หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 924

รษิกาพาอชิกับเบนนี่กลับไปที่ห้องนั่งเล่นหลังจากเห็นรถของเลอศิลป์ขับออกไปแล้ว

เด็กชายทั้งสองคนมองรษิกาด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล

แม่อารมณ์ไม่ดีมาสองสามวันแล้ว พอออกจากห้องทำงานมา แม่ก็อารมณ์ไม่ดีมากขึ้นไปอีก ฉันสงสัยว่าพ่อพูดอะไรกับแม่เมื่อกี้นี้บ้าง

เบนนี่เก็บซ่อนความรู้สึกไม่เก่ง เขาจึงถามออกมาทันทีว่า “แม่ครับ เมื่อกี้แม่คุยอะไรกับคุณเลอศิลป์เหรอครับ?”

เมื่อได้ยินคำถามเขา ดวงตาของรษิกาก็เข้มเครียดขึ้นมาขณะที่ก้มหน้าลงมามองเขา

ทั้งอชิกับเบนนี่แค่จ้องมองเธอ ราวกับจะบอกว่าเธอหลอกพวกเขาไม่ได้

ขณะที่เธอสบตาพวกเขา รษิกาก็ได้แต่ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้และตอบไปเพราะไม่อาจเลี่ยง “เราคุยกันเรื่องงานจ้ะ”

ทว่า เบนนี่ก็ถามอย่างไม่ยอมอ่อนข้อ “แต่แม่ดูเหมือนจะอารมณ์เสียมากเลยนะครับ”

เมื่อก่อนนี้ พวกเขาไม่เคยเห็นรษิกาเป็นแบบนี้มาก่อนเพราะเรื่องเกี่ยวกับงานเลย

มันเหมือนว่าเธอกำลังระแวงอะไรบางอย่างอยู่

อชิกับเบนนี่มองตากัน สายตาของพวกเขามีแต่ความสับสน

พ่อไปทำอะไรให้แม่ต้องระแวงเขาแบบนี้นะ?

รษิการู้ว่าคำอธิบายของเธอไม่อาจหลอกลูกชายทั้งสองได้ ดังนั้นเธอจึงทำได้แค่อธิบายให้พวกเขาฟังสั้นๆ “คุณเลอศิลป์อยากจะร่วมงานกับแม่ แต่แม่ปฏิเสธข้อเสนอของเขา”

เด็กชายทั้งสองไม่ได้รับคำตอบตามที่พวกเขาต้องการ จึงขมวดคิ้วและอยากจะไล่ถามต่อไป

แต่ว่ารษิกาไม่อยากอธิบายอะไรต่อ เธอแค่เสริมไปว่า “ความขัดแย้งที่เกี่ยวกับงานมันเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้หรอกจ้ะ เป็นเรื่องธรรมดามากๆ พวกลูกไม่ต้องกังวลมากเกินไปหรอกนะ”

ฟังดูเหมือนเป็นสิ่งเดียวกันกับที่เลอศิลป์ได้บอกกับไอรดา

แม้ว่าพวกเขาจะไม่อยากเชื่อคำพูดเธอ แต่อชิกับเบนนี่ก็ยอมรับว่าสิ่งที่รษิกาพูดมานั้นเป็นความจริง

กระนั้น เด็กชายทั้งสองก็ไม่ได้รู้ว่ามันเป็นเรื่องเกี่ยวกับงานแค่นั้นจริงๆ หรือไม่

ถ้าคิดไม่ผิด นี่น่าจะเป็นครั้งแรกที่ไอรดาได้ไปตั้งแคมป์ ดูจากบุคลิกของเลอศิลป์แล้ว เขาเองก็น่าจะไม่รู้เรื่องการตั้งแคมป์มากนัก ฉันไม่รู้ว่าเขาจะเตรียมของไปให้ไอรดาได้หรือเปล่า ฉันจึงควรจะเตรียมไปให้เธอด้วย เผื่อว่าจะเป็นอย่างนั้น

เมื่อคิดได้เช่นนั้น รษิกาก็เริ่มจัดของที่พวกเขาเตรียมไว้ไปวางอีกด้านหนึ่งเพื่อเหลือที่ว่างเอาไว้ในกล่องเก็บของ

“ทำไมล่ะครับแม่?” เบนนี่มองรษิกาด้วยสีหน้าสงสัย

รษิกายิ้มขณะที่ถามว่า “ทำไมเราไม่เตรียมของบางอย่างไปให้ไอวี่ด้วยล่ะ?”

พอได้ยินเช่นนั้น อชิกับเบนนี่ก็ไม่คัดค้านและเก็บของบางอย่างไปเพิ่มเติม

เพราะไอรดาได้มาอยู่ที่บ้านพวกเขาเป็นครั้งคราว เด็กชายทั้งสองจึงพอจะรู้อยู่บ้างว่าเธอชอบอะไร

ไม่นานนัก พวกเขาก็เอาขนมและของเล่นที่ไอรดาชอบไปเติมช่องว่างในกล่องนั้น

ตอนนั้นเอง รษิกาก็เก็บข้าวของเสร็จในที่สุด ด้วยความช่วยเหลือของลิสา เธอเก็บของใส่ท้ายรถก่อนจะขึ้นไปข้างบนและเร่งให้เด็กๆ เข้านอน