หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 2009

ถึงเวลาห้าโมงเย็น เมธินีก็ทำงานเสร็จสิ้นในที่สุด เธอลงบันไดมาด้วยความรู้สึกเหนื่อยล้า

เธอเห็นจักรภพกำลังรอเธออยู่พร้อมช่อดอกไม้ในมือ ภาพที่เขารีบวิ่งมาหาเธอทำให้เธอรู้สึกอบอุ่น และเธออดไม่ได้ที่จะยิ้ม รู้สึกว่าความเหนื่อยล้าของเธอเริ่มจางหายไป

“คุณหมอเมธินี คุณจักรภพ คุณเป็นคู่รักกันแล้วเหรอ? โอ้โห เยี่ยมมากเลย คุณเข้ากันได้อย่างลงตัว!”

“ยินดีด้วย คุณหมอเมธินี ความปรารถนาของคุณเป็นจริงเสียทีนะคะ คุณจักรภพพิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าเขาเป็นคนเก่งมากเมื่อเขาช่วยเราคลี่คลายปัญหาได้สำเร็จก่อนหน้านี้ เขาเป็นผู้ชายแมนๆ คนหนึ่งเลยนะ!”

“ว้าว! คุณหมอเมธินีคบกับคุณจักรภพจริงๆ เหรอ? เยี่ยมเลย! ขอแสดงความยินดีด้วยนะ คู่รักคู่นี้ เมื่อไรจะแต่งงานกันล่ะคะ?”

เมธินีกับจักรภพได้เห็นรอยยิ้มของพนักงานที่กำลังเลิกงาน พวกเขาอวยพรให้คนทั้งคู่คบกันด้วยดี

เมธินีไม่ได้อับอายเลยแม้ว่าพวกเขาจะกลายเป็นจุดศูนย์กลางของความสนใจ เธอยื่นมือออกไปและให้จักรภพรับไว้ รอยยิ้มร่าเริงปรากฏบนริมฝีปากของเธอ

“มาเถอะ ไปรับคุณเรขากัน เราจะไปกินอะไรอร่อยๆ กันคืนนี้” จักรภพบอกเธอ เขาจองโต๊ะที่ร้านอาหารคืนนี้ไว้แล้ว ขณะที่พวกเขาเดินไปที่รถ จักรภพก็เปิดประตูให้เมธินีราวกับเป็นสุภาพบุรุษ เขารอให้เธอขึ้นรถไปก่อนที่จะไปนั่งหลังพวงมาลัยรถ

เมธินีถือช่อดอกกุหลาบอยู่ เธอท่วมท้นไปด้วยความสุขใจ ก่อนที่รถจะสตาร์ท เธอก็พูดขึ้นมาว่า “เข้ามาใกล้ๆ สิ!”

“มีอะไรเหรอ?” จักรภพถามด้วยความสับสน เขาเข้าไปใกล้เธอเพราะคิดว่ามีอะไรผิดปกติในช่อกุหลาบ

ทันใดนั้น ริมฝีปากเธอก็มาแตะที่แก้มขวาของเขา โดยทิ้งรอยสีชมพูจางๆ เอาไว้

จักรภพผงะไปกับการกระทำที่กะทันหันของเมธินี แต่เขาก็รีบตั้งสติและเกาหัวอย่างกระอักกระอ่วนใจ รอยยิ้มเขินๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าเขา ขณะที่เขาตระหนักได้ว่าเกิดอะไรขึ้น

หลังจากจูบแล้ว เมธินีก็รู้สึกว่าตัวเองแก้มแดงด้วยความเขินอาย

“ไปกันเถอะ เรากลับบ้านไปรับแม่กันนะ!” เธอเร่ง

จักรภพเอียงคอ จากนั้นเขาก็สตาร์ทรถและขับออกจากโรงพยาบาล

ไม่นานนัก พวกเขาก็มาถึงละแวกบ้านของเมธินี จากระยะไกล จักรภพสังเกตเห็นว่าประตูบ้านเปิดกว้าง แววตาเขาฉายความสับสนออกมา

เขาเร่งเครื่องแล้วขับเข้าไปในลานหน้าบ้าน

เขาเริ่มรู้สึกมีลางสังหรณ์ขึ้นในใจ จึงเริ่มมองไปรอบๆ หลังจากลงจากรถ

“เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?” เธอเริ่มสับสน

จักรภพยังคงสงบนิ่ง คฤหาสน์ตั้งอยู่ในเมือง และมีกล้องวงจรปิดกระจายอยู่ทั่วบริเวณ จึงไม่ค่อยมีโจรมาจับตามอง

หลังจากเข้าไปในคฤหาสน์แล้ว เขาสังเกตเห็นว่าไม่มีของมีค่าชิ้นใดหายไป กระเป๋าเงินของเรขายังอยู่บนโต๊ะกาแฟในห้องนั่งเล่น

ด้วยวิธีนี้ พวกเขาจึงสามารถขจัดความเป็นไปได้ที่จะมีโจรหรือพวกปล้นชิงไปได้ จักรภพครุ่นคิดเรื่องนี้ก่อนตัดสินใจตรวจสอบภาพจากกล้องวงจรปิดที่ชั้นสาม

เมดิลินรีบตามเขาไป

ภาพจากกล้องวงจรปิดเผยให้เห็นว่าเรขากำลังโต้เถียงอย่างดุเดือดกับมัทนา หลังจากนั้นณัฐพงษ์ก็สั่งให้บอดี้การ์ดของเขาพาเรขาออกไปพร้อมกับพวกเขา

เมธินีนิ่งค้างไปเมื่อเห็นภาพนั้น

หลังจากผ่านไปราวกับนานชั่วนิรันดร์ ความโกรธของเธอก็กลับมาอีกครั้ง เธอหายใจเข้าลึกๆ ขณะที่หน้าอกของเธอกระเพื่อมขึ้นลงอย่างหนัก “ไอ้สารเลวคนนั้น! มันกล้าดียังไงถึงลักพาตัวแม่ของฉันไป ไอ้ชั่ว!”