หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 932

“นี่มันอะไร…” ไอรดาค่อยๆ หยิบพวงดอกไม้มาไว้ในมือและมองรษิกาด้วยสายตาที่เปี่ยมสุข

รษิกายิ้มและลูบหัวไอรดาก่อนจะพูดว่า “มันอาจจะดูตลกๆ ไปหน่อยนะ เพราะฉันไม่ได้ทำมานานมากแล้ว”

ไอรดาส่ายหน้าอย่างแรง “หนูชอบมันมากเลยค่ะ!”

ไอรดาวางมันไว้ตรงหน้าและเริ่มวาดรูปราวกับจะพิสูจน์ว่าเธอชอบมันมากแค่ไหน

พอเห็นเช่นนั้น รษิกาและเด็กชายทั้งสองคนก็เข้ามาหาไอรดาด้วยความสงสัย และพวกเขาก็ประหลาดใจเมื่อได้เห็นภาพที่ไอรดาวาดซึ่งมันค่อยๆ เสร็จสมบูรณ์ขึ้นมา

การวาดภาพต้นไม้คราวก่อนของเธอค่อนข้างดี แม้ว่าฝีแปรงของเธอจะดูเหมือนเด็กไปหน่อยก็ตาม

แต่การวาดพวงดอกไม้ในคราวนี้มันน่าทึ่งมาก อันที่จริงมันดูเหมือนของจริงมากๆ เลยต่างหาก

“ไอวี่ เธอเก่งมากๆ เลย!” เบนนี่พูดออกมา

รษิกาเองก็ยิ้มและพยักหน้าเห็นด้วย

ตอนที่ไอรดาวาดรูปเสร็จแล้ว เบนนี่ก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า “ไอวี่ เธอเคยเรียนศิลปะมาก่อนหรือเปล่า?”

แต่ไอรดาก็ส่ายหน้าด้วยความสับสน

ความประหลาดใจในเววตาของเบนนี่ยิ่งเข้มข้นมากขึ้นไปอีก

แต่รษิกาก็นึกอะไรออกขึ้นมาได้ทันที และใจเธอก็เพ่งคิดถึงแต่เด็กหญิงตัวน้อยคนนี้

บางทีทักษะทางศิลปะของเธออาจจะเกี่ยวข้องกับอาการออทิสติก เด็กที่เป็นออทิสติกทุกคนมักจะมีพรสวรรค์ที่น่าประหลาดใจบางอย่างเสมอ

เมื่อคิดได้เช่นนั้น รษิกาก็ลูบหัวไอรดาขณะที่รู้สึกเสียใจแทนเด็กหญิงตัวน้อยด้วย

ด้วยไม่รู้ว่ารษิกาคิดอะไรอยู่ ไอรดาจึงเอารูปที่เธอวาดให้หญิงสาวดูอย่างไร้เดียงสา “หนูจะเก็บไว้เป็นอย่างดีเลย!”

พวงดอกไม้อาจจะไม่ได้อยู่ไปตลอดกาล แต่เธอสามารถเก็บรูปวาดนี้ไว้แทนได้

ใจของรษิกาอ่อนยวบเมื่อเธอเห็นไอรดายังคงสวมกำไลเปลือกหอยที่เธอให้ไว้ก่อนหน้านี้ “ฉันจะช่วยหนูเก็บพวงดอกไม้นี้ไว้ตอนที่เรากลับบ้านไปนะ”

หลังจากนั่งอยู่ตรงนั้นพักหนึ่ง รษิกาก็พาเด็กๆ เดินเล่นกันอีกครั้ง

เมื่อพวกเขาลงมาจากรถก่อนหน้านี้ รษิกาก็เห็นว่ามีทุ่งที่อยู่ใกล้ๆ ซึ่งมีสมุนไพรที่หายากอยู่มากมาย

ดังนั้น เธอจึงตัดสินใจพาพวกเด็กๆ ไปเล่นที่นั่น ส่วนเธอก็จะไปดูสมุนไพรเหล่านั้นด้วย

เด็กทั้งสามเดินนำหน้าเธอไป พวกเขากระโดดไปมาระหว่างทางอย่างมีความสุข

ระหว่างนั้น ไอรดาหยุดวาดรูปไปแล้ว เธอค่อยๆ วางพวงดอกไม้ไว้บนหัวตัวเองและเดินนำหน้าไป เธอตั้งใจมองดูบนพื้นทุกย่างก้าวที่เดิน

เธอเองก็อยากจะหาดอกไม้สวยๆ ไปทำเป็นพวงดอกไม้มอบให้รษิกาเช่นกัน

ทันใดนั้น ไอรดาก็เจออะไรบางอย่าง เธอย่อตัวลงนั่งและร้องเรียกรษิกา “คุณรษิกาคะ อันนี้มันดอกอะไรเหรอคะ?”

พอได้ยินว่าไอรดาเรียกเธอ รษิกาก็เดินเข้าไปหาและมองไปทางนั้น ดวงตาเธอเป็นประกายขึ้นมาทันที

ขณะที่ไอรดากำลังจะเด็ดดอกไม้ออกมา รษิกาก็รีบจับมือไอรดาไว้ “นี่มันเป็นสมุนไพรที่หายากมากเลยนะ ฉันตามหามันมานานแล้ว ขอบคุณมากเลยนะไอวี่ ในที่สุดฉันก็เจอมันสักที!”