หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 693

ภายในคฤหาสน์ที่อ่าวพันหลง ซูอวี่ฉีจ้องมองยาล้างไขกระดูกของเฉินผิงด้วยความขยะแขยงพร้อมกับทำหน้าบึ้ง “นี่มันอะไรกันเนี่ย? แหวะ กลิ่นมันน่ากลัวและดูน่าขยะแขยงมาก”

เฉินผิงอยากให้ซูอวี่ฉีกินยาล้างไขกระดูก แต่ดูเหมือนเธอจะเกลียดความคิดนี้เป็นที่สุด

“หลิงเอ๋อร์ กินยานี่สิ มันดีมากเลยนะ ผมบอกได้เลยว่าพลังของคุณจะเพิ่มขึ้นหลายเท่าตัวเลยหลังจากได้กินเข้าไป” เฉินผิงที่ละความสนใจจากซูอวี่ฉีหันมากล่าว

โชคไม่ดีนักที่กู่หลิงเอ๋อร์เองก็ไม่อยากจะกลืนยาเข้าไป ซึ่งก็เข้าใจได้เพราะกลิ่นของมันนั้นเหลือจะทน

เฉินผิงพูดไม่ออกเมื่อได้เห็นสองสาวปฏิเสธที่จะกินยาเข้าไป เขาไม่มีทางเลือกนอกจากพยายามคะยั้นคะยอต่อไป “ยานี่คือยาล้างไขกระดูก มันเป็นที่ต้องการอย่างมากเลยนะ หลายคนยอมเข่นฆ่ากันเพื่อให้ได้มันมา และผมเองก็ต้องใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อเอามันมาให้คุณสองคน คุณทั้งคู่ไม่อยากฝึกฝนการบ่มเพาะพลังเลยเหรอ? คุณต้องกินยาก่อนจึงจะทำได้”

ซูอวี่ฉีเห็นว่าเฉินผิงเริ่มจะหงุดหงิด เธอจึงกัดฟันและตัดสินใจกิน “ก็ได้ ก็ได้! ฉันเตือนคุณไว้เลยนะ ถ้ายาล้างไขกระดูกนี่ไม่ดีอย่างที่คุณอ้าง ฉันจะชกหน้าคุณ ถามจริงเถอะว่าทำไมไม่ใส่น้ำตาลตอนทำล่ะ? กลิ่นนี่มันน่ารังเกียจเกินไป”

เมื่อพูดจบ ซูแวี่ฉีก็บีบจมูก อ้าปากและกลืนยาลงไปทันที

ผลของยาล้างไขกระดูกนั้นไม่ใช่อะไรที่คนทั่วไปจะทานทนได้ ซูอวี่ฉีขมวดคิ้วทันทีหลังจากนั้น และท้องของเธอก็ส่งเสียงครวญครางออกมา

“แน่ใจเหรอว่าเป็นยาล้างไขกระดูกน่ะ? คุณเอายาระบายมาให้ฉันแทนหรือเปล่า?” ซูอวี่ฉีถาม เธอหน้าซีด มือของเธอกุมท้องเพราะความเจ็บปวดเข้าจู่โจม จนไม่มีทางทนไหว

“อวี่ฉี เกิดอะไรขึ้นน่ะ?”

กู่หลิงเอ๋อร์กำลังจะกินยาเข้าไปบ้างหลังจากที่เห็นซูอวี่ฉีกินเข้าไป แต่เมื่อเห็นอาการของซูอวี่ฉีแล้วเธอก็กลัวขึ้นมา เธอจึงรีบถามซูอวี่ฉีว่าเป็นอย่างไรบ้าง

“เธอไม่เป็นไรใช่ไหม?”

เฉินผิงเองก็ตื่นตระหนกไปด้วย

เขาไม่เคยกินยาล้างไขกระดูกมาก่อนเลย เขาจึงไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง เมื่อเห็นว่าซูอวี่ฉีปวดท้องมากแค่ไหน เขาก็รีบเอื้อมมือไปตรวจดูอาการของเธอ แต่ทว่าเธอกลับรีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำก่อนที่มือเขาจะถึงตัวเธอเสียอีก

ฟู่ววว!

เสียงของแก๊สที่ขับออกมาอย่างต่อเนื่องทำให้เฉินผิงอึ้งไป นี่อวี่ฉีอาหารเป็นพิษหรือเปล่า? หรือยานั่นมีอะไรผิดปกติไหม?

“ไม่ ฉันไม่เป็นไร รออยู่ข้างนอกนั่นแหละ ไม่ต้องเข้ามานะ” ซูอวี่ฉีตอบ เธอตกใจและรีบวิ่งไปล็อคประตู ซึ่งมันน่าอายมาก ไม่อยากจะเชื่อเลยว่ากลิ่นมันแย่มากขนาดนี้! ให้ตายเถอะ มันน่าสะอิดสะเอียนจริงๆ

เฉินผิงคว้ายาล้างไขกระดูกเอาไว้ได้ขณะที่สีหน้าก็เต็มไปด้วยความสับสน เป็นไปแทบจะไม่ได้เลยที่หลงอู่จะหลอกลวงเขา เพราะเขาเองก็คอยดูหลงอู่กลั่นยาล้างไขกระดูกอยู่โดยตลอด มันจะต้องมีอะไรผิดปกติแน่

“ไม่ ไม่ต้องหรอก แค่ปวดท้องเฉยๆ น่ะ” ซูอวี่ฉีตอบอย่างรวดเร็ว

ด้วยคำตอบนั้น เฉินผิงและกู่หลิงเอ๋อร์จึงต้องอดทนรอไปก่อน พวกเขารออยู่ครึ่งชั่วโมงก่อนที่จะเห็นซูอวี่ฉีออกมาจากห้องน้ำด้วยใบหน้าแดงก่ำเพราะความเขินอาย

“ไม่เป็นไรใช่ไหม?”

เฉินผิงพุ่งตรงไปทันทีเมื่อเห็นซูอวี่ฉี

แต่ทว่าเขาก็ชะงัก ไม่ทันได้ถามจนจบ

ผิวของซูอวี่ฉีผุดผ่องขึ้นมามากในตอนนี้ แก้มของเธอเป็นสีชมพูเรื่อ แม้ไม่ได้แต่งหน้า เธอก็ดูสวยตะลึงราวกับนางฟ้า

กู่หลิงเอ๋อร์เบิกตากว้าง เธอจ้องอย่างงุนงงจนทำให้ซูอวี่ฉีรู้สึกอึดอัดใจ