หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 713

ราชาพิษประเมินเฉินผิงและเห็นสีหน้าหื่นกระหายและสายตาเร่าร้อนของฝ่ายหลัง “ไม่อยากเชื่อเลยว่าเจ้าเด็กผู้นี้จะสามารถสังหารปรมาจารย์ยุทธ์อย่างฉินเซียวหลินได้ กว่าจะมาถึงระดับปรมาจารย์ยุทธ์ได้ก็ลำบากเลือดตาแทบกระเด็น ฉินเซียวหลินเก็บตัวฝึกฝนมาหลายปีกว่าจะเลื่อนขึ้นมาถึงระดับปรมาจารย์ยุทธ์ได้ กลับต้องมาถูกไอ้เด็กพรรค์นี้ฆ่าเอาเสียได้”

ราชาพิษกล่าวพลางเดินข้ามห้องไปอยู่ตรงหน้าเฉินผิง ตอนนี้เขายืนอยู่ใกล้กับเฉินผิงและเสี่ยวหลาน

เมื่อเสี่ยวหลานเห็นสายตาที่ราชาพิษจับจ้องมาที่เฉินผิงก็ถึงกับใจเต้นระทึก เธอเกรงว่าเขาจะจับพิรุธได้

“เสี่ยวหลาน ถอดเสื้อของมันออก” ราชาพิษออกคำสั่งด้วยเสียงเรียบ แล้วเผลอตะคอกใส่เธอโดยไม่ทันคิด

เสี่ยวหลานตกตะลึงกับคำสั่งอันปัจจุบันทันด่วนของเขา “ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วยคะ พ่อบุญธรรม?”

เสี่ยวหลานไม่เข้าใจสาเหตุที่ทำให้ราชาพิษสั่งให้เฉินผิงถอดเสื้อออก

ถึงเฉินผิงจะยังคงแสยะยิ้มสัปดน ทว่ากลับรู้สึกใจหายวูบ

หรือว่าราชาพิษจะเป็นพวกวิปริต? เกิดมันชอบผู้ชายขึ้นมา ฉันจะทำยังไงเล่า? ฉันไม่ชอบไม้ป่าเดียวกันหรอกนะเว้ย!

เฉินผิงใจเต้นแรงพลางครุ่นคิด ถ้าหากราชาพิษเป็นพวกกามวิตถาร งั้นฉันก็จะลงมือสังหารมันเสียก่อนเลย ฉันจะไม่ยอมเสียพรหมจรรย์ให้ผู้ชายหรอกนะ

ราชาพิษขมวดคิ้วให้กับคำถามของเสี่ยวหลาน “ทำตามคำสั่งของฉันซะ! ฉันไม่จำเป็นต้องอธิบายเรื่องที่จะทำให้แกฟัง!”

เมื่อจับสังเกตได้ถึงความขุ่นเคืองในน้ำเสียง เสี่ยวหลานก็รีบหุบปากลงทันทีพลางมองเฉินผิงด้วยสีหน้าจนใจ “เฉินผิง คุณถอดเสื้อเถอะ”

เฉินผิงมองเสี่ยวหลานอย่างเร่าร้อน แล้วยิ้มชั่วร้ายให้กับคำสั่งของเธอ “คุณอยากให้ผมถอดเสื้อไปทำไมกัน? หรือว่าคุณอยากจะทำในต่อหน้าผู้คนมากมายงั้นรึ? ผมรู้สึกตื่นเต้นจัง! ผมไม่ให้คุณทำมันต่อหน้าคนตั้งเยอะตั้งแยะหรอกนะ แค่คิดก็เหนื่อยแล้ว”

เฉินผิงถอดเสื้อเผยให้เห็นร่างตึงกระชับได้สัดส่วนของเขา

แววพึงพอใจทอประกายในดวงตาของราชาพิษยามมองมาที่ร่างของเฉินผิง เขาเอื้อมมือไปจับแขนของเฉินผิงแล้วหยิกมันลงไปด้วยสีหน้าอิจฉา

เมื่อผู้นำทั้งห้าคนเห็นเฉินผิงถอดเสื้อออก ต่างมีรอยยิ้มเย้ยหยันเกลื่อนใบหน้า ถึงเจ้าเด็กนี่จะแข็งแกร่งสักแค่ไหน แต่ในที่สุดก็ยังติดกับแผนนารีพิฆาตของเสี่ยวหลาน เอาได้ง่ายกว่าการเอาชนะปรมาจารย์ยุทธ์เสียอีก

หลังจากทุกคนแยกย้ายกันไปแล้ว เสี่ยวหลานก็พาเฉินผิงไปที่ห้องของเธอ

ทันทีที่เขาก้าวเข้ามาในห้องของเธอ ก็มีกลิ่นหอมลอยมาปะทะเข้ากับเฉินผิง ห้องดูสะอาดและเป็นระเบียบเรียบร้อยมากทีเดียว มีชุดชั้นในของเสี่ยวหลานแขวนตากอยู่ตรงหน้าต่าง

เมื่อเห็นสายตาของเขาทอดมองมาที่ชุดชั้นในของเธอ เสี่ยวหลานก็หน้าแดงก่ำแล้วรีบเก็บมันลงมายัดเข้าตู้เสื้อผ้าของเธอ

“ผมไม่ยักรู้ว่าคุณชอบชุดชั้นในสีแดง” เฉินผิงหยอกเย้าเธอพลางแสยะยิ้ม

เธอถลึงตามองเฉินผิงโดยไม่พูดอะไรจากนั้นก็โยนหมอนลงบนพื้น “คืนนี้คุณนอนที่พื้น อย่าคิดล้ำเส้นฉันเป็นอันขาด ถ้าหากคุณกล้าแตะต้องฉันล่ะก็ ฉันจะไม่ยกโทษให้คุณแน่”