คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 20

ร่างทั้งร่างของแคทเธอรีนสั่นเทา ดูเหมือนว่าเธอจะลืมไปแล้วว่าก่อนหน้านี้เธอทำพุดดิ้งสำหรับแมวตามสูตรในหนังสือ

“เอ่อ... ความจริงแล้ว...”

“คุณจะทำอะไรให้ผมก็ได้ ตราบใดที่มันอร่อยอย่างนั้นสิ”

ฌอนเตือนเธอด้วยท่าทางเคร่งขรึม ในขณะนั้นเอง เขาก็เริ่มรู้สึกคลื่นไส้เมื่อรู้ว่าเขากินอาหารแมวเข้าไป

แคทเธอรีนไม่รู้จะทำอย่างไร “จริง ๆแล้ว ฉันทำให้ฟัดจ์ค่ะ แต่คุณกินเข้าไปแล้วแถมยังบอกว่าอร่อยอีกด้วย ในตอนนั้น...ฉันไม่กล้าบอกความจริงกับคุณค่ะ”

“แคทเธอรีน”

ฌอนขบฟัน อยู่มา 28 ปี นี่เป็นครั้งแรกที่เขาอยากจะฆ่าผู้หญิงที่เลวร้ายอย่างนี้

เธอหดคอด้วยความกลัวเมื่อถูกตะโกนใส่ “จริง ๆ แล้ว ส่วนผสม... ค่อนข้างมีประโยชน์นะคะ”

“ในเมื่อมันมีประโยชน์แล้วทำไมคุณถึงไม่กินเองล่ะ?”

“เอ่อ ฉันคิดว่ามันไม่อร่อย”

“เยี่ยม”

ขณะที่กำลังชี้นิ้วไปที่เธอ ฌอนก็จำได้ว่าชมรสชาติของอาหารไป เขาเริ่มรู้สึกโกรธมากขึ้นจนหน้ามืดตามัว

แคทเธอรีนอยากจะอธิบายมากขึ้นกว่านี้ ทว่าฌอนก็หนีเข้าไปในห้องทำงานของเขาแล้วและกระแทกประตูปิดอย่างแรง

ไม่นะ เขาโกรธจริง ๆ

แคทเธอรีนจนปัญญา

ในตอนแรก เธอวางแผนที่จะเอาใจเขาระหว่างที่เธออยู่ที่นี่ในตอนนี้ อย่างไรก็ตาม เธอกลับทำให้เขาโกรธเสียทั้งที่เขาเพิ่งกลับมาถึงบ้านในเวลาไม่ถึงชั่วโมงด้วยซ้ำ

ทำไมหนทางที่จะได้เป็นป้าของอีธานของถึงยาวไกลอย่างนี้?

สิบนาทีต่อมา เธอรวบรวมความกล้าไปเคาะประตูห้องทำงานของเขา

“ไปให้พ้น”

ได้ยินเสียงตะโกนดังออกมา

แคทเธอรีนหลับตาลงด้วยความผิดหวัง เพราะเขายังคงโกรธอยู่ในตอนนี้ เธอควรจะรอก่อนที่เธอจะพูดกับเขาอีกครั้ง

เธอไปอาบน้ำก่อน แล้วจัดการเปลี่ยนเป็นชุดนอนน่ารัก เธอปล่อยผมยาวสีดำสนิทของเธอลงมาบนบ่า

เมื่อเธอส่องกระจกและขยิบตาให้ตัวเอง เธอหลงใหลในความสวยของตัวเอง ด้วยผิวขาวและดวงตากลมโต เธอพบกว่าตัวเองสมบูรณ์แบบและมีเสน่ห์จริง ๆ

เธอเชื่อว่ารูปลักษณ์ของเธอจะทำให้ฌอนสนใจเธอ

“คุณทำอะไรอยู่?”

ทันใดนั้นเองเสียงของฌอนก็ดังขึ้นจากด้านหลังของเธอ

แคทเธอรีนตัวสั่นด้วยความกลัว เธอเอียงศีรษะของเธอ และสังเกตว่าฌอนกำลังจ้องมองเธอด้วยความดูหมิ่นพร้อมกับถือถ้วยกาแฟเอาไว้ในมือข้างขวาของเขา

‘ถ้ามีประโยชน์ แล้วทำไมคุณถึงไม่กินอาหารแมวกับฉันล่ะ? หึ ผู้ชายอะไรขี้ขลาดตาขาวขนาดนี้’

เธออดทนกับพฤติกรรมของเขา เพื่อที่เธอจะได้เป็นป้าของอีธาน

หลังจากที่รับอาหารแมวมาแล้ว เธอก็เทมันใส่ชามของเธอ เธอกัดเข้าไปเพียงเล็กน้อยและรู้สึกว่ารสชาติของมันเกินที่จะบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้

ฌอนคิดไม่ถึงว่าเธอจะกินอาหารแมวเข้าไปจริง ๆ และความโกรธของเขาก็จางหายไปบางแล้ว “รสชาติเป็นอย่างไรบ้าง?”

“ก็อร่อยใช้ได้นะคะ คุณอยากจะกินกับฉันไหมล่ะคะ?” แคทเธอรีนแกล้งพูดออกไป บรรยากาศโดยรอบเปลี่ยนกลับเป็นเยือกเย็นในนาทีที่เธอพูดจบ

ฌอนเติมอาหารแมวใส่ลงไปในชามของเธอเพิ่มขึ้นด้วยรอยยิ้มที่สุขุม “จริงเหรอ? ถ้าคุณชอบ คุณก็กินอีกเยอะ ๆ เลยนะ”

“...”

หึ ผู้ชายคนนี้สมควรที่จะอยู่คนเดียวตลอดไป

สุดท้ายแล้วในคืนนั้นแคทเธอรีนก็ถูกบังคับให้กินอาหารแมวเข้าไปเยอะพอสมควรโดยมีเขาคอยเฝ้าดู

“ทำได้ดีมาก” ฌอนล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงและเดินกลับเข้าไปในห้องของเขาด้วยความพึงพอใจ เมื่อเขาเข้าไปในห้องของเขา เขาหันกลับไปมองแคทเธอรีนที่หันกลับไปวิ่งเข้าห้องน้ำ ดวงตาสีเข้มของเขาเป็นประกายฉายความรู้สึกเยาะเย้ยออกมา เมื่อเขาได้ยินเสียงเธอแปรงฟัน

เธอเกลียดอาหารแมว แคทเธอรีนนอนไม่หลับตลอดทั้งคืน เมื่อเธอตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่ เธอยังรู้สึกถึงความคาวในปากของเธอ

อย่างไรก็ตาม เธอต้องตื่นแต่เช้าเพื่อเตรียมอาหารเช้าให้กับฌอน

เธอสาบานว่าจะทำให้ผู้ชายใจร้ายคนนี้ตกหลุมรักเธอให้ได้ จากนั้นเธอก็จะเหยียดหยามและแก้แค้นเขาอย่างสาสม