หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 263

รษิกาเก็บต้นกล้ามาสองสามต้น เพราะเธอต้องการปลูกต้นไม้กับลูกๆ เธอ

อชิและเบนนี่ตื่นเช้ามาก เพราะตื่นเต้นกับกิจกรรมนี้อย่างถึงที่สุด

เมื่อได้เห็นว่าลูกๆ กระตือรือร้นแค่ไหน รษิกาจึงไม่อยากทำให้พวกเขาผิดหวัง

หลังจากได้รับต้นกล้า ทั้งสามคนก็ทำตามคำแนะนำของเจ้าหน้าที่ และเริ่มขุดดินตามจุดที่กำหนด

รษิกาตั้งใจใส่ชุดกีฬามาเพื่อจะได้ร่วมขุดหลุมไปกับอชิและเบนนี่

เมื่อทั้งสามคนร่วมกันทำงานเป็นทีม ทำให้พวกเขาขุดหลุมแรกเสร็จอย่างรวดเร็ว

ในขณะที่พวกเขากำลังจะเริ่มขุดหลุมที่สองต่อ ก็มีเสียงเล็กๆ ของเด็กดังขึ้น

“คุณรษิกา!” ไอรดาตะโกนอย่างตื่นเต้นขณะที่มายืนข้างรษิกา

รษิกาหยุดขุดชั่วคราวและหันไปมองเธอด้วยความแปลกใจ “ไอวี่? หนูมาทำอะไรที่นี่?”

ถ้าจำไม่ผิด กลุ่มของเธออยู่ฝั่งตรงข้ามนี่นา…

“หนูอยู่กลุ่มเดียวกับคุณค่ะ คุณรษิกา!” ไอรดาตอบด้วยใบหน้าไร้เดียงสา

ใบหน้ารษิกาเต็มไปด้วยความสับสนงุนงง

ว่าไงนะ? เธออยู่กลุ่มเดียวกับฉันงั้นเหรอ? หมายความว่ายังไง?

เลอศิลป์เข้ามาขัดจังหวะความคิดของเธอโดยการพูดว่า “ไอวี่ทนไม่ได้ที่ต้องอยู่ห่างจากพวกคุณ ผมบอกครูพิมพ์รภาแล้ว เธอจึงอนุญาตให้พวกเรามาร่วมกลุ่มกับพวกคุณ คุณคงไม่ว่าอะไรใช่ไหมครับ? คุณรษิกา”

รษิกาขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเช่นนั้น

ไม่ได้นะ! แค่เขามายืนข้างฉันแบบนี้ ทุกคนต่างก็จับจ้องมากันหมดแล้ว! ฉันไม่อยากมีปัญหากับผู้หญิงคนนั้นจากเรื่องเมื่อคืนอีกแล้ว!

รษิกาหัวเราะด้วยความเอ็นดู เมื่อเห็นว่าไอรดาน่ารักแค่ไหน จากนั้นเธอก็ก้าวไปข้างหน้าเพื่อช่วยไอรดาวางต้นกล้าลงในหลุมที่เธอขุด

จากนั้นเธอก็ช่วยเด็กๆ ยึดต้นกล้าให้อยู่กับที่ พร้อมทั้งถมดินให้เต็มหลุม

เลอศิลป์ยืมพลั่วมาจากเจ้าหน้าที่เพื่อมาช่วยกลบดินอีกแรง

เนื่องจากเป็นการใช้พลั่วครั้งแรกของเด็กๆ จึงเป็นเรื่องยากสำหรับพวกเขา เป็นเพราะมือพวกเขาสั่นมาก ทำให้แทบไม่เหลือดินอยู่บนพลั่วเลยเมื่อถึงหลุม

รษิกาไม่ได้กังวลมากนัก เพราะมีเลอศิลป์อยู่ใกล้ๆ และคอยช่วยเหลือเด็กๆ แต่พวกเขาใช้เวลานานเกินไปในการกลบดิน

รษิกาจึงมองเลอศิลป์ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เธอถึงกับต้องระเบิดหัวเราะออกมา เมื่อเธอเห็นว่าเขาใช้พลั่วด้วยความเก้ๆ กังๆ

จริงด้วย! ฉันเกือบลืม! คนระดับเลอศิลป์จะใช้พลั่วเป็นได้ยังไง! นี่เขาเป็นคนแรกเลยนะที่ฉันเห็นว่าใช้พลั่วในขณะที่สวมเสื้อโค้ทและรองเท้าหนัง! แม้ว่าเขาจะเป็นผู้ใหญ่ แต่ดูทรงแล้วก็ไม่ได้ทำอะไรเก่งกว่าเด็กๆ เลย สิ่งเดียวที่เขาทำได้ดีกว่า คือมีดินในพลั่วเยอะกว่า เพราะขนาดพลั่วที่ใหญ่กว่าเท่านั้นเอง