หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 2055

รษิกากลับมาที่คฤหาสน์ด้วยความเหนื่อยล้าสุดขีด

เลอศิลป์นำแก้วน้ำอุ่นมาให้เธอดื่ม แล้วเสิร์ฟซุปเห็ดให้เธอหนึ่งชาม

“ที่รัก สิ่งที่คุณต้องทำตอนนี้คือการทำใจให้สงบ เราจะคิดหาวิธีร่วมกันเพื่อรวบรวมหลักฐานให้เพียงพอ บางทีเราอาจจะได้เบาะแสจากการันต์ เราจะไปคุยกับเขาอีกครั้งในวันพรุ่งนี้เพื่อให้เขานึกรายละเอียดให้มากที่สุด”

เลอศิลป์ยังคงมีสติ พวกเขายืนยันได้ว่าแม่ยายเขาสิ้นชีวิตจากการฆาตกรรมที่วางแผนไว้โดยการวางยาพิษ แต่ไม่ต้องสงสัยว่าพวกเขาต้องการพยานและหลักฐานทางกายภาพที่เพียงพอ

“ที่รัก ก่อนอื่น เราต้องฟ้องคดี ก่อนหน้านี้ฉันได้ตัดสินใจที่จะขุดศพขึ้นมาและทำการชันสูตรพลิกศพใหม่”

น้ำตาไหลออกมาจากตาของรษิกาอีกครั้งเมื่อเธอกล่าวคำเหล่านั้น แม่ของเธอทรมานมากมายเมื่อยังมีชีวิตอยู่ ไม่คาดคิดเลยว่าความสงบของแม่ต้องถูกทำลายแม้หลังจากที่แม่จากไป ทั้งหมดนี้เกิดจากการันต์!

ในความทรงจำของรษิกา ก่อนที่วิชุดาจะเข้ามาในชีวิตของพวกเขา พ่อแม่ของเธอมักทะเลาะกันตลอดเวลา การันต์จะอารมณ์เสียโดยไม่มีเหตุผลและวิจารณ์แม่ของเธอตลอด

ตอนนี้เธอได้ตระหนักว่าการันต์พยายามบีบบังคับให้แม่ของเธอหย่า แต่เขาประเมินความมุ่งมั่นของแม่รษิกาในการรักษาความสัมพันธ์และการอุทิศตนเพื่อรักษาครอบครัวต่ำเกินไป

ดังนั้น เมื่อไม่มีวิธีการอื่นที่จะบีบบังคับให้แม่ของรษิกาหย่ากับการันต์ วิชุดาจึงใช้วิธีการที่ชั่วร้าย

สีหน้าเลอศิลป์มีแต่ความเศร้าใจ

เขามักจะรู้สึกเสียใจที่ไม่มีโอกาสดูแลแม่ยายของเขาอย่างเหมาะสม

ตั้งแต่นั้นมา ไม่ว่าเขาจะต้องแลกด้วยอะไร เลอศิลป์ก็ตั้งใจจะนำวิชุดามาเข้าสู่กระบวนการยุติธรรม

ทั้งคู่เงียบลงไปครู่หนึ่ง

ในขณะนั้น เอกพลและศศิตาที่อยู่ชั้นบน สังเกตเห็นว่าลูกชายและลูกสะใภ้กลับมา จึงเดินลงมาดูพวกเขาและต้องการเตือนพวกเขาว่าอากาศหนาวเย็นและควรเข้านอนแต่หัวค่ำ

ไม่คาดคิดว่าพวกเขาจะสัมผัสได้ถึงอารมณ์ของลูกชายและลูกสะใภ้ จึงรีบถามว่ามีอะไรเกิดขึ้น

เอกพลและศศิตาตกตะลึงเมื่อได้ฟังคำบอกเล่าของเลอศิลป์ พวกเขาไม่อยากจะเชื่อว่าแม่ของลูกสะใภ้จะมีชะตากรรมที่น่าเศร้าขนาดนี้

หลังจากนั้นไม่กี่วินาที ศศิตาก็ระเบิดความโกรธ “เลอศิลป์ ไม่ว่ายังไงเราจะต้องไม่ปล่อยวิชุดาไปครั้งนี้! ผู้หญิงคนนั้นน่ากลัวเกินไป!”

เธอขมวดคิ้ว นี่เกิดอะไรกับการันต์อีกแล้ว?

หลังจากรับสาย เธอได้ยินเสียงแม่บ้านที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนก “คุณผู้หญิงคะ เกิดเรื่องเลวร้ายแล้ว! คุณการันต์ฆ่าตัวตาย!”

รษิกาช็อคไปในทันที

เลอศิลป์ก็ขมวดคิ้วอย่างประหลาดใจ

พวกเขาคาดการณ์การตายของการันต์และเตรียมพร้อมสำหรับวันนั้นมาโดยตลอด

แต่พวกเขาไม่เคยคิดว่าเขาจะจบชีวิตของตัวเองในช่วงเวลาที่สำคัญเช่นนี้

“การันต์ คนใจดำ! ฉันเพิ่งช่วยชีวิตคุณไว้เมื่อเช้านี้ ฉันต้องการให้คุณหาหลักฐาน แต่กลับเลือกที่จะจบชีวิตของตัวเอง คุณเป็นคนขี้ขลาดและเป็นคนเลว! คุณตั้งใจให้คดีฆาตกรรมแม่ของฉันผ่านไปแบบนี้ใช่ไหม?” รษิกาประสบกับการแตกสลายทางอารมณ์อีกครั้ง

น้ำตาของเธอไหลออกมาอีกในขณะที่เธอเข้ากอดเลอศิลป์และสะอึกสะอื้นอยู่ในอ้อมกอดของเขา

เธอไม่ได้รู้สึกเศร้าใจ แต่ทั้งหมดที่เธอรู้สึกคือความโกรธเคืองในความเกลียดชังต่อการันต์ที่เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ