คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 1065

เชสเตอร์ตะคอก “ก็ได้ นายแค่ลําเอียงเข้าข้างซาร่า แต่ขอฉันเตือนนายหน่อยนะว่าหากนายออกจาก

ตระกูลสโนว์ไปแล้ว รับรองว่ายัยซาร่าจะทิ้งนายไปในไม่ช้าก็เร็ว”

"นายนี่ตอแหลว่ะ"

ร็อดนีย์อดไม่ได้ที่จะโวยวายใส่เขา “เชสเตอร์ จิวเวลนายก็เหมือนกับฌอน! ทําไมพวกนายถึงเป็นแบบนี้กันไปได้? พวกเราทั้งห้าคนโตมาด้วยกัน แต่พวกนายก็ยังมาเลือกปฏิบัติต่อซาร่าอีก”

“ใช่ คนทั้งโลกกําลังเลือกปฏิบัติต่อซาร่าและนายเป็นเพียงคนเดียวที่ปกป้องเธอ นายเป็นคนฉลาดหัวใสและคนอื่นมีบางอย่างผิดปกติ งั้นเอาเลยไปสู้โลกเพื่อประโยชน์ของเธอรวมทั้งฆ่าลูกของนายเองด้วย”

เชสเตอร์เริ่มรําคาญ “ฉันกําลังจะทําการผ่าตัดตอนนี้ ฉันไม่ว่างที่จะคุยกับนายละนะ”

ทันทีที่เขาจบการสนทนา เขาก็เดินดุ่มออกไปด้วยสีหน้าสงบนิ่ง

อันที่จริงการพูดคุยกับร็อดนีย์ทําให้เลือดของเขาเดือดดาล

เชสเตอร์เริ่มรู้สึกเห็นอกเห็นใจเฟรยาขึ้นมาเล็กน้อย

จากนั้นร็อดนีย์ก็เดินออกจากสำนักงานแพทย์

เขาเดินลงบันไดมาอย่างร่างไร้วิญญาณ

เมื่อเขาเซล้มลงไปโดยบังเอิญที่หน่วยกุมารเวชศาสตร์

คุณพ่อคนหนึ่งในวัย 30 ปีที่กําลังกอดทารกน้อยน่ารักเดินผ่านเขาไปพอดี ทารกขวบเดียวคนนั้นมีดวงตาโตสีเข้ม แม้ว่าหนูน้อยเธอดูกระสับกระส่ายไม่สนสิ่งใดนักอาจเป็นเพราะเธอป่วย ถึงอย่างนั้นเธอก็ดูน่ารักมาก

คุณพ่อคนนั้นปลอบเธออย่างอ่อนโยนโดยพูดเบา ๆ ว่า “ไม่ต้องกลัวนะจ๊ะหนูน้อย คุณหมอแค่จะดูคอหนูให้จ้ะ เขาจะไม่ฉีดยาหนูนะ...”

ยังไงก็ตามร็อดนีย์รู้สึกถึงความรู้สึกบางอย่างอัดแน่นในใจของเขา เขากำลังจะฆ่าหนูน้อยน่ารักอย่างเด็กคนนี้นี้น่ะเหรอ?

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน