คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 258

“คุณจะพอได้หรือยัง?” แพทริคเริ่มรู้สึกโกรธ

“เธอไม่ได้เป็นอะไรมากใช่ไหมล่ะ?” ตอนนี้เฟรยาเข้าใจทุกสิ่งทุกอย่างแล้ว “แพทริค ฉันจริงจังค่ะ ต่อไปนี้คุณไม่ต้องกลับมาหาฉันแล้ว เราเลิกกัน”

“พอได้แล้ว คุณควรจะรู้ว่าคุณไม่ควรล้ำเส้นเข้ามา”

“มันจบแล้ว ในสายตาของคุณก็มีแต่ลินดาอยู่เสมอนั่นแหละ ใช่ คุณไปอยู่ข้าง ๆ ลินดาได้ถ้าเธอประสบอุบัติเหตุ แต่คุณจะทิ้งครอบครัวของฉันเอาไว้ทีหลังไม่ได้ คุณไม่โทรมาบอกฉันด้วยซ้ำ วันนี้เป็นวันที่สำคัญสำหรับเรา แต่คุณกลับไม่สนใจเลย ต่อไปนี้ ฉันจะไม่คาดหวังอะไรจากคุณอีกแล้ว แล้วฉันก็จะไม่หวังอะไรอีกแล้วเหมือนกัน ฉันหวังว่าเราจะไม่ต้องมาพบกันอีก”

เฟรยาวางโทรศัพท์ด้วยใบหน้าแดงก่ำ ทั้งยังร้องไห้ด้วยความขมขื่น

หลังจากที่ร้องไห้แล้ว เธอจึงจัดการลบข้อมูลติดต่อของแพทริคและลินดาออก

เธอเหนื่อยเกินกว่าจะให้สองคนนี้มาทรมานเธออีก ต่อไปนี้จะไม่มีความคาดหวัง ไม่มีความหวังใด ๆ และไม่มีความเจ็บปวดอีกแล้ว

ในตอนนั้นเอง เธอต้องการใครสักคนเพื่อดื่มและระบายความในใจด้วย

เธออยากโทรหาแคทเธอรีน แต่เธอจำได้ว่าตอนนี้แคทเธอรีนไม่ว่าง ดังนั้นเธอจึงขับรถมาที่บาร์เพียงลำพัง

...

บาร์ในเมลเบิร์นทั้งหมดอยู่รวมกันบนถนนเส้นเดียว

มีบาร์เพียงไม่กี่แห่งที่วัยรุ่นซึ่งร่ำรวยจะไปกัน

เวลา 23:00 น. เชสและฌอนลงมาจากห้องข้างบน

หลังจากที่รับประทานอาหารค่ำด้วยกันในคืนนี้ ฌอนก็ไม่อยากกลับไปที่วิลล่า ดังนั้นเชสจึงมาที่บาร์พร้อมกับเขาอีกครั้ง ทว่าวันนี้ฌอนไม่ได้ดื่มมาก บางทีอาจเพราะเขายังไม่สร่างเมาดี

ชายทั้งสองคนผละออกไปทันที ทุกคนต่างรู้ดีว่าคำพูดของเชส แฮริสัน คือประกาศิตของบาร์ในแถบนี้ การไปมีเรื่องกับเขาเท่ากับรนหาที่ตาย

“เฟรยา ลุกขึ้นมา กลับกันเถอะ ผมจะไปส่งคุณที่บ้าน” เชสช่วยพยุงเฟรยาขึ้น

เฟรยาพิงเขา โซซัดโซเซเพราะเธอดื่มมากเกินไปจนเดินไม่ไหว ปากของเธอยังร้องตะโกนเสียงดัง “ฉันจะไม่กลับบ้าน! ฉันยังอยากดื่มต่อ! สุขสันต์วันคนโสด! โบกมือลาคนที่ไม่ใช่ เพื่อเจอคนที่ใช่...”

เชสพยุงเธอไปขึ้นรถแล้วมองดูด้วยความสงสาร ‘ผู้หญิงคนนี้เพิ่งอกหักมาเหรอ? เธอดื่มไปเยอะแค่ไหนกันเนี่ย?’

“นายไปนั่งข้างหลัง” ฌอนไปนั่งอยู่ที่นั่งของผู้โดยสารข้างหน้า เชสจึงทำได้เพียงไปนั่งข้างหลังกับเฟรยา

ทันทีที่เชสผู้น่าสงสารขึ้นไปนั่งบนรถ เฟรยาก็คว้าคอเสื้อแล้วเขาแล้วก่นด่า “แพทริค แจ็คสัน นายมันสารเลว ไอ้โง่! ฉันรักนายมาแปดปี แต่นายกลับมีแต่ลินดาอยู่ในสายตา นายตาบอดหรือไง?”