หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1574

รษิกาแก้มแดงด้วยความเขินอายขณะที่เลอศิลป์ทำท่าใกล้ชิดกับเธอต่อหน้าเด็กๆ

เมื่อได้เห็นพ่อปกป้องพวกเขา เด็กๆ ก็พูดกับแม่อย่างมั่นใจ “ใช่แล้ว! เรายังเด็ก แม่จะมาโกรธเราไม่ได้นะ”

จากนั้น เมื่อพวกเขาเห็นว่าพ่อแม่กำลังกอดกันอยู่ พวกเขาก็รีบหันหน้านี้ไปและหลับตาลงอย่างรู้ทัน

“ดึกแล้วนะ” รษิกาดิ้นรนให้หลุดจากอ้อมกอดของเลอศิลป์อย่างกระวนกระวายใจ “พรุ่งนี้เด็กๆ ต้องไปโรงเรียนนะ รีบไปพักผ่อนได้แล้ว!”

เลอศิลป์ปล่อยเธอและพูดว่า “ผมจะพาพวกเขาไปห้องนอนเอง พอดีมีเรื่องที่ผมอยากจะคุยกับเด็กๆ หน่อย”

เด็กๆ สลดไปทันทีเพราะรู้สึกว่าพ่อของพวกเขาก็คงไม่ให้อภัยง่ายดายอย่างนั้น

เพราะคิดว่าเลอศิลป์จะคุยกับพวกเขาเรื่องเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น รษิกาก็พยักหน้าและมองดูเขาพาเด็กๆ ขึ้นไปข้างบน

หลังจากอาบน้ำให้ลูกๆ แล้ว เขาก็พาทั้งสามไปนอนที่เตียง

“พ่อยังโกรธเราอยู่เหรอครับ?” เบนนี่เอาผ้าห่มคลุมหน้าไว้ครึ่งหนึ่ง “พ่อจะยกโทษให้ผมไหมถ้าผมบอกว่ามีช่องโหว่อยู่ในระบบของบริษัท?”

ขณะที่แฮ็กเข้าไปในระบบ เขาก็ค้นพบว่ามีช่องโหว่อยู่ในไฟร์วอลล์ขั้นสูง เขาจึงใส่โปรแกรมลับเข้าไปในไวรัส

หลังจากไวรัสถูกถอดรหัส โปรแกรมจะเปิดใช้งานและแก้ไขช่องโหว่ในระบบ

เลอศิลป์ลูบหัวเด็กชาย “พ่อรู้เรื่องนี้แล้วล่ะ และพ่อก็รู้อีกว่าลูกปิดช่องโหว่นั้นไปแล้ว”

เบนนี่ถอนหายใจโล่งอก “งั้นพ่อยังโกรธอยู่ไหม?”

เลอศิลป์ส่ายหน้า “พ่อไม่เคยโกรธอะไรลูกเลยนะ พ่อแค่อยากจะเล่าเรื่องอะไรบางอย่างให้ฟัง”

เด็กๆ ตาเป็นประกาย “พ่อจะเล่านิทานก่อนนอนให้ฟังเหรอ?”

เบนนี่พยักหน้าอย่างจริงจัง

พวกเขาเข้าใจดีทีเดียว เลอศิลป์ยิ้ม “พ่อดีใจนะที่ทั้งสองคนรู้ว่านิทานเรื่องนี้สอนอะไร”

“เรารู้ฮะว่าเราทำผิด! พ่อฮะ เราสัญญาว่าเราจะตั้งใจเรียน! พ่อคอยดูพวกเราได้เลย!” เด็กชายทั้งสองพูดอย่างพร้อมเพรียงกัน

ท่าทีของพวกเขาจริงจังและจริงใจมากกว่าเมื่อเทียบกับก่อนหน้านี้

เลอศิลป์ขยี้ผมพวกเขาก่อนจะห่มผ้าให้ “เอาล่ะ มันดึกแล้วนะ พวกลูกควรรีบเข้านอนกันได้แล้ว พ่อจะไปจากห้องนี้หลังจากลูกหลับแล้วนะ”

เด็กๆ พยักหน้าอย่างเชื่อฟังก่อนจะหลับตาลง

ตามที่เขาสัญญาไว้ เขาจากห้องนี้ไปหลังพวกเขาผล็อยหลับ