หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 696

เฉินผิงดื่มกับหลินเทียนหู่พร้อมเสียงดนตรีดังไปทั่วทั้งบาร์ เมื่อเห็นผู้คนเต้นรำไปกับเสียงดนตรีเช่นนั้น เฉินผิงก็รู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาบ้าง

นับตั้งแต่ออกมาจากคุก เฉินผิงก็ไม่เคยผ่อนคลายสบายใจเท่ายามนี้มาก่อนเลย

“คุณเฉิน ผมเดาว่าคุณต้องเป็นที่ชื่นชอบของสาวๆ แน่เลย” หลินเทียนหู่เอ่ยพลางแสยะยิ้ม

“ฮะ? คุณหมายความว่ายังไง?” เฉินผิงถามด้วยน้ำเสียงสับสน

หลินเทียนหู่ไม่ตอบทว่ากลับขยิบตา เฉินผิงรีบหันไปมองตามตำแหน่งที่หลินเทียนหู่ขยิบตาให้ จนพบหญิงสาวในชุดรัดรูปสีดำที่กำลังจ้องมองมาที่เฉินผิง

เธอมีสีหน้าไม่ยินดียินร้าย และดูแปลกแยกจากผู้คนที่กำลังดิ้นพล่านอยู่รอบตัวเธอ

“ฮะ? เธอยังอยู่อีกเหรอ?”

หลังจากได้เห็นหญิงสาวคนนั้น ดูเหมือนเฉินผิงจะรู้สึกสับสน

หลินเทียนหู่หัวเราะ “คุณเฉิน ผมขอตัวก่อนนะครับ แต่อย่ากลับดึกนักล่ะ อย่างไรเสียก็ยังมีผู้หญิงอีกสองคนรอคุณอยู่ที่บ้าน”

หลินเทียนหู่ลุกขึ้นแล้วเดินออกไป ในทางกลับกันเฉินผิงก็เดินเข้าไปหาหญิงสาวคนนั้นพร้อมไวน์แดงแก้วหนึ่ง แล้วเขาก็นั่งลงข้างๆ เธอ

“ทำไมคุณยังไม่กลับไปอีก? อยากให้ผมอยู่เป็นเพื่อนไหมล่ะ?” เฉินผิงเอ่ยถามด้วยความสับสน

คำพูดของเขาทำให้หญิงสาวอึ้งงันไปบ้าง จากนั้นเธอก็ยิ้มเผยฟันขาวราวกับไข่มุก ความงามที่เธอครอบครองสามารถทำให้คนทั้งประเทศคุกเข่าให้ได้ แม้แต่เฉินผิงเองก็ถึงกับใจเต้นแรง

“นี่คือวิธีจีบหญิงของคุณงั้นเหรอ?” หญิงสาวเอ่ยถามขึ้นมา

“จีบ? กับใคร? คุณน่ะเหรอ?” เฉินผิงกล่าวพลางหัวเราะ จากนั้นค่อยเอ่ยเสริมขึ้นมาอีกว่า “ผมยังไม่คิดจะฆ่าตัวตายหรอกนะ ดังนั้นย่อมไม่มีทางที่ผมจะจีบคุณหรอก ยิ่งไปกว่านั้นคุณก็ควรจะเลิกใช้มนตรามหาเสน่ห์แบบนั้นได้แล้ว มันไม่ได้ผลกับผมหรอก”

หลังจากนั้นเขาก็เดินออกมาจากบาร์ แววตื่นตระหนกวูบผ่านดวงตาของหญิงสาว เธอรีบไล่ตามเขาไป

เฉินผิงเดินอยู่ข้างหน้า ขณะที่หญิงสาวตามหลังมาอย่างกระชั้นชิด

“คุณจะตามผมมาทำไม? เลิกคิดเรื่องที่จะมาพักที่บ้านผมไปได้เลย แฟนผมอยู่ที่นั่น” เฉินผิงกล่าวโดยไม่ระงับสติอารมณ์

เฉินผิงกลอกตามองหญิงสาว ให้ตายสิ ผู้หญิงคนนี้ช่างแสดงแนบเนียนเสียจริงเชียว มาถึงขั้นนี้แล้วเธอน่าจะไปเป็นดาราให้รู้แล้วรู้รอดไปเสียเลย

ขณะที่เขากำลังทอดถอนใจอยู่นั้น เงาร่างของหญิงสาวก็เลือนรางจางหายไป ประกายเยียบเย็นจากมือของเธอพุ่งเข้าใส่เฉินผิง

ในขณะเดียวกัน เงาร่างของเธอก็ขยับอย่างรวดเร็ว แล้วมีดสั้นที่เธอกำอยู่ก็มุ่งเป้ามาที่ใบหน้าของเฉินผิง

ไม่มีแม้แต่ร้อยรอยของความลังเลหรือเมตตาสักนิด

“ไปลงนรกซะเถอะ!”

แววตาของเธอเปล่งประกายอำมหิต อีกทั้งสายตาที่เธอมองมาก็มีความกระหายเลือดยิ่งกว่าผู้ใดที่เฉินผิงเคยพบเจอมา

เพียงแค่เห็นก็ชวนให้ตกใจเสียจนกรามค้างแล้ว “เป็นห่าอะไรวะเนี่ย? เธอบ้าไปแล้วรึไง?”

ทันทีที่เขาพูดจบ พลังอันน่าเหลือเชื่อภายในตัวเขาก็ทะลักทลายออกมาทันที

เพียงแค่เขาขยับนิ้วมือเล็กน้อย เข็มเงินก็พุ่งออกมา เมื่อมันปะทะเข้ากับมีดสั้นก็ทำให้เกิดประกายวูบวาบภายใต้ท้องนภายามราตรี