อัญชสาไม่รู้ว่าเลอศิลป์จะพาเธอไปที่ไหน แต่เธอก็ไม่กล้าถาม เธอกลัวว่าเขาจะส่งเธอตรงไปที่โรงแรมถ้าเธอพูดอะไรออกไป
ขณะที่เธอมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างเงียบๆ เธอก็เริ่มคุ้นกับถนนเส้นนั้นมากขึ้นเรื่อยๆ
“เราอยู่ที่ไหน...” เธอพูดอย่างลังเล
“ผมจะส่งคุณไปที่บ้านแม่ผม”
ศศิตามองอัญชสาในแง่ดีมาโดยตลอด ถ้าเธอรู้ว่าเขาไล่อัญชสาออกจากบ้าน เธออาจจะรบกวนเขาด้วยคำพูดของเธออีกครั้ง
เขาอยากจะส่งอัญชสาไปที่นั่นแล้วค่อยอธิบายสถานการณ์ให้แม่ของเขาฟัง
ด้วยวิธีนี้ก็จะไม่มีอะไรที่เธอสามารถพูดออกมาได้
ใจของอัญชสาจมดิ่งลงเมื่อเธอได้ยินเช่นนั้น
เหตุผลเดียวที่เธอสัญญาว่าจะออกจากบ้านฟ้าศิริสวัสดิ์ก็เพราะเธอจะไปหาศศิตาในภายหลัง เธอหวังว่าจะได้พูดคุยกับศศิตาเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วยความตั้งใจที่จะได้โอกาสกลับไปอยู่บ้านฟ้าศิริสวัสดิ์
หากเลอศิลป์จะส่งเธอไปที่บ้านของศศิตาในตอนนี้ เธอก็ไม่มีทางที่จะแต่งเรื่องต่อหน้าศศิตาได้
ทว่า มันสายเกินไปแล้วเมื่อเธอเห็นว่ากำลังมุ่งหน้าไปที่ใด สิ่งเดียวที่เธอทำได้คือมองเขาขับรถเข้าไปในคฤหาสน์ของศศิตา
"คุณเลอศิลป์ คุณอัญชสา” พ่อบ้านรีบต้อนรับพวกเขาอย่างสุภาพ
เลอศิลป์พยักหน้าและชี้นิ้วให้พ่อบ้านยกกระเป๋าเดินทางของอัญชสาไป
พ่อบ้านเข้าใจสิ่งที่เขาจะสื่อและรีบคว้ากระเป๋าทันที ก่อนจะเดินตามผู้มาเยือนทั้งสองเข้าไปในห้องนั่งเล่น
ในขณะนั้น ศศิตากำลังทานอาหารกลางวันอยู่ เมื่อเธอเห็นมีคนมา เธอก็วางช้อนส้อมลงด้วยความสับสน "เกิดอะไรขึ้น? ทำไมถึงมีกระเป๋าเดินทางด้วยล่ะ?”
เลอศิลป์พยักหน้าอย่างไม่แยแส “ผมส่งเธอมาที่นี่เพราะแบบนั้นแหละครับ”
ศศิตาขมวดคิ้ว "หมายความว่าไง?"
“ไอวี่ป่วยเมื่อคืนนี้เพราะแพ้แบคทีเรียที่ไม่มีใครรู้จัก หมอบอกว่าแบคทีเรียนี้ติดต่อกันได้ บ้านผมผ่านการฆ่าเชื้อแล้ว แต่ก็บอกไม่ได้ว่าแบคทีเรียหมดไปแล้วจริงหรือเปล่า เธออาจจะติดเชื้อถ้าเธออยู่ที่นั่น ผมก็เลยมาส่งเธอที่นี่”
เขาไม่คิดจะให้แม่รู้ว่าไอรดาอยู่ที่บ้านของรษิกา เพราะมันจะนำปัญหาที่ไม่จำเป็นมาสู่รษิกาก็เท่านั้น
อย่างไรก็ตาม ความสนใจของศศิตาก็จดจ่ออยู่กับประโยคแรกของเขา เธอถามอย่างกังวลว่า “ไอวี่ป่วยเหรอ? ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง? ทำไมเพิ่งมาบอกแม่เอาตอนนี้?”
“ไอวี่ไม่เป็นไรแล้ว หมอที่ผมพาเธอไปหาเก่งมาก”
จากนั้น ศศิตาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เธอพยักหน้าและพูดว่า “เอาล่ะ อัญชสามาอยู่ที่บ้านของแม่ก่อนก็ได้”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
👍🏻...
....
จบดื้อๆเฉยๆ งงมากค่าาาา...
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...