หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 695

ยิ่งไปกว่านั้น ซูอวี่ฉีก็ปรารถนาที่จะดูแลเฉินผิงกับกู่หลิงเอ๋อร์ อย่างไรเสียพวกเธอสองคนก็สนิทสนมกัน ยามที่เฉินผิงออกเดินทางก็สามารถอยู่เป็นเพื่อนกันได้

กู่หลิงเอ๋อร์อยู่ในห้องน้ำเป็นชั่วโมงกว่าจะออกมา เมื่อเธอเห็นกู่หลิงเอ๋อร์ยืนอยู่ตรงนั้น ซูอวี่ฉีก็ต้องอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ “หลิงเอ๋อร์ ธะ เธอเปลี่ยนไปมากเลย มาส่องกระจกดูสิ”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น กู่หลิงเอ๋อร์จึงรีบเดินไปที่กระจก เมื่อเห็นผิวพรรณงดงามนวลเนียนของตนเองแล้ว เธอก็รู้สึกตื่นเต้นมากทีเดียว

เฉินผิงจ้องมองโดยไม่รู้ตัวเช่นกัน หลังจากกู่หลิงเอ๋อร์กินยาล้างไขกระดูกก็แผ่รัศมีอันไม่ธรรมดาสามัญออกมา

หญิงสาวทั้งสองคนที่ยืนอยู่เคียงข้างกันสวยพอๆ กัน แต่อุปนิสัยใจคอของพวกเธอกลับแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

ซูอวี่ฉีราวกับเทพธิดาผู้มีเมตตา ขณะที่กู่หลิงเอ๋อร์ราวกับเทพธิดาแห่งสงคราม อย่างไรเสียก็นับว่าสมเหตุสมผลดี เนื่องจากเธอเคยทำงานอยู่ในกระทรวงยุติธรรมมาก่อน

ยามที่เขาเห็นพวกเธอสองคนยืนอยู่ตรงหน้า เฉินผิงก็อดที่จะคิดสกปรกมิได้

ว้าว ถ้าหากฉันได้พวกเธอทั้งสองคนมาครอบครอง เมื่อฉันนอนหลับยามค่ำคืนก็สามารถตระกองกอดได้ทั้งซ้ายและขวา โอ้พระเจ้า เช่นนั้นก็คงจะวิเศษไปเลย!

กว่าจะรู้ตัว เฉินผิงก็ยิ้มออกมาราวกับคนโง่งม จนไม่ทันได้สังเกตว่าซูอวี่ฉีกับกู่หลิงเอ๋อร์เดินเข้ามาหาตนตั้งแต่เมื่อไหร่

หลังจากพวกเธอเห็นรอยยิ้มโง่งมเช่นนั้น หญิงสาวทั้งสองคนก็มองหน้ากันแล้วร้องตะโกนขึ้นมาพร้อมกัน

เฉินผิงสะดุ้งโหยง ตอนที่เขาได้สติก็พบว่าทั้งซูอวี่ฉีและกู่หลิงเอ๋อร์กำลังจ้องมองเขาด้วยสายตาแปลกประหลาด เขาจึงรีบกลับไปนั่งที่โซฟาทันที

“เฉินผิง เมื่อสักครู่คุณยิ้มเรื่องอะไรงั้นเหรอ?” กู่หลิงเอ๋อร์ถาม

“ปะ เปล่าสักหน่อย” เฉินผิงตอบอย่างเก้อกระดาก

“ฉันพนันเลยว่าเขากำลังนึกถึงเรื่องที่มีพวกเราสองคนหลับนอนกับเขายามค่ำคืนอยู่แน่ๆ นั่นก็เลยเป็นสาเหตุที่ทำให้เขายิ้มราวกับคนโง่งมยังไงล่ะ”

ซูอวี่ฉีพูดแทงใจดำ เพราะมันเป็นสิ่งที่เขากำลังคิดอยู่จริงๆ

“โอ้ อย่าพูดเหลวไหลน่า ผมไม่ได้คิดแบบนั้นสักหน่อย” เฉินผิงโกหก เขาทะลึ่งพรวดจากโซฟาแล้วเดินออกไป “พวกคุณสองคนคงต้องรับประทานอาหารค่ำโดยไม่มีผมเสียแล้วล่ะ พอดีผมมีเรื่องต้องไปทำ”

เขาไม่กล้าอยู่ที่บ้านอีกต่อไป ใครจะรู้กันเล่า? เขาอาจจะติดกับผู้หญิงสองคนนั้นเข้าจริงๆ ก็ได้

“ก็งั้นๆ แหละครับ อย่างไรเสียพวกเราก็อายุปูนนี้กันแล้ว พวกเราไม่ได้แสวงหาความสนุกและความตื่นเต้น พวกเราแค่อยากจะหาคู่ชีวิต ถึงกระนั้นพวกเราก็มีความสุขที่ได้รับใช้คุณนะครับ คุณเฉิน”

หลินเทียนหู่รู้สึกซาบซึ้งใจในตัวเฉินผิงมาโดยตลอด เพราะฝ่ายหลังเป็นเหตุผลที่ทำให้เขากลายมาเป็นปรมาจารย์ หากปราศจากความช่วยเหลือของเฉินผิง หลินเทียนหู่ก็คงไม่สามารถเลื่อนมาถึงขั้นนั้นได้ชั่วชีวิต

“ในเมื่อคุณรู้ว่าตัวเองอายุไม่ใช่น้อยๆ ก็ควรจะรีบมีลูกได้แล้ว อย่างน้อยก็เพื่อให้ตนเองมีทายาทสืบทอด การที่ผู้ฝึกยุทธ์มีลูกตอนอายุสี่สิบต้นๆ ก็ใช่ว่าจะแย่สักหน่อย”

ผู้ใดก็ตามที่เลื่อนถึงระดับปรมาจารย์อาวุโสจะสามารถมีอายุขัยยืนยาวกว่าคนทั่วไป นับเป็นเรื่องปกติที่ปรมาจารย์อาวุโสจะมีชีวิตอยู่ได้เป็นร้อยปี อันที่จริงนั่นเป็นเรื่องธรรมดาของพวกเขาอยู่แล้ว เพราะพวกเขามีร่างกายที่แข็งแกร่งและสุขภาพดีกว่าคนทั่วไปมากนัก

“ผมไม่เคยนึกถึงเรื่องมีลูกมาก่อนเลย มันยุ่งยากเกินไป”

หลินเทียนหู่หัวเราะ เขาเป็นราชันโลกใต้ดินแห่งหงเฉิงมาครึ่งค่อนชีวิต ดังนั้นเขาจึงไม่เคยนึกถึงเรื่องมีลูกมาก่อนเลย

เมื่อเฉินผิงเห็นเช่นนี้ก็ได้แต่ยิ้ม อย่างไรเสียเขาก็ไม่มีสิทธิ์เข้าไปยุ่มย่าม ดังนั้นเขาจึงไม่เอ่ยถึงเรื่องนั้นอีก