คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 144

“กระโดดลงไปเลย ถ้าคุณอยากจะทำ” ฌอนจงใจยืดเนคไทของเขาออก ขณะที่เขาสั่งกับเฮดลีย์ “เร่งความเร็วขึ้นอีก ขับให้เร็วพอที่เธอจะกระโดดลงไปตอนนี้แล้วตายคาที่ไปเลย”

“...”

แคทเธอรีนพูดไม่ออก

ผู้ชายคนนี้นี่เองที่เป็นซาตาน

เมื่อรู้สึกได้ว่าเฮดลีย์กำลังเร่งความเร็วขึ้นจริง ๆ หญิงสาวจึงจ้องเขม็งไปที่เขาด้วยความโกรธ แต่ความกล้าจะกระโดดลงจากรถของเธอก็ลดลงในทันที

“มานี่” ในที่สุด เขาก็กวักมือเรียกเธอด้วยความหงุดหงิด

“จนกว่าคุณจะไม่มัดฉัน” เธอพูดด้วยความหวาดหวั่น

“ผมพูดแล้วเหรอว่าผมจะมัดคุณ? คุณเป็นคนที่คิดแต่เรื่องลามกจริง ๆ” เขาใจร้อนจึงดึงเธอเข้ามาใกล้ แล้วดึงให้เธอขึ้นมานั่งบนตักของเขา

ยังมีคนอื่นอยู่ในรถนะ! แก้มของเธอขึ้นสีแดงในทันที และเธอก็ไม่กล้าขยับหนีไปไหนเลย เพื่อความปลอดภัย เธอจึงเป็นฝ่ายเริ่มชวนคุย

“เย็นนี้คุณอยากทานอะไรคะ? ฉันจะทำทุกอย่างตามที่คุณอยากทานเลย เพื่อเป็นการขอบคุณที่วันนี้คุณช่วยฉันเอาไว้”

“อะไร ๆ ก็อาหาร” เขามองเธอด้วยความเยาะเย้ย ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างประชดประชัน “รู้จักทำอย่างอื่นให้ผมบ้างไหม นอกจากทำอาหาร?”

หญิงสาวไม่รู้จะตอบอย่างไร ก็เขาเป็นคนสั่งให้เธอทำอาหารให้เขาตลอด

เขาถอนหายใจอย่างแรงเมื่อเธอไม่ตอบ “แล้วทำไมวันนี้พวกเขาถึงมาที่นี่?”

“ฉันก็ไม่รู้ค่ะ” หญิงสาวกะพริบดวงตากลมโตของเธออย่างไร้เดียงสา

“คุณถูกสั่งห้ามไม่ให้เจอกับพวกโง่สองคนนั่นอีก” เขาเตือน

“...”

เธอหน้าแดงด้วยความอับอายในความคิดอันหยิ่งยโสของเขา อีธานเป็นคนโง่ก็จริง ทว่าอย่างน้อยเวสลีย์ก็เป็นนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย

เขาแอบชำเลืองมองเธอด้วยหางตา จู่ ๆ เขาก็ยกมือขึ้นนวดที่หว่างคิ้วของเขา ให้ความรู้สึกราวกับเหนื่อยล้า “ผมเหนื่อย” เขาพูดผ่านริมฝีปากบางของเขา

“ฉันนวดให้ค่ะ” หญิงสาวรีบนั่งหลังตรงพลางช่วยนวดขมับให้กับเขา

เขาหลับตาลง พลางซึมซับกับช่วงเวลานี้เงียบ ๆ

เฮดลีย์ที่นั่งประจำอยู่ที่นั่งคนขับยกยิ้มขึ้น เขารู้สึกตกใจกับความไร้ยางอายของคุณชายฮิลล์

‘โธ่ คุณชายครับ ทั้งหมดที่คุณทำคือออกคำสั่ง ผมนี่ที่เป็นคนวิ่งเต้นอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยเพื่อหาหลักฐานน่ะ’

...

รถยนต์ค่อย ๆ ชะลอลงเมื่อมาถึงวิลล่า

แคทเธอรีนรู้สึกปวดมือนิดหน่อยจากการนวดที่ใช้เวลานาน ฌอนลืมตาขึ้นแล้วลงจากรถ “ผมจะไปว่ายน้ำ คุณไปทำอาหารได้แล้ว แล้วช่วยทำอาหารให้เยอะกว่าปกติหน่อยนะ”