หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 745

สีหน้าของอัฯชสาเคร่งเครียดขึ้นเมื่อเธอจ้องมองที่แผ่นหลังของเลอศิลป์

แม้ว่าเขาจะตกลงให้เธออยู่ในคฤหาสน์ แต่ก็เห็นได้ชัดว่าเขาตั้งใจที่จะเพิกเฉยต่อการปรากฏตัวของเธอ

แน่นอนว่าเธอจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นเด็ดขาด

ในขณะเดียวกัน หลังจากที่เลอศิลป์เดินออกจากห้อง เขาก็เดินไปที่ห้องนอนของไอรดาก่อนที่จะเคาะประตู “เปิดหน่อยไอวี่”

เมื่อไอรดาได้ยินเสียงพ่อของเธอ เธอก็นึกถึงสิ่งที่อัญชสาพูดก่อนหน้านี้ เธอจึงหันหลังกลับโดยไม่มองไปทางประตู

หลังจากรอมาระยะหนึ่ง เลอศิลป์ก็ยังไม่ได้รับคำตอบจากเธอ เธอคงจะบึ้งตึงขึ้นมาอีกครั้ง ปวดหัวจังเลย ทั้งแม่ทั้งลูกสาวของฉันต่างผลัดกันทำให้ฉันรู้สึกลำบากใจในคืนนี้

เลอศิลป์รอต่อไปอีกเล็กน้อย แต่ยังคงไม่มีการตอบสนองใดๆ เขาจึงคว้ากุญแจมาปลดล็อกประตูและเข้าไปในห้อง

เมื่อเข้าข้างในก็เห็นลูกสาวนั่งอยู่บนเตียงพร้อมกอดเข่าขดตัวเป็นลูกบอล จากมุมของเขา เธอดูตัวเล็กมาก

แววตาของเลอศิลป์อ่อนลง เมื่อเขาเห็นไอรดาบูดบึ้ง เขาก็พูดอย่างอ่อนโยน “คุณย่าต้องคุยกับพ่อเมื่อกี้นี้ พ่อก็เลยปล่อยให้ลูกอยู่คนเดียวสักพัก บอกพ่อมาสิว่าเกิดอะไรขึ้น ลูกโอเคไหม?”

เด็กหญิงตัวเล็กๆ จ้องมองพ่อของเธอเมื่อเห็นว่าเขาเข้ามาในห้องโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเธอ

อนิจจา เธอตัวเล็กและน่ารักเกินกว่าจะข่มขู่ใครได้ ดังนั้นสายตาของเธอจึงไม่ทำให้เลอศิลป์หวาดกลัวเลย มันกลับกลายเป็นเรื่องตลกสำหรับเขา

เมื่อเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของเลอศิลป์ ไอรดาก็ยิ่งมีอารมณ์ฉุนเฉียว “หนูเกลียดคุณพ่อ!”

เขาเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย "พ่อทำผิดอะไร?"

เธอหน้ามุ่ย “พ่อบอกว่าพ่อจะตามจีบคุณรษิกา!”

เขาตอบพลางพยักหน้า “นั่นคือสิ่งที่พ่อกำลังทำอยู่”

เขาลูบหัวเธอ “เอาล่ะ ลงไปกินข้าวข้างล่างกันเถอะ”

ความลังเลแล่นผ่านใบหน้าของเธอ “หนูไม่อยากไป”

ฉันไม่อยากกินข้าวกับผู้หญิงน่ารังเกียจนั่น!

เลอศิลป์มองลูกสาวและปลอบใจเธอ “ถ้าลูกไม่ชอบเธอ ลูกก็เพิกเฉยต่อเธอได้ เมื่อพ่ออยู่ใกล้ๆ เธอจะไม่กล้าทำอะไรลูกแน่”

ขณะที่เขาพูด ความสงสัยก็เต็มหัวใจของเขา หลังจากอัญชสาลงมือกับไอวี่ครั้งที่แล้ว ในที่สุดฉันก็รู้ว่าเธอเสแสร้งต่อหน้าฉันมาตลอด แม้ว่าฉันยังไม่แน่ใจว่าเธอทำอะไรกับไอวี่ลับหลังฉันซึ่งทำให้ไอวี่เกลียดเธอมาก หรือปกติแล้วเธอปฏิบัติต่อไอวี่แบบนั้นทุกครั้งที่พวกเขาอยู่คนเดียวเมื่อก่อนนี้?

เมื่อความคิดของเขาสิ้นสุดลง บรรยากาศรอบตัวเขาก็เต็มไปด้วยความตึงเครียด

ไอรดารู้สึกหิวมาก ดังนั้นหลังจากที่เธอได้ยินคำพูดของพ่อ เธอก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเดินตามเขาลงไปข้างล่าง