คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 27

”คุณกำลังพูดว่าเธอขโมยผลงานของคุณอย่างนั้นหรือ?” ประธานซอเยอร์ขมวดคิ้วเข้าหากัน

“ถูกต้องค่ะ ฉันมีหลักฐานอยู่ในแล็ปท็อปของฉันเหมือนกัน ฉันใช้เวลาและความพยายามอย่างสุดความสามารถในการวางแผนแนวคิดเหล่านี้ลงในแบบร่าง แม้กระทั่งเริ่มร่างภาพ 2D ตั้งแต่เริ่มต้น ฉันมีร่างแบบหยาบอยู่กับฉันด้วยเหมือนกันค่ะ”

“ขอผมดูหน่อย”

แคทเธอรีนหยิบแท็ปแล็ตของเธอออกมา ทว่าเธอกลับต้องตกใจอย่างสุดขีดเมื่อข้อมูลหายไปทั้งหมด เธอหาภาพแบบร่างในขั้นแรกที่เธอเก็บเอาไว้ในกระเป๋าของเธอไม่เจอด้วยเช่นกัน

ด้วยความเร็วราวกับสายฟ้าแลบ เธอตะคอกไปยังเฮนรี่ที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ “คุณลบข้อมูลของฉันเหรอ?”

เธอคิดถึงใครไม่ออกนอกจากผู้ชายคนนี้

“นี่คุณเสียสติไปแล้วเหรอ? ผมเป็นเพื่อนร่วมงานของคุณนะ” เฮนรี่ลุกขึ้นยืนด้วยความโกรธ

รีเบคก้าที่ยังคงยืนอยู่ที่โพเดียมพูดขึ้นด้วยความไม่พอใจ “เคธี่ พอสักที เราจัดการความขัดแย้งส่วนตัวของเราได้ทีหลัง แต่นี่เป็นช่วงเวลาที่สำคัญสำหรับซัมมิท เธอกล่าวหาฉันต่อหน้าสารธารณชนเพียงเพื่อให้ฉันความอับอายอย่างนั้นเหรอ?”

ประธานซอเยอร์แสดงความผิดหวังออกมา “คุณสองคนรู้จักกันสินะ”

รีเบคก้าตอบก่อนที่แคทเธอรีนจะทันได้มีโอกาส “เธอเป็นน้องสาวของฉันเองค่ะ มีความขัดแย้งเกิดขึ้นระหว่างเราสองคนเพราะเรื่องส่วนตัวบางอย่างค่ะ...”

เจมส์ทุบโต๊ะด้วยกำปั้นของเขา “รีเบคก้า คุณไม่ต้องทำดีกับเธอแล้ว เธอพยายามทำลายชื่อเสียงของคุณเพื่อที่เธอจะได้สืบทอดธุรกิจของตระกูลโจนส์ ผู้หญิงชั่วคนนี้ต้องเคยแอบดูแผนการออกแบบของคุณ”

“ฉันไม่เคย” ความโกรธแค้นภายในใจของแคทเธอรีนลุกโชนขึ้น

“ถ้าอย่างนั้นก็แสดงหลักฐานของเธอให้เราดู ตอนนี้เธอกำลังกล่าวหาผู้อื่นโดยไม่มีหลักฐาน เธอรู้ไหมว่ารีเบคก้าใช้ความพยายามจนเลือดตาแทบกระเด็นกับโครงการนี้มากแค่ไหน? มีแต่เธอที่หน้าด้านใส่ร้ายเธอ”

ทันใดนั้นเองเฮนรี่ก็ลุกขึ้นยืน “โอ้ ไม่สงสัยเลยว่าแบบร่างที่คุณแสดงให้พวกเขาเห็นว่าดีกว่าของผม มาจากการที่คุณลอกผลงานของคนอื่นมา เฆ้นได้ชัดว่าคุณยังทำงานให้ซัมมิท ประธานเยทส์ครับ ผู้หญิงคนนี้กำลังหลอกลวงพวเราอยู่”

ประธานเยทส์ไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด “แคทเธอรีน โจนส์ บอกความจริงกับเราได้ไหม?”

ในไม่ช้า เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนรีบเข้ามาและใช้กำลังพาเธอออกไป

ที่ด้านนอกฝนกำลังตกลงมา แคทเธอรีนถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยผลักออกไปในสายฝน สายฝนเทลงมาใส่ร่างของเธออย่างไร้ความปราณี เธอเปียกโชกตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า

ไฟแห่งโทสะที่แผดเผาอยู่ในกายของเธอถูกดับลงจนมอดด้วยสายฝนภายในเวลาไม่นาน สิ่งที่เข้ามาแทนที่คือความโศกเศร้าและเสียใจ

เธอไม่เข้าใจเลย ตลอดชีวิตที่ผ่านมาเธอทำอะไรผิดไว้กับรีเบคก้าหรือ?

แคทเธอรีนใช้ความพยายามอย่างมากในการเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง

อย่างไรก็ตาม รีเบคก้าก็ยังหมายหัวเธอไม่จบไม่สิ้น แม้กระทั่งทำลายชื่อเสียงของเธอในวงการการออกแบบภายใน ยังจะมีใครกล้าที่จะจ้างเธอทำงานอยู่บ้าง?

ในตอนนั้นเองที่เธอรู้สึกว่าชีวิตของเธอช่างน่าสมเพชเวทนาอะไรอย่างนี้