หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 983

"คุณเลอศิลป์” คติยาทักทายเขาเมื่อเห็นเขาเข้ามา เธอเตรียมอาหารเย็นไว้แล้ว “อาหารเย็นมี…”

ก่อนที่เธอจะพูดจบ เลอศิลป์ก็ขัดจังหวะอย่างเหนื่อยล้า “ผมจะไม่กินแล้ว ขอไปพักผ่อนข้างบนก่อน ฝากไอวี่ด้วยนะ”

ขณะที่เขาพูดอย่างนั้น ไอรดาก็เข้าไปในบ้าน

เมื่อเห็นว่าเลอศิลป์ดูไม่สบาย คติยาจึงไม่ได้พูดอะไรอีก หลังจากเห็นเลอศิลป์ขึ้นบันไดไปแล้ว เธอก็พาเด็กหญิงไปที่โต๊ะทานอาหาร

ไอรดาจ้องมองบนบันไดด้วยสีหน้าเป็นกังวล “พ่อไม่สบายค่ะ”

คติยาลูบหัวและให้ความมั่นใจกับเธอ “ฉันจะไปดูเขาทีหลัง ทานข้าวตอนที่อาหารยังร้อนอยู่เถอะค่ะ คุณหนูไอรดา”

ไอรดายังคงกังวลและฟุ้งซ่านตลอดมื้ออาหารเย็น

หลังจากทานอาหารเสร็จเธอก็วิ่งขึ้นบันไดไป

คติยารีบตามเธอไป

ประตูห้องนอนของเลอศิลป์ถูกปิดไว้อย่างแน่นหนา

ไอรดาเคาะประตูอย่างระมัดระวังแต่ก็ไม่มีใครตอบรับ

"พ่อคะ" เธอเรียก

มีแต่ความเงียบเท่านั้นที่ตอบเธอ

เธอมองคติยาอย่างกังวลใจ

แม้แต่คติยาเองก็เริ่มกังวล

เธอเห็นแล้วว่าเลอศิลป์ดูซีดเซียวเพียงใด

ถึงกระนั้น เธอคิดว่าเขาจะดูแลตัวเองได้ และเนื่องจากไอรดาต้องการดูแลพ่อ เธอจึงไม่มุ่งหน้าขึ้นไปชั้นบนในทันที

เธอไม่คาดคิดว่าสถานการณ์จะร้ายแรงขนาดนี้

คติยาและไอรดาสบตากันก่อนที่คติยาจะเปิดประตูอย่างลังเล

โชคดีที่เลอศิลป์ไม่ชอบล็อกประตู ดังนั้นพวกเธอจึงเข้าไปในห้องได้อย่างง่ายดาย

ปรากฏว่าเลอศิลป์กำลังนอนอยู่บนเตียงโดยอยู่ใต้ผ้าห่มอย่างแน่นหนา เขากำลังหลับอยู่

"ไม่!" ไอรดาวิ่งหนีจากคติยาอย่างดื้อรั้น “หนูอยากดูแลพ่อ!”

คติยาไม่กล้าใช้กำลังใดๆ กับเด็กหญิง จึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากพูดออกมาว่า “คุณหนูไอรดา...”

ไอรดาพูดด้วยสีหน้าเศร้าสร้อยว่า “พ่อจะดูแลหนูเสมอเมื่อหนูป่วย ดังนั้นตอนนี้ถึงคราวหนูแล้วที่จะดูแลพ่อ!”

คติยาหันไปมองเลอศิลป์พลางขมวดคิ้ว

“ลูกอยากดูแลพ่อเหรอ?” เลอศิลป์ถามพร้อมกับจ้องมองลูกสาวของเขา

ไอรดาผงกหัวอย่างแรง

“งั้นลงไปเอาน้ำจากข้างล่างให้พ่อแก้วนึงสิลูก”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ไอรดาก็หันหลังออกจากห้องไปโดยไม่ลังเล

ตอนนั้นเองที่เลอศิลป์พูดกับคติยาว่า “ตามไอวี่ไป ดูแลเธอหน่อยนะ เมื่อคุณหมอไกรสรมาถึง ค่อยพาเขาขึ้นมาข้างบน”

คติยาพยักหน้าและหันหลังกลับ