คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 1040

“นั่น... ชั่วร้ายมาก” มือของฌอนซึ่งวางพักบนเข่าของเขาสั่นสะท้าน

"ใช่ มันชั่วร้ายทีเดียวแหละ" ศาสตราจารย์ลินคอล์นพยักหน้า จากนั้นเขาก็มองไปที่ฌอนอย่างพินิจพิเคราะห์ “ถ้าคุณมีคนที่คุณสงสัยก็ให้อยู่ห่างจากบุคคลนั้นซะ แน่นอนผมหวังอย่างยิ่งว่าคุณจะไม่เคยถูกสะกดจิต บางทีทั้งหมดนี้อาจเป็นเพียงความเข้าใจผิดของคุณ”

"ขอบคุณครับ" ฌอนลุกขึ้นยืนและโค้งคํานับ

…

หลังออกจากสถานที่ของศาสตราจารย์ลินคอล์นมาแล้วฌอนยังไม่ขับรถไปไหน เขาแค่เดินไปรอบ ๆ วิทยาเขตของมหาวิทยาลัยอย่างเงียบ ๆ ขายาวของเขาสั่นสะท้าน

ไม่เพียงเท่านั้น จิตใจของเขาก็ว่างเปล่า

เขาก็หวังเช่นกันว่าทุกอย่างมันเป็นเพียงแค่จินตนาการของเขา

ซาร่าสะกดจิตเขาทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเขาอาจจะเสียสติงั้นหรือ?

เป็นไปไม่ได้ มันไม่สมเหตุสมผลเลยที่ซาร่าจะชั่วร้ายขนาดนี้ได้ยังไง

แต่ถ้าหากว่ามันเป็นเรื่องจริงล่ะ? เขาขนลุกเมื่อเขาคิดถึงบุคลิกที่อ่อนโยน ใจดี และใจกว้างของ

ซาร่าในช่วงสามปีนั้น

ไม่สิ เขาต้องค้นหาความจริงให้ได้ ถึงแม้ว่าเขาจะจําไม่ได้แต่เขาก็ต้องคิดให้ออกว่าความทรงจําของเขาผิดพลาดยังไงแน่

ดังนั้นเขาจึงซื้อตั๋วเครื่องบินมุ่งไปเมลเบิร์นทันทีโดยที่เขาไม่ได้บอกใครเรื่องนี้เพราะว่าขนาดซาร่าซึ่งเขาไว้ใจมานานกว่าสิบปียังทําให้เขาสงสัย แล้วคนอื่น ๆ ล่ะจะเป็นยังไง?

…

"โอเคครับ"

ฌอนวางสาย หลังจากออกไปจากสนามบินแล้ว เขาก็ตรงไปหาทนายความที่ปรึกษาเจนนิงส์

ตอนแรกพนักงานต้อนรับคิดว่าฌอนมาเพื่อขอคําปรึกษาด้านกฎหมาย แต่หลังจากได้ยินว่าเขาต้องการพบกับเชส พนักงานต้อนรับก็พาเขาไปยังสํานักงานของเชสทันที

“คืนนี้เราไปเล่นโบว์ลิ่งกันเถอะ...” เชสซึ่งนั่งอยู่บนโซฟาหนังหันหลังกลับมา เมื่อเขาเห็นเรือนร่างสูงตระหง่านเดินละลิ่วผ่านเข้าประตูมา เขาก็ลุกยืนขึ้นด้วยความประหลาดใจและรีบวางสายไป

“เฮ้ยฌอน นาย... นายเป็นไงมาไงทำไมมาถึงนี่ล่ะ?” เชสถามหยั่งเชิง ฌอนคนที่อยู่ตรงหน้าเขาสวมกางเกงยีนส์สีน้ำเงินและเสื้อยืดสีดํา ผมปรกลงมาบนใบหน้าที่ได้รับบาดเจ็บ เขาดูยังกับเด็กหนุ่มหน้าจืดไร้ชีวิตชีวาคนหนึ่ง

เชสอ้าปากค้างด้วยความตกใจ “นายเอ้อ... นายเปลี่ยนไปมากทีเดียวนะ”

“ย้อนไปตอนที่ฉันพักที่วิลล่าในเมลเบิร์น ฉันจําได้ว่านายหาแม่บ้านคนหนึ่งที่ชื่อลินดาให้ฉัน นายสามารถติดต่อเธอได้ไหม? ฉันมีบางอย่างที่ฉันอยากจะถามป้าเขาน่ะ” ฌอนกล่าวเข้าประเด็นทันที