คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 1015

ไอ้คนโหดเหี้ยมนั้นมันเป็นใครหน้าไหนบนโลก?

เมสัน แคมโปส? เขาไม่มีความเกลียดชังฝังลึกเพื่อเลียมถึงขนาดนี้หรอก จะใช่เขาเหรอ?

อาจเป็นคนอื่นได้อีกไหม?

“แม่*เอ๊ย แกกล้าดียังไงมาเตะฉัน?” ผู้ชายคนนั้นเช็ดถูปากของเขาที่ได้รับบาดเจ็บ

ขณะที่เขากําลังย่างเท้าก้าวเข้าหาฌอน ตํารวจก็เข้ามาทันทีและตะโกน “นี่พวกแกกําลังทําอะไรอยู่? พวกแกกล้าดียังไงที่ต่อยตีกันเองทั้งที่พวกแกถูกคุมขังอยู่ด้วยซ้ำ”

ในวิลล่าหลังนั้นซึ่งที่ตั้งอยู่บนชายฝั่ง

เมื่อเวสลีย์ได้รับโทรศัพท์ ริมฝีปากของเขาก็โค้งขึ้นยิ้มกริ่ม "เรียบร้อยแล้วเหรอ?"

“ครับ บุคคลในศูนย์กักกันกล่าวว่าต้นขาของฌอนมีเลือดออกมาก ดังนั้นเป็นไปได้มากสุดที่เขาจะกลายเป็นขันทีอนาคต”

"เป็นไปได้มากที่สุดเลยหรือ?" เวสลีย์หรี่ตาลง "ฉันอยากให้เป็นอย่างนั้นแหละ"

เมื่อพิจารณาว่าฌอนทําให้เขาอับอายครั้งแล้วครั้งเล่า เวสลีย์ต้องการให้เขาถูกทําลายให้เหี้ยนเตียนไปหมด

เวสลีย์สงสัยว่าทีนี้ฌอนจะบรรเลงกับผู้หญิงอย่างไรเพราะเขาชอบสนุกกับมันนัก

ฌอนยังจะมีหน้าเข้าหาแคทเธอรีนอีกไหมถ้าเขาเป็นขันที?

“ฉันไม่คิดว่าเป็นเมสันหรอก...” เชสเตอร์อัดบุหรี่พ่นควันออกมาเป็นทางยาวก่อนพูดด้วยเสียงต่ำว่า “อันที่จริง เมสันและตระกูลฮิลล์ไม่ได้แค้นเคืองกันมากนัก แต่เมสันกลับบิดเบือนเหลือเกินโดยเฉพาะข้อที่ว่าเขาเคยตกต่ำถึงขีดสุด ตระกูลฮิลล์ต้องเคยดูถูกเขามาตลอดช่วงสิบปีหรือมากกว่านั้น พอถึงคราวที่เมสันประสบความสําเร็จขึ้นมาเขาถึงต้องการทําลายตระกูลฮิลล์ให้ราบคาบ เขาทั้งปิดบังพวกเขาที่ได้เคยยื่นมือให้ความช่วยเหลือเขามาด้วยเขาถือว่าความช่วยเหลือของพวกเขาเป็นรูปแบบหนึ่งของการเสียศักดิ์ศรี สําหรับเขาแล้วเขาเชื่อว่าเขาสามารถประสบความสําเร็จได้แม้ไม่มีตระกูลฮิลล์”

ร็อดนีย์ตัวแข็งไปครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็คิดทบทวนดูและรู้สึกว่าเมสันมีความคิดนี้จริง ๆ “ว้าว เชสเตอร์นายเรียนรู้ที่จะวิเคราะห์สภาพจิตใจของชาวบ้านตั้งแต่เมื่อไร?”

“ฉันไปศึกษาค้นคว้าเรื่องนี้เมื่อตอนที่ฉันจัดการกับความเจ็บป่วยของฌอนก่อนหน้านี้ไงล่ะ”

เชสเตอร์กล่าวพร้อมทั้งขมวดคิ้วว่า “ทําไมคนผู้นั้นถึงตั้งเป้าไปที่ส่วนนั้นของฌอนกันนะ? เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ฌอนไร้สมรรถภาพมีลูกไม่ได้ คนที่ทําเช่นนั้นมักจะหมายถึงการแก้แค้น”

ร็อดนีย์กระพริบตา “นั่นหมายความว่าคนผู้นั้นเป็นคู่แข่งของฌอน แต่... เวสลีย์เป็นคู่แข่งเพียงคนเดียวของเขานี่”

ร็อดนีย์ตะลึงงันเมื่อเขาโพล่งชื่อ “เวสลีย์” ออกมา เป็นไปได้ไหม? เวสลีย์ขึ้นชื่อในเรื่องนิสัยดีพร้อมของเขา หลายคนถึงกับให้นิยามว่าเขาเป็นชายผู้มีเสน่ห์น่าหลงใหลเชียวนะ”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!