หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1189

รษิกาค่อยๆ ย่อตัวลงนั่งไปแตะศีรษะของเด็กหญิงตัวเล็กๆ

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนเธอจะเห็นเด็กหญิงยิ้มให้เธอ

รษิกาแสบจมูก เธออยากขอโทษเด็กน้อย แต่ก้อนเนื้อที่จุกในลำคอทำให้เธอไม่สามารถทำเช่นนั้นได้

“ออกไปเร็วๆ นะแม่... แล้วแม่จะเจอหนูเมื่อแม่ตื่นขึ้น!” เด็กหญิงเร่งเร้าและเอียงศีรษะ

ดวงตาของรษิกาสั่นไหวอย่างรุนแรง

ลูกสาวของฉันเสียไปนานแล้ว... ฉันจะพบเธออีกครั้งเมื่อตื่นขึ้นมาได้ยังไง?

อย่างไรก็ตาม เด็กหญิงตัวเล็กๆ ก็กดดันเธออย่างเร่งเร้า

เสียงร้องไห้ของอชิและเบนนี่ก้องเข้าหูของรษิกาอีกครั้ง

หลังจากลังเลอยู่พักใหญ่ ในที่สุดรษิกาก็ลุกขึ้นยืน ก่อนจากไปเธอก็อดไม่ได้ที่จะมองย้อนกลับไปที่ร่างเล็กๆ ที่อยู่ข้างหลังเธอ

สาวน้อยโบกมือ

รษิกาฝืนยิ้มแล้วเดินไปที่ประตู

"แม่!"

เสียงร้องไห้ของเด็กๆ ชัดเจนขึ้น

ขณะที่รษิกาค่อยๆ ลืมตาขึ้น เธอก็จ้องมองเพดานสีขาวด้วยดวงตาที่เปียกชื้น

“เธอฟื้นแล้ว! คุณรษิกาฟื้นแล้ว!”

ผู้เชี่ยวชาญที่รออยู่ที่ประตูจ้องมองเธอโดยไม่กะพริบตา ทันทีที่ฝูงชนเห็นเธอลืมตา พวกเขาก็ส่งเสียงอย่างมีความสุข

เลอศิลป์เองก็เห็นว่ารษิกาลืมตาแล้ว และเขาก็เต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

จนกระทั่งเขาได้ยินเสียงของผู้เชี่ยวชาญเขาก็กลับมาจากภวังค์ ถึงกระนั้นเขาก็ยังไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่เกิดขึ้น

เธอฟื้นแล้วเหรอ?

เขารอมานานจนเขาเกือบจะสิ้นหวัง และในที่สุดรษิกาก็ฟื้นแล้ว

"แม่! แม่!"

เด็กทั้งสามจับมือของเธอแน่นจนเธอรู้สึกราวกับว่ามือของเธอกำลังจะหัก

ลูกสาวของฉันเสียชีวิตไปนานแล้ว ทำไมฉันถึงฝันแบบนั้นได้?

"เอาล่ะๆ หยุดร้องไห้นะ แม่ไม่เป็นไรแล้ว ขอโทษที่ทำให้ทุกคนกลัว มันเป็นความผิดของแม่เอง” รษิกาปลอบใจเด็กๆ อย่างอ่อนแรง

อย่างไรก็ตาม เด็กๆ ยังคงร้องไห้ไม่หยุด และทำให้รษิกาเจ็บปวดใจ

ทันใดนั้นก็มีเสียงแหบแห้งดังขึ้น

“คุณรู้ไหมว่าคุณหลับไปนานแค่ไหน?”

รษิกาตัวแข็งทื่อ เธอสังเกตเห็นอย่างช้าๆ ว่าเลอศิลป์ก็อยู่ด้วย

ฉันคงจะเสียสติจากการนอนนานเกินไป เด็กๆ จะอยู่ที่นี่ได้ยังไงถ้าไม่ใช่เพราะเลอศิลป์?

"คุณเลอศิลป์...” รษิกาค่อยๆ คลายอ้อมกอดจากเด็กๆ และมองเขาด้วยสายตาที่ขัดแย้งกัน

ทันทีที่เธอเห็นหน้าของเขาเธอก็ตกตะลึง

ใบหน้าของเลอศิลป์ซีดราวกับกระดาษ ดวงตาของเขาแดงก่ำ และคิ้วของเขาขมวด ในเวลาเดียวกัน เขาดูกระสับกระส่ายและหงุดหงิดอย่างมาก

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นเลอศิลป์ดูซีดเซียวขนาดนี้