หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1005

ในตอนแรกรษิกาคิดว่าพวกเขาทั้งคู่คงจะไม่สามารถรับมือกับงานทั้งหมดได้อย่างแน่นอน

แต่เนื่องด้วยเด็กๆ ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ดังนั้นเธอจึงไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะของฝากที่เธอเตรียมมาหรือไม่

ทั้งรษิกาและเจตนินจัดการกับเด็กๆ ได้อย่างเป็นระเบียบ

บางทีอาจเป็นเพราะสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งนี้อยู่ในเมืองและมีสิ่งอำนวยความสะดวกที่ดีกว่าเมื่อเทียบกับสถานที่ที่ผ่านมา

นอกจากความพิการตั้งแต่กำเนิดแล้ว เด็กๆ ส่วนใหญ่สบายดี

เมื่อจำนวนของเด็กๆ ที่กำลังต่อแถวอยู่ลดลง รษิกาจึงรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น

ขณะที่เด็กคนสุดท้ายของแถวเดินเข้าไปในเต็นท์ รษิกาก็เอื้อมมือไปหยิบตุ๊กตากระต่ายน้อยออกมามอบให้เขา

เด็กชายเงยหน้าขึ้นมองเธอก่อนจะพูดขอบคุณด้วยความสุภาพ “ขอบคุณครับ คุณรษิกา!”

จากนั้นเขาก็หยิบตุ๊กตากระต่ายจากมือรษิกาด้วยความอ่อนโยน

รษิกาอดไม่ได้ที่จะลูบหัวเขาด้วยความเอ็นดูพร้อมกับยิ้มแย้มขึ้นมา ทันใดนั้น เธอก็สังเกตเห็นว่าเขาดูหน้าตาซีดเซียวเป็นอย่างมาก เมื่อเห็นเช่นนั้นเธอก็รู้สึกใจไม่ดีขึ้นมาทันที เธอถามเด็กชายอย่างกังวลว่า “หนูรู้สึกไม่ค่อยสบายตัวใช่ไหมจ๊ะ?”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นเด็กชายก็ขมวดคิ้วพร้อมกับครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบด้วยท่าทีลังเลว่า “บางครั้งผมก็รู้สึกว่าใจของผมมันสั่นๆ ครับคุณรษิกา”

คำพูดของเด็กชายทำให้รษิกาขมวดคิ้วขึ้นมาทันที เธอะจึงถามต่อว่า “หนูช่วยบอกรายละเอียดของอาการเพิ่มเติมอีกหน่อยได้ไหม?”

เด็กชายครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ “บางครั้งใจมันก็เต้นเร็วมาก แต่สักพักมันก็กลับมาเป็นปกติครับ”

นี่เป็นอาการทั่วไปของภาวะหัวใจเต้นผิดจังหวะ

รษิกามองเจตนินก่อนจะบอกเด็กชายตรงหน้าว่า “หนูน้อย หนูขึ้นไปนอนบนเตียงนี้ได้ไหมจ๊ะ? ฉันอยากจะตรวจหนูเพิ่มเติมน่ะ”

เด็กชายปีนขึ้นไปบนเตียงด้วยความเชื่อฟัง

จากนั้นรษิกาก็เริ่มวัดชีพจรของเขา

ในขณะเดียวกันเจตนินก็กำลังเปิดใช้งานเครื่องมือที่อยู่ข้างๆ พวกเขา

หลังจากนั้นไม่นานความสงสัยที่พวกเขาทั้งสองคนมีก็ได้รับการยืนยัน

รษิกาหยุดการเคลื่อนไหวของเธอทันที จากนั้นเธอจึงชำเลืองมองไปยังจุดฝังเข็มที่เจตนินชี้

เขายิ้มก่อนจะพูดว่า “ตระกูลดำรงกุลเคยค้นคว้าเรื่องนี้มาแล้ว จุดฝังเข็มที่คุณเลือกคือจุดที่พบบ่อยที่สุดที่ใช้ในการรักษาโรคภาวะหัวใจเต้นผิดจังหวะ แต่จากการวินิจฉัยของเรา ผมคิดว่าผลการรักษาจะดีมากกว่าถ้าหากคุณเปลี่ยนจุดฝังเข็มสุดท้ายมาเป็นตรงนี้ครับ”

ความประหลาดใจแล่นเขามาในหัวของรษิกาทันท่ี

ท้ายที่สุดแล้ว จุดฝังเข็มที่เจตนินพูดถึงนั้นไม่ค่อยได้ถูกนำมาใช้ในการฝังเข็มสักเท่าไร เธอไม่สามารถรับประกันได้เลยว่ามันจะส่งผลอย่างไรหากเธอฝังเข็มเข้าไปตรงนั้นจริงๆ

บางทีผลรับมันอาจจะเป็นไปตามที่เจตนินพูด อาจจะช่วยให้อาการของเด็กชายดีขึ้นได้จริง หรืออีกมุมหนึ่งอาจจะทำให้อาการของเขาแย่ลงกว่าเดิมอีกเช่นกัน

ในขณะนั้นเด็กชายก็เฝ้ามองพวกเขาทั้งสองคนด้วยความจริงจัง แม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจบทสนทนาของทั้งคู่ก็ตาม

อย่างไรก็ตาม เด็กชายรู้สึกเชื่อใจและเชื่อมั่นในตัวทั้งคู่อย่างสุดหัวใจและไม่ตั้งคำถามใดๆ กับทั้งสองคนเลย

หลังจากคิดอย่างรอบครอบแล้ว รษิกาก็เงยหน้ามองเจตนินที่กำลังจ้องมองเธอด้วยความมั่นใจ

ในที่สุดรษิกาก็ตัดสินใจทำตามคำแนะนำของเขา พร้อมกับฝังเข็มสุดท้ายลงไปยังจุดที่เจตนินบอก