คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 221

ในวิลล่า

ฌอนที่กำลังวิดีโอประชุมอยู่ในห้องทำงาน ได้ยินเสียงรถที่ดังขึ้นมาจากข้างล่าง ร่างสูงยืนขึ้น “แผนนี้ใช้ไม่ได้ ไปคิดมาใหม่”

ทันทีที่เขาพูดจบ เขาก็ตัดสัญญาณจากการประชุมแล้วเดินลงบันได

แคทเธอรีนเดินผ่านประตูเข้ามาอย่างไม่ได้สติ เธอลืมแม้กระทั่งเปลี่ยนรองเท้าด้วยซ้ำ

ฌอนหรี่ตาลงมองไปที่ชุดราตรีสีดำของเธอ แขนของเธอปกคลุมไปด้วยหิมะและน่องของเธอโผล่พ้นชุดออกมาครึ่งหนึ่ง

เขาขมวดคิ้วเข้าหากันพลางรีบถอดเสื้อคลุมออกแล้วคลุมลงบนตัวของหญิงสาวอย่างรวดเร็ว เมื่อเขาลดสายตาลงมอง ทันใดนั้นเอง เขาก็สังเกตเห็นรอยขาด

“ทำไมชุดของคุณถึงขาดแบบนี้” ดวงตาสีดำเข้มจับจ้องมาที่เธอ

เมื่อเธอมองลงไป เธอก็เพิ่งสังเกตเห็น บางทีชุดของเธออาจจะไปเกี่ยวเข้ากับอะไรคม ๆ ตอนที่เธอปีนออกมาจากหน้าต่างห้องน้ำตอนนั้น

“ฉันไม่รู้ว่ามันขาดได้ยังไงค่ะ” แคทเธอรีนหลบสายตา ไม่อยากให้เขารู้ว่าเธอไปมีเรื่องกับวิลลี่

ฌอนเป็นแค่ทนายความ และเขาไม่สามารถทำอะไรตระกูลฮิลล์ได้

“คุณมีนิสัยไม่ดีอย่างหนึ่ง คือชอบหลบตาผมเวลาคุณโกหก” ฌอนกอดเอวเธอแน่น ดวงตาสีเข้มฉายแววความแข็งกร้าวออกมา “คืนนี้คุณไปร่วมงานเลี้ยงฉลองครบรอบบริษัทมาใช่ไหม? คุณโดนใครทำร้ายมาอีก?”

“ไม่มีใครทำร้ายฉันค่ะ ไม่เอาน่า ใครจะกล้าทำอะไรฉันคะ ฉันเป็นถึงประธานบริษัทเชียวนะ? ฉันขอตัวไปอาบน้ำนะคะ” แคทเธอรีนผละออกจากเขาแล้วขึ้นไปข้างบน

“อย่ามากวนโมโหผมนะ แคทเธอรีน” ฌอนลากเธอกลับมาหาเขาอีกครั้ง “ดูสภาพตัวเองสิ ว่าตอนนี้ยับเยินขนาดไหน คุณควรอธิบายให้ผมฟังดีกว่า ถ้าคุณเห็นผมเป็นผู้ชายของคุณอยู่

ใบหน้าของแคทเธอรีนสลดลง ดวงตาของเธอแดงก่ำทั้ง ๆ ที่เป็นตัวเธอเอง “ฉันไปมีเรื่องกับคนที่ไม่ควรจะมีเรื่องด้วยที่สุดในเมลเบิร์นค่ะ ฌอนนี่คะ ถ้า… ถ้า ผู้ชายคนนั้นเพ่งเล็งฉัน ไม่ต้องคิดแม้แต่จะช่วยฉันนะคะ คุณอย่ามาเกี่ยวกับฉันเลยจะดีกว่า”

ฌอนเลิกคิ้วขึ้น “คุณไปมีเรื่องกับใครมา?”

“วิลลี่จากตระกูลฮิลล์ค่ะ”

“เท้าของผมทำให้คุณหลงใหลได้ด้วยเหรอ?” ดวงตาสีเข้มของฌอนเป็นประกายขณะที่เขายิ้มออกมาน้อย ๆ

“...”

แคทเธอรีนรู้สึกอยากจะกัดลิ้นตัวเอง เธอรู้สึกจนปัญญาแล้วพูดขึ้น “ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาพูดเรื่องแบบนี้นะคะ”

“เอาโทรศัพท์มาให้ผม” ฌอนยื่นมือไปหาเธอ

หญิงสาวรีบส่งโทรศัพท์ให้เขาทันที เมื่อฌอนดูรูปถ่าย เขาก็ดูหงุดหงิดมากขึ้นเรื่อย ๆ เวลาต่อมา เขาส่งรูปถ่ายให้ตัวเองแล้วลบรูปพวกนั้นออกจากโทรศัพท์ของเธอ

“นี่ ทำไมคุณถึงลบรูป...” แคทเธอรีนกระวนกระวาย

“เป็นผู้หญิง คุณไม่ละอายแก่ใจบ้างหรือไงที่เก็บรูปผู้ชายคนอื่นเอาไว้ในโทรศัพท์?” ฌอนจ้องเขม็งแล้วเตือนขึ้น “คุณนี่ถ่ายรูปได้คมชัดจริง ๆ”