หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1405

ก่อนที่พวกเขาจะรู้ตัวฟ้าก็มืดแล้ว

หลังจากทำหน้าที่เป็นคนขับรถ คนยกของ และให้ของขวัญกับรษิกาเรียบร้อยแล้วเลอศิลป์ก็กลับมานั่งทานอาหารเย็นตามปกติ

เมื่อทานข้าวอิ่มแล้วเขาก็เล่นกับเด็กๆ สักพักก่อนที่จะกลับบ้าน

“นี่ก็ดึกมากแล้ว ถึงเวลาที่ต้องกลับบ้านแล้วนะไอวี่…”

ก่อนที่เขาจะทันพูดจบ ไอรดาก็ปฏิเสธทันที “หนูจะอยู่ที่นี่กับแม่!”

เลอศิลป์สบตากับลูกสาวก่อนที่จะพูดขึ้นว่า “ถ้าอย่างนั้นผมฝากคุณดูแลไอวี่สักสองสามวันก็แล้วกัน ถ้าคุณไม่ไหวก็บอกผมนะ ผมจะมารับลูกๆ เอง”

แววตาของอชิและเบนนี่เป็นประกายเมื่อได้ยินคำพูดของเลอศิลป์

ด้วยความฉลาดของพวกเขา อชิกับเบนนี่จับใจความได้ถึงส่วนที่สำคัญที่สุดในประโยคของเลอศิลป์… เขาเหมารวมว่าอชิและเบนนี่เป็นลูกของเขาด้วย

ถึงแม้ว่าเด็กๆ จะยังไม่อาจเรียกเขาว่า ‘พ่อ’ ได้ในตอนนี้ แต่เลอศิลป์ก็มองว่าเด็กชายทั้งสองเป็นลูกของเขาแล้ว

เด็กชายทั้งสองยิ้มกริ่มอยู่ในใจเมื่อคิดได้เช่นนั้น

ส่วนทางด้านไอรดานั้นก็ดีใจเป็นอย่างมากที่ได้รับอนุญาตให้อยู่กับแม่ของเธอ

รษิกาลูบใบหน้าไอรดาอย่างอ่อนโยนและเอ่ยตอบรับด้วยรอยยิ้มว่า “ฉันจะดูแลเธอเป็นอย่างดี”

“ผมรู้” เลอศิลป์ตอบพร้อมยิ้มกว้าง

ถึงแม้ว่ารษิกาจะไม่ได้พูดอะไรเป็นพิเศษ แต่ไอรดาก็มีความสุขที่ได้อยู่กับแม่ของเธอ

จากนั้นเลอศิลป์ก็ขับรถกลับบ้านของเขาหลังจากที่ออกมาจากบ้านของรษิกา

ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้อยู่กับไอวี่ในช่วงเวลาที่เธอต้องการแม่มากที่สุด แล้วทำไมตอนนี้เธอทำตัวราวกับว่าเธอสมควรได้รับสิ่งเหล่านี้ล่ะ?

เลอศิลป์ขมวดคิ้ว “รษิกาเป็นแม่ผู้ให้กำเนิดไอวี่ อีกอย่างเรื่องที่เกิดขึ้นในตอนนั้นเป็นเรื่องเข้าใจผิด ผมแน่ใจว่าแม่ก็พอจะรู้เรื่องนี้มาบ้าง รษิกาคิดว่าไอวี่เสียชีวิตตั้งแต่แรกเกิด”

“ไม่มีใครรู้หรอกว่าเธอพูดเรื่องจริงหรือเปล่า ตอนนั้นเธอไปโดยไม่ร่ำลาอะไรสักคำ ถ้าวันนี้เธอทำเรื่องอะไรที่มันเลวร้ายขึ้นมา แม่จะไม่แปลกใจเลย” ศศิตาตะคอกกลับ

หลังจากที่ได้ยินคำพูดนั้น เลอศิลป์ก็มองดูแม่ของเขาด้วยแววตาที่แทบไม่อยากเชื่อ

ศศิตาปรับเปลี่ยนท่าทีของเธอด้วยความไม่พอใจนัก เธอรู้ว่าเธอทำให้ลูกชายของเธอไม่พอใจ

“ก็แม่เลี้ยงไอวี่ของแม่มาตั้งแต่ยังเล็ก แม่จะคิดถึงหลานของแม่บ้างไม่ได้เหรอ? แล้วถ้าลูกให้ไอวี่ไปอยู่กับรษิกา ถ้าแม่คิดถึงหลานขึ้นมา แม่จะทำยังไงล่ะ?”

“หลังจากเลี้ยงดูไอวี่มาตั้งหลายปี มันจะอะไรนักหนาครับครับถ้าแม่จะไม่ได้เจอเธอสักสองสามวัน? ตอนนี้ไอวี่อาการดีขึ้นมากแล้ว เธอต้องการอยู่กับรษิกา อีกอย่างถ้าไอวี่ไม่เจอแม่ อารมณ์ของเธอจะนิ่งมากกว่า” เลอศิลป์ตอบกลับด้วยความหงุดหงิด