หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1659

เมื่อเลอศิลป์ไปถึงห้องพักฟื้นและเห็นว่าไม่มีผู้เชี่ยวชาญอยู่ตรงทางเดิน ใจของเขาก็สั่นไหว

เขาเดินไปที่ประตูแล้วเปิดออก คำพูดของผู้เชี่ยวชาญแว่วเข้าหูเขาในขณะนั้น และใบหน้าของเขาก็หมองลงทันที

“คุณเลอศิลป์...”

เมื่อเห็นเลอศิลป์เหล่าผู้เชี่ยวชาญก็ก้มหน้าลงด้วยความรู้สึกผิด

ก่อนที่เลอศิลป์จะจากไป เขาได้ขอให้พวกเขาดูแลรษิกาให้ดี ตอนนี้เมื่อเขาเห็นรษิกาในสภาพเช่นนี้ ทุกคนก็น่าจะต้องรับผิดชอบ

เลอศิลป์เดินตามไปที่เตียง เมื่อเห็นสีหน้าเจ็บปวดของรษิกา เขาก็พูดว่า “ไม่ต้องสนใจผมหรอก ช่วยเธอก่อน!”

แม้ว่าคมสันจะเข้าไปวุ่นวายกับการทดลองครั้งก่อน รษิกาก็ดูไม่ได้ทรมานมากขนาดนี้

เจตนินใช้ยาอะไรกับเธอจนทำให้เธอเจ็บมากแม้แต่ตอนที่เธอหมดสติ?

ขณะที่เลอศิลป์มองรษิกาเขารู้สึกราวกับว่าเขาสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดของเธอ

หัวใจของเขาเจ็บปวดจนแทบจะหายใจไม่ออก

แม้ว่าเมธินีจะกังวลเรื่องรษิกา แต่เธอก็ก้าวออกไปเพื่อให้พื้นที่กับเลอศิลป์และผู้ที่เข้าไปช่วยเหลือ

เลอศิลป์ยืนอยู่ข้างเตียงและจับมือของรษิกาไว้ เขารู้สึกหนักใจจนพูดไม่ออกสักคำ เขาปรารถนาอย่างยิ่งที่จะเป็นคนที่นอนอยู่ที่นั่นและทนทุกข์ทรมานแทนเธอ

หลังจากฉีดยาระงับประสาท รษิกาก็ดูดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ถึงกระนั้น บรรยากาศก็ยังตึงเครียดเมื่อทุกคนยืนอยู่ที่นั่นด้วยอาการใจหาย

แม้ว่ายาระงับประสาทจะช่วยบรรเทาอาการของรษิกาได้ชั่วคราว แต่การหดตัวของหลอดเลือดก็ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ

รษิกาอาจเสียชีวิตด้วยโรคหลอดเลือดโป่งพองได้ทุกเมื่อ แต่ก็ยังไม่สามารถหาสาเหตุของภาวะหลอดเลือดตีบตันของเธอได้

หลังจากได้รับการรักษาฉุกเฉินอีกรอบ ในที่สุดอาการของรษิกาก็สามารถควบคุมได้

เมื่อคิดเช่นนั้น เมธินีก็คุมอารมณ์ไม่ได้ เธอพูดทั้งน้ำตาว่า “ฉันเป็นหมอมานาน แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นผู้ป่วยหมดสติแสดงปฏิกิริยารุนแรงเช่นนี้ รษิกาจะเจ็บปวดแค่ไหนกัน?”

พวกเขานึกไม่ถึงเลยว่ารษิกาจะทนต่อความทุกข์ทรมานเช่นนี้ด้วยร่างเล็กๆ ของเธอได้อย่างไร

“ผมจะรักษาเธอ เธอจะไม่เป็นไร!” เลอศิลป์ประกาศขณะที่เขาจับมือของรษิกา เมธินีไม่รู้ว่าคำพูดเหล่านั้นส่งถึงใคร

เลอศิลป์จะไม่ยอมให้ทุกอย่างจบลงเช่นนี้ พวกเขายังไม่ได้จัดงานแต่งงานและทำสิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อน

เมธินีกลั้นน้ำตาไว้และกล่าวว่า “สามวันที่เจตนินพูดถึงอาจเป็นเวลาที่ยาจะออกฤทธิ์ นี่ยังไม่ถึงสามวันด้วยซ้ำ แต่รษิกาก็ทรมานเช่นนี้แล้ว”

เมธินีไม่สามารถจินตนาการถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับรษิกาหลังจากผ่านไปสามวันได้

ความเป็นไปได้ที่รษิกาจะเสียชีวิตเนื่องจากความเจ็บปวดในขณะที่เธออยู่ในอาการโคม่าทำให้เมธินีรู้สึกหายใจไม่ออก