำเพ็ญฌานได้” เฉินผิงแย้ง

เฉินผิงเคยเป็นคนธรรมดามาตลอด เขาไม่ใช่ผู้ฝึกยุทธ์ด้วยซ้ำตอนติดคุก แต่กระนั้นเขาก็ยังบำเพ็ญฌานได้สำเร็จ หลังเรียนกับตาเฒ่ามังกรอยู่สามปี

“จะเอาตัวเองไปเทียบกับเธอไม่ได้ คุณเป็น..”

อู่เม่ยเอ๋อร์กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่หลงอู่ส่งสายตาเตือน อู่เม่ยเอ๋อร์จึงกล้ำกลืนคำพูดนั้นลงทันใด

เฉินผิงจ้องอู่เม่ยเอ๋อร์ เธอต้องรู้เรื่องที่เขาไม่รู้แน่ แต่เธอไม่กล้าพูดออกมาต่อหน้าหลงอู่

“เฉินผิง ก็ไม่ใช่ว่าแฟนของคุณจะบำเพ็ญฌานไม่ได้เลย แต่ผมจะไม่รับเธอเป็นศิษย์ ผมไม่อยากทำให้อนาคตเธอเสีย อย่าได้คิดว่าผมไร้เทียมทาน ถ้าได้รู้เรื่องโลกแห่งการฝึกตนเป็นเซียนมากกว่านี้ คุณจะเห็นว่ายังมีผู้บำเพ็ญเพียรที่ทรงพลังกว่าผมอีกมาก ยังไงก็ตาม ผมจะเอายาล้างไขกระดูกให้ ให้แฟนของคุณกินเพื่อชำระร่างกาย จากนั้นคุณค่อยสอนวิธีบำเพ็ญฌานให้เธอ ทีนี้ก็ขึ้นอยู่ที่ความมุ่งมั่นของเธอว่าจะทำได้หรือเปล่า” หลงอู่กล่าว

“ขอบคุณครับ คุณหลง!” เฉินผิงดีใจมาก

“แต่ตอนนี้ผมไม่ได้เอายาล้างไขกระดูกมาด้วย ที่นี่มีสมุนไพรบ้างหรือเปล่า? ผมขอแค่สมุนไพรทั่วไป ผมจะปรุงยาให้คุณด้วย มันปรุงง่ายกว่าเยอะเลยถ้าเทียบกับยาทลายร่าง” หลงอู่กล่าว

“คุณอยากได้สมุนไพรตัวไหนครับ? เดี๋ยวให้คนของผมเอามาให้เลย”

แม้ตอนนั้นจะดึกแล้ว เฉินผิงก็ยังจัดเตรียมสมุนไพรมาให้ได้ในไม่กี่อึดใจ

หลงอู่เขียนรายชื่อสมุนไพรที่เขาต้องการ เฉินผิงโทรเรียกหลินเทียนหู่มาเพื่อขอให้เขาขับรถไปเอาสมุนไพรที่ตำหนักยา

เฉินผิงมองด้วยความนับถือเมื่อสัมผัสได้ถึงพลังวิญญาณอันเข้มข้นของหลงอู่ เขานึกสงสัยว่าต้องใช้เวลาอีกนานแค่ไหนกว่าจะไปถึงขั้นนั้นได้

เมื่อพลังวิญญาณล้อมรอบกาย จิตตวิสุทธิที่อยู่ในจุดชีพจรตันเถียนของเฉินผิงก็ทำงานอัตโนมัติ มันเริ่มดูดซับพลังวิญญาณที่หลงอู่ปล่อยออกมาอย่างคึกคะนอง

วิชาบำเพ็ญฌานที่เย่อหยิ่งจองหองอย่างจิตตวิสุทธินั้นเปรียบได้กับหลุมดำ มันดูดกลืนพลังวิญญาณที่อยู่รอบๆ ไปทั่ว ในระหว่างนั้นเปลวไฟวิญญาณที่ใช้เผาสมุนไพรก็เริ่มมอดลง

หลงอู่เหงื่อท่วมตัว แต่เขาก็ไม่ได้ห้ามเฉินผิง เขาหายใจเข้าลึกๆ แล้วปล่อยพลังวิญญาณออกจากจุดชีพจรตันเถียนของเขามากขึ้น

อู่เม่ยเอ๋อร์ตกใจเมื่อได้เห็นดังนั้น หลังจากนั้นสักพัก เธอจึงรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแล้วหันไปมองเฉินผิง