หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 923

เลอศิลป์จ้องมองรษิกาด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด

แม้ว่าเธอจะไม่ได้พูดอะไรออกมาอย่างชัดเจน เขาก็มองออกว่าเธอสงสัยในตัวเขา

เมื่อรู้เช่นนั้นแล้ว สีหน้าของเลอศิลป์ก็เคร่งเครียดมากยิ่งขึ้น น้ำเสียงของเขาก็เย็นชาขึ้นด้วย

“ในเมื่อคุณปฏิเสธข้อเสนอของผม ผมก็จะไม่ยืนกรานต่อไปอีกแล้ว คุณรษิกา”

สิ้นคำนั้น เขาก็หันหลังเดินออกไปจากห้องทำงานทันที

ขณะที่เธอมองร่างของเขาเดินห่างออกไป ดวงตาของรษิกาก็ฉายแววอารมณ์ที่อธิบายไม่ได้ ในตอนนี้จิตใจเธอเต็มไปด้วยความสับสน

คำพูดของเลอศิลป์ทำให้เธอสงสัยว่าทำไมเขาถึงตัดสินใจมาเจอเธอตั้งแต่แรก

เธอไม่เชื่อที่เขาอ้างว่าเขามาที่นี่แค่เพียงเพื่อจะจัดหาสมุนไพรเหล่านั้นให้เธอ

ทว่า เลอศิลป์ไม่ได้พูดเรื่องอื่นอีกเลยนอกเหนือจากนั้น

รษิกาครุ่นคิดถึงเรื่องนี้อยู่ในห้องทำงานเพียงลำพัง แต่เธอก็หาคำตอบให้กับความสงสัยของเธอไม่ได้เลย

หลังจากผ่านไปสักพัก เธอก็ตัดสินใจออกจากห้องไปในที่สุด

ระหว่างนั้น เด็กๆ ก็ทานข้าวเย็นเสร็จแล้ว และกำลังเล่นกันอยู่ในห้องนั่งเล่น

“คุณรษิกา!”

เมื่อไอรดาสังเกตเห็นว่ารษิกาออกมาแล้ว เธอก็เดินไปข้างๆ รษิกาและเกาะขาของหญิงสาวด้วยท่าทีอ่อนหวาน

รษิกาผงะไปกับการกระทำของไอรดา มันน่าประหลาดใจที่เธอยังเห็นเด็กหญิงตัวน้อยอยู่ที่นี่ เพราะมันหมายความว่าเลอศิลป์ยังไม่ออกไปจากบ้านของเธอ

เมื่อคิดได้เช่นนั้น เธอก็เหลือบมองไปรอบๆ ห้องนั่งเล่น

แน่นอนว่าเธอได้เห็นเขานั่งอยู่ที่โซฟา

เขาไม่ได้มองเธอด้วยซ้ำ ราวกับว่าเขาไม่ได้ยินอะไรเลยแม้แต่น้อย

รษิกาขมวดคิ้วเล็กน้อยและก้มหน้าลงมามองไอรดา เธอฝืนยิ้มให้เด็กหญิงขณะที่ลูบผมของไอรดาไปด้วย

เมื่อรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ ไอรดาก็จ้องหน้ารษิกาด้วยดวงตาที่สดใสราวกับกวางน้อย

ดูเหมือนคุณรษิกาคงจะอารมณ์ไม่ดี ฉันแค่อยากจะปลอบใจเธอ

ทว่า เลอศิลป์ก็ไม่สะทกสะท้านกับปฏิกิริยาของไอรดา เขาเพียงแค่มองพวกเธออย่างไร้อารมณ์

รษิกาเหลือบมองชายหนุ่มที่ยืนอยู่ไม่ไกลนัก ก่อนจะหันกลับไปมองไอรดาอีกครั้ง เธอไม่อาจทำร้ายจิตใจของเด็กหญิงได้ จึงยีผมของไอรดาด้วยความเอ็นดู

“เป็นเด็กดีนะ ไอวี่ กลับบ้านไปกับพ่อและพักผ่อนนะ อชิ เบนนี่กับฉันจะไปรับหนูวันพรุ่งนี้จ้ะ”

การคิดถึงเรื่องตั้งแคมป์ในวันพรุ่งนี้กับทั้งสามแม่ลูกทำให้ไอรดารู้สึกดีขึ้นมาบ้าง

ทันใดนั้น เธอก็นึกอะไรบางอย่างออกและหันไปมองเลอศิลป์ที่ยืนไร้อารมณ์อยู่อย่างรวดเร็ว แต่เขาไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับกการตั้งแคมป์เลย

เมื่อไอรดาเห็นว่าพ่อไม่ได้ปฏิเสธเรื่องไปเที่ยววันพรุ่งนี้ เธอก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก จากนั้นเธอก็ปล่อยชายเสื้อของรษิกาอย่างไม่เต็มใจนัก

ฉันคิดว่าพ่อกับคุณรษิกาทะเลาะกันมาอีกแล้ว และเขาจะไม่ยอมให้ฉันไปตั้งแคมป์กับคุณรษิกา!

“คุณรษิกาคะ คุณจะมารับหนูพรุ่งนี้ใช่ไหม?”

ก่อนจะจากไป ไอรดาก็ย้ำเตือนรษิกาอีกครั้ง

รษิกายิ้มขณะพยักหน้าให้ไอรดา