หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1269

จากสีหน้าของรษิกา คมสันเข้าใจทุกอย่างกระจ่างชัด เขาหัวเราะออกมาอย่างขมขื่นด้วยท่าทีเหยียดหยันตัวเอง

รษิกาเงยหน้ามามองเขา “แล้วยังไง คุณก็เลยคิดทำแบบนี้เหรอ?”

แม้กระทั่งตอนนี้ เธอก็ยังไม่อยากจะเชื่อว่าชายผู้อ่อนโยนและสง่างามคนนี้ที่ช่วยเหลือเธอมามากมายจะทำอะไรเช่นนั้นไปได้

อนิจจา ความสงสัยของเธอที่มีต่อสิ่งต่างๆ ทำให้คมสันกลับยิ่งรู้สึกเหมือนโดนดูถูกมากขึ้น “ถ้าผมไม่ทำทุกอย่างนี้ คุณจะเห็นหัวผมไหมล่ะ? คุณรู้ไหมว่าผมลงทุนทำอะไรลงไปบ้างในหลายปีที่ผ่านมาเพื่อให้คุณเห็นผมอยู่ในสายตาบ้าง? คุณคิดว่าผมเป็นรองคุณเหรอเมื่อดูจากความสามารถของผมเนี่ยนะ?”

คำทุกคำที่หลุดมาจากปากเขานั้นกระทบใจของรษิกาเป็นอย่างมาก

ตอนนั้นเองที่เธอได้ตระหนักว่าเธอมองข้ามอะไรไปบ้างตลอดหลายปีมานี้

ฉันเป็นแพทย์แผนโบราณชั้นนำในชวาลาแล้ว และเขาก็มีความสามารถพอๆ กับฉัน อันที่จริง ศาสตราจารย์หาญชัยก็เคยชื่นชมเขาด้วยซ้ำ เขามีความสามารถในการทำสาขาแยกออกมา และจัดการดูแลมันได้เอง แต่เขาก็เป็นเพื่อนร่วมงานฉันมาเสมอ และฉันคิดว่าศาสตราจารย์หาญชัยจัดการให้เราทำงานร่วมกันเพราะเขาเชื่อใจเรา ไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะมีเหตุผลเบื้องหลังเรื่องนี้

“คุณคิดว่าผมทำแค่เรื่องนี้อย่างเดียวเหรอ?” เสียงของคมสันดังขึ้นมาอีกครั้ง

ด้วยความตกใจ รษิกาหันไปมองหน้าเขาทันที

เมื่อสบตาเธออย่างเยาะเย้ย คมสันก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา “ฮ่าๆ! กลายเป็นว่าคุณไม่รู้เลยว่าผมทำอะไรลงไปบ้างสินะ! คุณแค่สืบดูเหตุการณ์ครั้งนี้เพราะเลอศิลป์บอกถึงความสงสัยของเขาใช่ไหม? แน่ล่ะ คุณไม่เคยเห็นหัวผมเลย ไม่ว่าผมจะทำอะไรก็ตาม!”

“ไม่ ไม่ใช่อย่างนั้น! ฉันแค่… ฉันแค่เชื่อใจคุณมากๆ” รษิกาอธิบายทันที

ไม่นานนักหลังจากเธอพูดเช่นนั้น คมสันก็แทรกอย่างเย็นชาว่า “ผมไม่อยากให้คุณเชื่อใจผมมากนัก! ผมไม่อยากให้คุณมองผมด้วยสายตาแบบเดิมๆ ตลอดเวลา คุณยิ้มให้พวกเขาและร้องไห้เพราะพวกเขา แต่พอเป็นเรื่องของผม คุณกลับทำท่าเป็นมืออาชีพอยู่ตลอด ผมไม่มีค่าพอจะเป็นแม้แต่เพื่อนของคุณเลยเหรอ? คุณดูถูกผมมากขนาดนี้ได้ยังไง?”

ใบหน้าของรษิกามีร่องรอยการขมวดของคิ้วเกิดขึ้น ชั่วครู่หนึ่ง เธอไม่รู้ว่าจะตอบโต้คำกล่าวหาของเขาอย่างไรดี

หลังจากนั้น เขาก็ไม่ตอบอะไรอีก ไม่ว่ารษิกาจะพูดอะไรก็ตาม

“คมสัน กฤษณวรรณ คุณไม่น่าทำแบบนี้กับเธอเลย!”

เมื่อเห็นรษิกาเงียบไปแล้ว เลอศิลป์ก็เดินเข้าไปหาคมสัน

ก่อนที่คมสันจะรู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้น หมัดหนักๆ ก็ลอยมาเข้าท้องของเขา

“ผมต่อยคุณแค่หมัดเดียวเพราะคุณก็ดูแลรษิกามานานหลายปี ถ้าคุณกล้าทำอะไรโง่ๆ อีกครั้งตอนที่คุณออกไปจากที่นี่ ก็อย่าโทษผมเลยถ้าผมจะส่งคุณไปพบยมบาล!”

เสียงของเลอศิลป์เยือกเย็นและน่ากลัว