หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1545

หลังจากพูดคุยกันไปอีกรอบ ทั้งคู่ก็ตัดสินใจว่าพวกเขาจะยอมลงได้มากกว่านี้

จากนั้น รษิกาก็ส่งข้อความไปหาเจตนิน โดยบอกเขาว่าเธอพร้อมจะเพิ่มให้อีกสามเปอร์เซ็นต์ หากดำรงกุลกรุ๊ปมองว่ารับไม่ได้ พวกเขาก็จะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยกเลิกความร่วมมือนั้นไป

แต่เธอก็ไม่ได้รับการตอบกลับแม้จะรออยู่นานแล้วก็ตาม

เนื่องจากตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงและไม่มีอะไรให้ต้องทำมาก เลอศิลป์จึงตัดสินใจพารษิกาออกไปทานมื้อเที่ยงข้างนอก

ดูเหมือนว่าจะเป็นการชดเชยให้กับความผิดหวังเมื่อครั้งก่อน เลอศิลป์จึงจองร้านอาหารที่ดีที่สุดในหัสดินเอาไว้ ซึ่งเขาตั้งใจสั่งอาหารสำหรับคู่รักมาด้วย

เมื่อพวกเขามาถึง ทั้งสองก็ถูกพนักงานสองคนพาไปที่โต๊ะ

“คุณคะ ฉันขอโทษที่เครื่องดื่มสำหรับชุดคู่รักหมดลงแล้ว ฉันขอทราบได้ไหมคะว่าคุณจะเปลี่ยนเป็นเครื่องดื่มอื่นหรือต้องการเงินคืนดีคะ?” บริกรสาวถามขณะที่ยืนยันการสั่งอาหาร

รษิกาประหลาดใจเมื่อรู้ว่าเลอศิลป์สั่งชุดคู่รักเอาไว้แล้ว เธอไม่คาดหวังว่าเขาจะทำอะไรเป็นเด็กๆ แบบนี้

กระนั้น เลอศิลป์ก็ส่งเมนูให้เธอด้วยสีหน้าที่ไม่แสดงอารมณ์ “ทำไมคุณไม่เลือกเครื่องดื่มเองล่ะ? สั่งอาหารเพิ่มได้ตามสบายเลยนะ เพราะผมคิดว่าอาหารในชุดนั้นคงไม่พอ”

รษิกาเอียงอายเกินกว่าจะกล้าสบตากับเขา เธอจีงแสร้งทำเป็นอ่านเมนูอย่างใจเย็นเมื่อได้รับเมนูมา

บริกรสาวอดให้ความเห็นไม่ได้ “คุณสองคนดูสมกันดีจังเลยค่ะ คุณจะต้องมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมากแน่เลย”

ขณะที่เลอศิลป์ยิ้มตอบ รษิกาที่เขินอายอยู่ก็เอาแต่ก้มหน้าเงียบ

เมื่อบริกรสาวเห็นปฏิกิริยาของพวกเขา เธอก็ตระหนักได้ในทันที

โอ๊ย ตายแล้ว นี่คุณเลอศิลป์กับภรรยาเก่าของเขานี่นา! พวกเขาเป็นหัวข้อในการสนทนาทางออนไลน์เมื่อไม่นานมากนี้ ตัวจริงของสองคนนี้ดูสมกันมากกว่าในรูปเสียอีก คุณเลอศิลป์หล่อมากตอนที่เขายิ้ม แล้วภรรยาเก่าของเขาก็เป็นคนอ่อนโยนมากๆ แล้วนี่พวกเขาก็ยังสั่งอาหารชุดคู่รักกันอีก ถ้าไม่ใช่เพราะอัญชสา ภักดีสรวง พวกเขาก็คงจะไม่หย่ากันไปเมื่อหลายปีก่อนหรอก

ภรรยาเก่าของเขาสง่างามมาก พอยิ้มทีก็ทำเอาอึ้งไปเลย ฉันล่ะแปลกใจจริงๆ ว่าคนที่สวยจนน่าทึ่งขนาดนี้ยังมีอยู่บนโลกอีก!

แม้ว่าลูกๆ ของพวกเขาจะโตแล้ว เธอก็ยังคงหลงใหลกับผู้ชายที่เธอจ้องมองอยู่ มันให้ความรู้สึกเหมือนกับว่าเธอตกหลุมรักเขาครั้งแรก

“มันเป็นความผิดของผมเองที่พลาดไปมากเมื่อหกปีก่อน ผมพยายามอย่างมากที่สุดเพื่อจะชดเชยให้กับคุณนะ”

เลอศิลป์อธิบายด้วยเสียงทุ้มต่ำ “ถึงผมจะสัญญาไว้ว่าจะตามจีบคุณใหม่ก่อนหน้านี้ แต่ความพยายามที่ผมทำลงไปก็ดูน่าสมเพชมาก พอตอนนี้ลองมาคิดดูแล้ว เหตุผลที่คุณไม่ยอมแต่งงานกับผมก็อาจจะเป็นเพราะผมยังทำไม่มากพอ ดังนั้น สิ่งที่ผมทำได้ในตอนนี้คือพยายามให้มากขึ้นเท่านั้นเอง”

ขณะที่ดวงตาของรษิกาเป็นประกายกับคำพูดของเขา เธอก็รู้สึกอยากจะแก้คำพูดนั้นในทันที

แต่หลังจากคิดดูสักพัก เธอก็รู้ว่าเหตุผลที่แท้จริงที่เธอปฏิเสธคำขอแต่งงานของเขาก็เห็นได้ชัดว่าเพื่อพวกเขาทั้งสองคน

เมื่อรู้ว่าเลอศิลป์พูดไปเช่นนั้นเพื่อขอโทษกับพฤติกรรมของเขา รษิกาก็ไม่ได้เปิดเผยอะไรออกมา…