หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 629

ในตอนนั้น เลอศิลป์เดินเข้ามาใกล้พวกเขาและยืนมองอยู่เงียบๆ

เมื่ออชิกับเบนนี่เห็นว่าเขามาถึงแล้ว พวกเขาก็มองหน้ากันและทักทายเขาด้วยความลังเลใจนิดๆ “สวัสดีครับ คุณเลอศิลป์”

เลอศิลป์เลิกคิ้วขึ้นและเอื้อมมือไปลูบหัวเด็กชายทั้งสอง

รษิกาไม่อยากสนใจการปรากฏตัวของเลอศิลป์ แต่เมื่อได้ยินอชิกับเบนนี่ทักทายเขา เธอก็คิดว่ามันคงไม่ดีนักที่จะแสร้งว่าไม่เห็นเขาต่อไปในเมื่อพิมพ์รภาก็ยืนอยู่ใกล้ๆ

เมื่อคิดได้เช่นนั้น รษิกาก็มองชายคนนั้นและพูดออกไปอย่างเย็นชาว่า “คุณเลอศิลป์”

เลอศิลป์หันมาสบตาเธอ “แปลกใจจังที่ได้เจอคุณมาส่งอชิกับเบนนี่วันนี้ทั้งที่คุณเพิ่งหายดีนะครับ คุณรษิกา”

ฉันคิดว่าเธอคงหลบหน้าฉันอีกแล้วหลังจากเรื่องเมื่อวานนี้ ฉันก็เลยให้ไอวี่เอาบัตรคอนเสิร์ตไปให้อชิกับเบนนี่ เพื่อให้เด็กทั้งสองคนเอาไปให้รษิกาทีหลัง บังเอิญจังที่ได้มาเจอเธออีกครั้งเร็วขนาดนี้

รษิกามีสีหน้าแปลกๆ เมื่อสัมผัสได้ว่าเขาต้องการจะสื่ออะไร กระนั้น เธอก็พยายามนิ่งไ้และฝืนยิ้มให้เขา

“คุณรษิกา!” ไอรดาดึงแขนเสื้อของเธอทันที

รษิกางุนงงและก้มหน้ามามองเด็กหญิง

“คุณรษิกาคะ ไปดูคอนเสิร์ตด้วยกันนะคะ!” ไอรดาชวนเธออย่างอบอุ่นด้วยสายตาที่ไร้เดียงสา

เธอไม่ได้คิดหน้าคิดหลังอะไรเลยเพราะกำลังตื่นเต้นที่ได้เจอรษิกามาส่งอชิกับเบนนี่ที่โรงเรียนในวันนี้

และเมื่อได้เห็นหน้าพ่อตัวเอง เธอก็นึกได้ถึงภารกิจที่เธอต้องทำ

ตอนแรกเธอจะต้องเอาบัตรคอนเสิร์ตให้อชิกับเบนนี่ตามแผนที่เลอศิลป์คิดไว้

แต่เธอก็กระตือรือร้นอยากจะได้คำตอบจากรษิกาในเมื่อรษิกาเองก็ยืนอยู่ต่อหน้าเธอแล้ว

รษิกางุนงงไปเมื่อได้ยินคำพูดนั้น ซึ่งท่าทีของเธอแตกต่างจากเด็กหญิงที่แสนจะตื่นเต้นมากๆ เธอหันไปมองชายตรงหน้าโดยไม่รู้ตัว

คอนเสิร์ตเหรอ? ไม่ใช่ความคิดของไอวี่แน่ๆ ฉันแน่ใจว่าจะต้องเป็นคำสั่งของเลอศิลป์แน่นอน

แต่ก่อนที่เธอจะทันได้คิดอะไรต่อ เขาก็มาชวนเธอให้ไปคอนเสิร์ตด้วยกัน

ลึกๆ แล้ว รษษิกากลัวว่าเธอจะผูกติดอยู่กับความสัมพันธ์นี้มากขึ้น

“คุณรษิกา ถ้าคุณไม่ไป หนูก็จะไม่ไปเหมือนกันค่ะ” ไอรดาก้มหน้าลงด้วยความผิดหวัง

เมื่อก้มลงมามอง รษิกาก็เห็นแค่ผมฟูๆ และไหล่ของไอรดาที่สั่นอยู่เท่านั้น

เห็นได้ชัดว่าเธอสะอื้นไห้อย่างเงียบๆ โดยก้มหน้าลง

รษิการู้สึกเจ็บปวดหัวใจของเธออย่างมากเมื่อเห็นภาพนั้น เธอมองเลอศิลป์โดยหวังว่าเขาจะพูดอะไรออกมา

แต่ก็ไม่คาดคิดว่าเขาจะยืนนิ่งๆ ดูเหมือนเขาไม่ได้ตั้งใจจะพูดอะไรออกมาเลย

เมื่อไม่มีทางเลือก รษิกาทำได้เพียงแค่ตกลงตามคำเชิญของไอรดา “อย่าร้องไห้นะไอวี่ ฉันจะไปกับหนูก็ได้ โอเคไหม?”