หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1270

ไม่นานนัก ตำรวจก็มาถึง

จากนั้น คมสันก็ถูกนำตัวไปยังรถตำรวจ

ก่อนที่จะออกไป เขาหันกลับมามองรษิกาอยู่นาน

รษิกาทนสายตาเขาได้แค่เพียงวินาทีเดียวก่อนที่เธอจะละสายตาไป

ความจริงก็คือ เธอไม่รู้เลยว่าจะเผชิญหน้ากับเขาอย่างไร

เมื่อเห็นเธอเลี่ยงสายตาเขา คมสันก็หัวเราะอย่างขมขื่นเป็นเชิงดูถูกตัวเอง เขาขึ้นไปบนรถโดยให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี

หลังจากนั้น รถตำรวจก็เร่งเครื่องยนต์ออกไป

ครรชิตเองก็ออกไปจากที่นั่นหลังจากบอกลากับเลอศิลป์แล้ว

ต่อมา รษิกากับเลอศิลป์ก็ถูกทิ้งให้อยู่ที่ทางเข้าสถาบันวิจัยกันตามลำพัง

เลอศิลป์มองดูหญิงสาวข้างๆ เขาด้วยความเป็นห่วง

“คุณกำลังคิดอะไรอยู่? คุณยังยินดีจะเชื่อไหมว่าคมสันทำอะไรแบบนี้ลงไปได้?”

เธอเงยหน้ามามองสบตากับเขาและไม่ได้พูดอะไร แต่สายตาของเธอบอกทุกอย่างอย่างชัดเจน

อันที่จริง การล้มล้างทัศนคติต่อใครคนหนึ่งที่มีมาเป็นเวลานานไม่ใช่สิ่งที่ทำได้ในชั่วข้ามคืน อย่างน้อยก็ไม่ใช่สำหรับเธอ

รษิกามองไปทางที่รถตำรวจขับออกไปและถามว่า “จะเกิดอะไรขึ้นกับเขาเหรอ?”

ทันใดนั้น เลอศิลป์ก็ขมวดคิ้ว “จนถึงตอนนี้ คุณก็ยังห่วงเขาอยู่เหรอ?”

สีหน้าของรษิกาเศร้าหมอง “คุณไม่เข้าใจ เขาทำงานกับฉันมานานหลายปีจริงๆ อีกอย่าง ฉันก็สลัดความรู้สึกที่ว่าฉันเป็นเหตุผลส่วนหนึ่งที่เขาทำอย่างนี้ออกไปไม่ได้เลย”

ถ้าไม่ใช่เพราะฉันปิดใจอย่างหนาแน่น และถ้าฉันรู้ว่าเขามีใจให้ฉันก่อนหน้านี้ บางทีเรื่องทั้งหมดก็อาจจะไม่เกิดขึ้นก็ได้ ฉันคิดอะไรง่ายเกินไป เขาเป็นหมอที่โดดเด่น แต่เขาก็เป็นรองฉันมานานหลายปี แต่ฉันก็กลับมองว่าเป็นเรื่องธรรมดา

ขณะที่เธอจมกับความรู้สึกผิด แขนคู่หนึ่งก็ดึงเธอเข้าไปโอบกอดไว้อย่างอบอุ่นโดยไม่รู้ล่วงหน้า

มือใหญ่ๆ ลูบหัวของเธอ

ฉันคิดว่าคมสันตระหนักได้ถึงความผิดพลาดของเขาตอนที่ถูกจับ โชคไม่ดีที่เขาไม่อาจกลับตัวได้อีกต่อไปแล้ว ดังนั้น เขาจึงใช้วิธีนี้ในการปลอบใจตัวเองว่าเขาไม่ได้ทำอะไรผิดไป

อย่างที่เลอศิลป์พูด ถ้าเขาชอบฉันจริงๆ เขาจะไม่ทำอะไรให้ฉันต้องเจ็บปวดเลย…

ภาพที่เลอศิลป์เห็นในกล้องวงจรปิดผุดขึ้นมาในหัวเขา และสายตาของเขาก็เคร่งเครียดไปในทันที

ตอนที่มีก๊าซลอยขึ้นมา คมสันเรียกเจตนินให้มาดู

จะพูดอีกอย่างก็คือ เจตนินเป็นเป้าหมายที่แท้จริง แต่รษิกาทำให้แผนของเขาเสียไปโดยไม่ตั้งใจ

แต่ถ้าเขาห้ามรษิกาได้ทันเวลา เจตนินก็จะสงสัยว่ามีอะไรผิดปกติ เช่นนั้นแล้ว เขาจึงทำได้แค่มองรษิกาเลือกทำสิ่งที่เป็นอันตรายต่อตัวเธอเอง

กระนั้น เลอศิลป์ก็ไม่ได้คิดจะบอกเรื่องนี้ให้รษิการู้

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนเธอจะหวั่นไหวไปกับคำพูดของคมสัน และเขาก็ไม่ต้องการให้ชายคนอื่นเข้ามามีที่ยืนในหัวใจของเธอ

ไม่ว่าอย่างไร รษิกาเองก็ไม่คิดว่าจะได้คำตอบเช่นกัน

เมื่อชายหนุ่มเงียบไป เธอก็พูดว่า “อีกอย่าง เขาพูดว่านี่ไม่ใช่แค่เรื่องเดียวที่เขาทำ แล้วเขาทำอะไรอย่างอื่นอีกล่ะ?”

เลอศิลป์ลูบหัวเธอเพื่อปลอบใจ “ผมจะลองสืบดูนะ อย่าครุ่นคิดอะไรเรื่องนี้อีกเลย คุณเพิ่งจะหายดี ตอนนี้คุณควรจะพักก่อน”