หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 712

“รายงานราชาพิษ! อีกไม่นานคุณหนูเสี่ยวหลานกับเฉินผิงก็จะมาถึงหมู่บ้านหม่าวแล้วครับ เจ้าเด็กนั่นกลายเป็นลูกไก่ในกำมือของเธอแล้วเอาแต่ตามเธอต้อยๆ ราวกับลูกสุนัขตัวเล็กๆ ก็ไม่ปาน” ลูกน้องรายงาน

ราชาพิษผงกศีรษะด้วยความพึงพอใจกับข่าวที่ได้ยิน

หลังจากลูกน้องออกไปแล้ว ทั้งห้าคนก็มุ่งหน้าไปที่ห้องรับแขกของราชาพิษ

ทั้งห้าคนนี้เป็นเหล่าผู้นำของหมู่บ้านหม่าว

“คุณเตรียมของที่จะใช้เปลี่ยนมันให้เป็นราชาซากศพแล้วหรือยัง?” ราชาพิษถามผู้นำทั้งห้าคน

ต้าลี่โถวผงกศีรษะ “พวกเราเตรียมของเอาไว้หมดแล้ว แต่ผมเกรงว่าไอ้สารเลวนั่นจะมีภูมิต้านทานต่อพิษน่ะสิ ถ้าหากสัตว์พิษไม่มีผลกับมัน เช่นนั้น-”

“วางใจเถอะ เสี่ยวหลานบอกว่าเฉินผงหลงเธอจนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว เธอสั่งให้มันทำอะไรมันก็ต้องทำ ฉันเองก็เตรียมผงซานกงเอาไว้ให้มันแล้ว หลังจากมันกินเข้าไป มันก็จะหมดเรี่ยวหมดแรงทันที มันจะไม่สามารถต้านทานการโจมตีของสัตว์พิษโดยไร้ซึ่งพลังยุทธ์ได้” ราชาพิษกล่าวพลางยิ้มบางๆ

“แต่มันคงจะไม่ตายเพราะโดนสัตว์พิษจู่โจมหลังจากถูกขังโดยไม่มีพลังของตนเองนานถึงเจ็ดวันได้หรอกใช่ไหม?” ต้าลี่โถวถาม

หากไม่มีพลังล่ะก็ ใครมันจะไปทนถูกขังอยู่ในห้องที่มีแต่สัตว์พิษได้นานถึงเจ็ดวันกันเล่า?

“เรื่องนั้นคงไม่เกิดขึ้นหรอก ร่างกายของมันแข็งแกร่งถึงระดับพิเศษ ฉันเลือกมันให้เป็นราชาซากศพก็เพราะสาเหตุนั้นแหละ”

ตอนที่ราชาพิษได้ดูคลิปวิดีโอการต่อสู้ระหว่างเฉินผิงกับฉินเซียวหลิน ก็คิดจะเลือกเฉินผิงให้เป็นราชาซากศพที่ปะทะกับราชาพิษได้ขึ้นมาแล้ว

ผู้นำทั้งห้าคนไม่สงสัยในคำพูดอันเปี่ยมไปด้วยความเชื่อมั่นของราชาพิษอีก

ในขณะเดียวกัน เฉินผิงกับเสี่ยวหลานก็กำลังเดินอยู่ในป่าหนาทึบโดยอาศัยแสงสว่างอันน้อยนิดจากแสงจันทร์

เสี่ยวหลานรู้สึกประหลาดใจอยู่บ้าง เธอไม่นึกว่าราชาพิษจะยังรอเธอจนดึกดื่นขนาดนี้ หรือว่าเขาร้อนใจอยากจะเปลี่ยนเฉินผิงให้กล่ยเป็นราชาซากศพแล้ว?

พวกยามเต็มไปด้วยความอิจฉา เมื่อเห็นเฉินผิงกอดแขนเรียวงามของเสี่ยวหลานด้วยสีหน้าหื่นกระหาย แม้จะปรารถนาในตัวเสี่ยวหลานมานาน แต่พวกเขาก็ไม่กล้าลงมือกับเธอเพราะนอกเหนือไปจากพลังและสถานะที่พวกเขาไม่อาจเทียบได้แล้ว อย่างไรเสียเธอก็เป็นบุตรบุญธรรมของราชาพิษด้วย

เฉินผิงเกาะติดเสี่ยวหลานผ่านประตูของหมู่บ้านหม่าวภายใต้การตรวจสอบอย่างละเอียดของยามทั้งหลายมาได้ เขาพบว่าพวกเขาใช้ไม้สร้างบ้านเรือนเสียเป็นส่วนใหญ่ ขณะที่เดินลึกเข้าไปในหมู่บ้าน ก็มีกระท่อมสองชั้นปรากฏแก่สายตาของเขา มันมีขนาดใหญ่โตโออ่ากว่าบ้านเรือนหลังอื่นๆ เสียอีก เขาคิดว่าในเมื่อกระท่อมอยู่กลางหมู่บ้าน ก็น่าจะเป็นที่พำนักของราชาพิษเป็นแน่

ขณะที่เขาสันนิษฐานอยู่นั้น เสี่ยวหลานก็พาเขาเข้ามาในกระท่อม ชายรูปงามที่มีเคราขาวนั่งอยู่ตรงตำแหน่งประธานในห้องรับแขก

ส่วนอีกห้าคนนั่งเป็นแถวอยู่เคียงข้างเขา เฉินผิงจำได้ว่าพวกเขาคือห้าประมุขเพราะเขาเคยเห็นหน้ามาก่อน

แต่หลังจากเขาก้าวเข้ามาในห้องรับแขก เขาก็ถอนสายตาจากสิ่งรอบข้างแล้วมุ่งความสนใจมาที่เสี่ยวหลาน เขากอดแขนของเธอแน่นพลางทำท่าเจ้าชู่ประตูดินต่อไป

“พ่อบุญธรรม หนูพาเฉินผิงกลับมากลับมาแล้วค่ะ” เสี่ยวหลานแจ้งให้ทราบด้วยสีหน้าไร้อารมณ์