หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 286

หลังจากรษิกากลับไปแล้ว เลอศิลป์ก็พาตัวไอรดากลับไปที่บ้านฟ้าศิริสวัสดิ์

พอพวกเขามาถึง ศศิตากับเอกพลก็รออยู่ที่ห้องนั่งเล่นพอดี โดยมีอัญชสานั่งหน้าละห้อยอยู่ข้างๆ พวกเขา

พอเห็นพวกเขา อัญชสาก็ลุกขึ้นยืนเพื่อให้การต้อนรับในทันที “เลอศิลป์ ไอวี่ไม่เป็นไรมากใช่ไหม?”

จากนั้นเธอก็คุกเข่าเพื่อตรวจดูอาการของไอรดา

ไอรดาหนีไปแอบอยู่ข้างหลังเลอศิลป์ เธอจับชายเสื้อของเลอศิลป์และไม่ยอมมองหน้าอัญชสา

อัญชสายังคงอดทนและเอื้อมมือไปจับมือของไอรดา “ไอวี่ ฉันขอโทษจริงๆ ที่ทำให้หนูไม่พอใจ ฉันก็แค่...”

พรึ่บ! ไอรดาสะบัดมือเธอออกไปในทันที

ฉันเกลียดคุณอัญชสาจอมวายร้ายคนนี้! เธอคือเหตุผลที่คุณรษิกาอยู่ห่างจากฉัน!

อัญชสายังไม่ยอมแพ้ เธอเข้าไปใกล้ไอรดามากขึ้นในขณะที่ศศิตากับเอกพลกำลังดูเฝ้าการพฤติกรรมของเธออยู่

ฉันจะให้ไอวี่แสดงให้พวกเขาเห็นว่าเราไม่สนิทกันไม่ได้!

เธอยื่นมือออกไปอีกครั้ง “ไอวี่ อย่ากลัวไปเลย ฉันแค่ต้องการตรวจดูอาการบาดเจ็บของหนูหน่อยเท่านั้น”

เธอจับมือไอรดาแล้วดึงเข้ามาใกล้ๆ โดยไม่รอคำตอบ

“เลอศิลป์ แกทำอะไรอยู่?” ศศิตาเห็นลูกชายของเธอโบ้ยความผิดให้อัญชสา และการที่อัญชสาขอโทษไอรดาซ้ำแล้วซ้ำเล่า เธอรู้สึกไม่ดีต่ออัญชสาและดึงตัวอัญชสามา ก่อนจะลูบมืองอัญชสาแล้วพูดออกไปว่า “อยู่ตรงนี้แหละ ฉันรู้ว่าเธอมีเจตนาดี”

ขนตาของอัญชสาสั่นระริกขณะที่เธอกลับมายืนข้างศศิตา เธอดูเหมือนคนที่ใกล้จะร้องไห้

ศศิตาจ้องไปที่เลอศิลป์ “อัญชสาเอาแต่โทษตัวเองเรื่องที่ไอวี่ หายตัวไป เธอไม่ได้นอนทั้งคืน แถมอยู่คอยเป็นเพื่อนเรา ตอนนี้เธอขอโทษไอวี่แล้ว แกทำแบบนี้กับเธอได้ยังไง?”

เลอศิลป์ขมวดคิ้ว ขณะที่สายตาของเขาแปรเปลี่ยนเป็นเย็นชา “เธอก็ควรจะโทษตัวเองอยู่แล้ว”

ถ้าอัญชสาไม่ทำให้ไอวี่โกรธและดูแลเธอเป็นอย่างดี ไอวี่ก็คงไม่หนีไปไหนและไม่ต้องทนทุกข์ทรมานอย่างหนักแบบนี้หรอก

สายตาของเลอศิลป์เย็นชาลงเมื่อเขานึกถึงอาการบาดเจ็บที่รษิกาและไอรดาได้รับเมื่อคืนนี้