ด้วยเหตุผลทั้งหมดนี้ทั้งสองคนจึงแยกย้ายกัน
เมื่อฝนทิพย์ก้าวออกจากบ้านตระกูลภักดีสรวง รอยยิ้มที่ปรากฏบนหน้าของเธอก็หายไปทันที แต่แทนที่ไปด้วยความโศกเศร้าและความโกรธ
ถ้าฉันรู้ว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น ฉันคงไม่เข้าใกล้อัญชสาตั้งแต่แรกหรอก! ขนาดว่าในตอนนี้ครอบครัวของเธอกำลังตกอับ เธอก็ไม่คิดที่จะปล่อยฉันไป!
สีหน้าของฝนทิพย์ยังคงเคร่งเครียดตลอดการเดินทางกลับไปบ้านตระกูลคชาเรศ
ขณะเดียวกัน ด้วยความกังวลใจเกี่ยวกับฝนทิพย์ จักรภพจึงนั่งรอน้องสาวของเขาอยู่ที่ห้องนั่งเล่น
หัวใจของจักรภพตกไปที่ตาตุ่มทันทีเมื่อเห็นสีหน้าของฝนทิพย์ในตอนที่เธอเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น “เกิดอะไรขึ้น? ทะเลาะกับอัญชสามาเหรอ?”
ถ้าจำไม่ผิด อัญชสากับฝนทิพย์ญาติดีกันมาตลอด ในเมื่อวันนี้ฝนทิพย์ไปเยี่ยมหาอัญชสาเฉยๆ พวกเธอก็ไม่ควรทะเลาะกันสิ หรือสิ่งที่ฉันสงสัยมันจะถูก? พวกเธอกำลังปิดบังอะไรฉันอยู่หรือเปล่านะ?
ความคิดนั้นทำให้จักรภพหนักใจเป็นอย่างมาก เขาจับจ้องฝนทิพย์ด้วยสายตาเฉียบคม
ในที่สุดความโกรธที่ฝนทิพย์อดกลั้นไว้ก็ประทุขึ้นหลังจากที่เธอได้ยินคำพูดของจักรภพที่กำลังกังวลเป็นอย่างมาก
“ทั้งหมดก็เป็นเพราะพี่นั่นแหละ! เราเป็นมิตรกับตระกูลภักดีสรวงมาตั้งนาน แต่พอพวกเขาประสบปัญหา พวกเราก็เล่นงานเขาเหมือนเราเป็นแร้งทึ้งที่ไปขโมยเอาทรัพย์สินของเขามาเป็นของเราเองน่ะ ถ้าพี่เป็นอัญชสา พี่จะไม่เสียใจเหรอ?”
จักรภพขมวดคิ้ว “เธอไม่รู้อะไรเอาซะเลย! มิตรภาพน่ะ มันไม่มีสำหรับโลกของนักธุรกิจหรอกนะ นอกจากนี้ตระกูลภักดีสรวงไม่สามารถถือครองทรัพย์สินของตัวเองไว้ได้ ถ้าเกิดว่าเราไม่ลงมือ ก็มีคนอื่นมาทำเหมือนเรานี่แหละ!”
ดวงตาของเธอเบิกกว้าง “เราก็แค่…”
ก่อนที่ฝนทิพย์จะบอกว่าควรให้โอกาสคนอื่น จักรภพก็พูดขึ้นอย่างดุดันว่า “หุบปาก! เรื่องนี้เป็นเรื่องของคชาเรศกรุ๊ป พี่ได้หารือกับผู้ถือหุ้นทุกคนแล้ว มันจะไม่มีการคัดค้านใดๆ ทั้งสิ้น และอีกอย่างมันเป็นคำสั่งของเลอศิลป์ด้วย เธอคิดว่าพวกเราควรจะสนิทกับตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์หรือตระกูลภักดีสรวงมากกว่ากันล่ะ?”
ในตอนนี้ม่านตาของฝนทิพย์หดลงด้วยความหวาดกลัวเมื่อพูดถึงเลอศิลป์ ความกลัวครอบงำเธอจนทำให้ความโกรธสลายไปทันที
แน่นอนว่าฉันก็อยากจะทำอย่างนั้นเหมือนกัน แต่อัญชสาไม่มีทางปล่อยฉันไปง่ายๆ แน่นอน
ฉันไม่อยากจะจินตนาการถึงสภาพของฉันที่ต้องยากจนและตกทุกข์ได้ยาก หากตระกูลล้มละลาย ถ้าอย่างนั้นฉันจะกำจัดอัญชสายังไงดีนะ?
อย่างไรก็ตาม ถ้าเธอบอกความจริงไป เธอกลัวว่าจักรภพจะไล่เธอออกจากตระกูลคชาเรศก่อนที่เลอศิลป์จะเป็นคนลงมือ
“คนเดียวที่จะเป็นนายหญิงของตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์ได้คือรษิกาเท่านั้น และจะต้องมีอีกหลายครั้งที่เราต้องเจอกับเธอ” จักรภพกล่าว
มีบางอย่างที่จักรภพนึกได้ เขาแนะนำอีกว่า “พี่จำได้ว่าเธอเคยปฏิบัติตัวต่อคุณหมอรษิกาค่อนข้างหยาบคาย เธอควรหาโอกาสไปขอโทษเธอหน่อยก็ดีนะ พี่กลัวว่ามันจะส่งผลกระทบต่อการติดต่อกับเธอในอนาคต”
คำพูดของจักรภพกระแทกใจฝนทิพย์เป็นอย่างมาก ดูเหมือนว่าการชดใช้ให้รษิกาจะเป็นความคิดที่ดี
แม้ว่าเธอจะไม่ชอบรษิกา แต่อย่างน้อยรษิกาก็เป็นมิตรมากกว่าเลอศิลป์
ฉันสามารถขอให้รษิกาขอร้องอ้อนวอนแทนฉันได้นี่นา!
ฝนทิพย์เก็บความคิดนั้นไว้ในใจ และแสร้งพยักหน้าตอบรับทำเป็นเชื่อฟังจักรภพ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
👍🏻...
....
จบดื้อๆเฉยๆ งงมากค่าาาา...
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...