คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 114

ความโกรธของแคทเธอรีนค่อย ๆ สงบลง ในเวลาเดียวกันนั้นเอง เธอยังรู้สึกว่าคำพูดของอีธานไร้สาระ “คุณโง่ขนาดไหนถึงได้พูดออกมาแบบนั้น รีเบคก้าทั้งฉลาด ขยัน อ่อนโยนและมีน้ำใจ เป็นฉันเสียอีกที่โหดร้ายและใจดำ”

เมื่อได้ยินคำพูดประชดประชันนั้น อีธานก็รู้สึกอับอายเป็นอย่างมากจนใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาแดงก่ำ

“เคธี่ ยกโทษให้ฉันที่เคยทำให้เธอเจ็บปวด ฉันขอโทษจริง ๆ ฉันจะค่อย ๆ ชดใช้ให้เธอไปตลอดชีวิตของฉัน เธอกลับมาหาฉันได้ไหม? ฉันสัญญาว่าฉันจะไม่ทำผิดซ้ำสองอีกแล้ว”

“ตอนนั้นฉันไร้เดียงสาเกินไป นายพูดถูกที่ว่าฉันยังเด็กและสามารถพยายามได้ด้วยตัวเอง ทุกอย่างจะไม่เป็นแบบนี้ตราบเท่าที่นายอยู่ข้าง ๆ ฉัน”

ด้วยเหตุนั้น เขาจึงมองเธอด้วยความกระตือรือร้น

ใบหน้าของเวสลีย์หม่นลง เขาไม่รู้เลยสักนิดว่าหลานชายของเขาเป็นคนหน้าด้าน

สิ่งที่เวสลีย์เป็นห่วงมากที่สุดคือ การที่แคทเธอรีนอาจจะประทับใจในคำพูดของอีธาน สุดท้ายแล้ว แคทเธอรีนและอีธานต่างก็จะกลับไปคบกัน

“คิดให้ดี ๆ นะเคธี่ เขาเคยหักหลังคุณมาครั้งหนึ่ง และมันเกิดขึ้นได้อีกเป็นครั้งที่สอง...”

“น้าเวสลีย์!” อีธานตะโกนออกมา “ผมทราบว่าน้าชอบเคธี่ แต่น้าไม่สามารถฝืนความสัมพันธ์ได้ สุดท้ายแล้วผมก็เป็นคนที่รักแคทเธอรีนที่สุด”

การเถียงกันของพวกเขาทำให้แคทเธอรีนปวดหัว เธอจึงตะโกนขึ้นขัดจังหวะพวกเขา

“พอแล้วอีธาน หุบปากสักที! นายทำให้ฉันเจ็บมามากพอแล้ว! กล้าดียังไงมาพูดว่าชอบฉัน? ไม่ละอายแก่ใจบ้างเลยเหรอ? ฉันรู้สึกรังเกียจเมื่อมองเห็นนาย ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ฉันหวังว่าฉันจะไม่รู้จักนาย”

ด้วยความไม่อยากทนฟังพวกเขาเถียงกันอีกต่อไป แคทเธอรีนเปิดประตูแล้วลงจากรถทันที

“อย่าไป!” อีธานรีบคว้าเธอเอาไว้ “ให้โอกาสฉันอีกครั้ง ฉันจะไม่ยอมแพ้”

“อยู่ให้ห่างจากฉัน เอามือออกไป”

เวสลีย์พูดขึ้น “ให้ผมไปส่งคุณที่บ้านนะครับ อีธานเป็นคนที่ต้องไป มีบางคนแอบปลุกปั่นเรื่องที่เกิดขึ้นอยู่ ผมจะจัดการให้คุณเอง”

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันหาวิธีจัดการเอง”

แคทเธอรีนหลุดพ้นจากการเกาะกุมของอีธาน และจากไปโดยที่ไม่หันหลังกลับมามอง

เธอรู้สึกว่าเธอจะระเบิดด้วยความโกรธถ้าเธออยู่กับอีธานนานเกินไป นอกจากนี้เธอยังไม่ต้องการเป็นหนี้บุญคุณเวสลีย์ด้วยความช่วยเหลือใด ๆ

...

“ฌอน...”

“ถ้านายตั้งใจมาบอกให้ฉันรู้เรื่องที่เวสลีย์ป่าวประกาศต่อหน้าผู้คนว่าแคทเธอรีนเป็นแฟนของเขา นายไม่ต้องมาบอกฉัน” ฌอนหันกลับไปหยิบลูกดอกอีกดอก ท่าทางของเขาทำให้รู้สึกได้ถึงความเยือกเย็นและน่ากลัว

เชสชำเลืองมองไปที่เฮดลีย์ที่กำลังยืนตัวตรงอยู่ จากนั้นเฮดลีย์จึงพูดขึ้น “ผมเป็นคนรายงานเรื่องนี้เองครับ ผู้หญิงคนนี้หักหลังคุณชายฮิลล์”

เชสพูดอะไรไม่ออก

โธ่เว้ย ตอนนี้แคทเธอรีนต้องดูแลตัวเองเสียแล้ว

เขากระแอมออกมาเบา ๆ “เกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ต้องมีเหตุผล...”

“ทำไมนายต้องหนุนหลังเธออยู่ตลอดด้วย?” จู่ ๆ ฌอนก็หันกลับมา ดวงตาของเขาฉายแววเย็นชา “ชอบเธอหรือไง?”

เชสเกือบจะกัดลิ้นของเขาเอง คำพูดจุกอยู่ในลำคอของเขา

“จะเป็นไปได้ยังไง? ฉันรู้ดีว่าฉันไม่ควรแย่งภรรยาเพื่อน”