คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 298

แคทเธอรีนไม่รู้ว่าเขากำลังวางแผนอะไรอยู่ และทำได้เพียงตอบกลับเวสลีย์ด้วยเสียงลมหายใจถี่ “เอ่อ ดิฉันกำลังอาบน้ำและไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์”

“วันนี้คุณไม่ได้โทรหาผมทั้งวัน ผมเลยคิดถึงคุณนิดหน่อย” เวสลีย์พูดอย่างอ่อนโยน "คิดถึงผมไหมครับ?"

จู่ ๆ บรรยากาศในห้องน้ำก็ตกลงสู่จุดเยือกแข็งกระทันหัน แคทเธอรีนเบิกตากว้าง และแทบจะกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ผู้ชายคนนั้นกัดหูเธอจริง ๆ!

เธอหันมาและจ้องใบหน้าหล่อเหลาของฌอนด้วยความโกรธเกลียด เขายิ้มอย่างชั่วร้ายและอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา เขาซุกใบหน้าของตัวเองไว้ที่คอของเธอ และจูบที่คอของเธออย่างหยาบคาย

เวสลีย์ยังคงถามต่อว่า “ทำไมคุณไม่พูดล่ะ? ไม่คิดถึงผมเหรอ?”

“ฉัน… สองสามวันที่ผ่านมาฉันยุ่งเกินไปหน่อยน่ะค่ะ” แคทเธอรีนพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะอดทน

“คุณได้ที่ดินผืนนั้นมาหรือเปล่า?”

“ไม่ค่ะ” แคทเธอรีนกัดฟันของเธอ ฌอนคนร้ายกาจขยับมาตรงหน้าเธอและจูบเธอที่ริมฝีปาก

เธอพยายามเลี่ยง แต่เขาไล่ตามเธอ

เวสลีย์ทำเสียงวิตกกังวล “น่าเสียดายที่ผมไม่ได้อยู่กับคุณแล้วช่วยอะไรคุณไม่ได้เลย”

ปากของแคทเธอรีนถูกผนึกโดยฌอน ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถพูดอะไรได้อีก เวสลีย์พูดต่อ “ผมจะไปที่แคนเบอร์ราเร็ว ๆ นี้ แล้วเราก็จะได้อยู่ด้วยกัน ตกลงไหมครับ?"

“เคธี่ ทำไมคุณไม่พูดอะไรเลยล่ะ?”

แคทเธอรีนถูกจูบของฌอนปิดกั้นไว้ และทำได้เพียงส่งเสียงในลำคอเบา ๆ เธอรีบคว้าโทรศัพท์จากมือของฌอนและพูดว่า “ฉันยังมีสิ่งที่ต้องทำที่นี่ค่ะ ฉันวางสายก่อนนะคะ”

เธอกดปุ่มวางสายอย่างรวดเร็ว และผลักฌอนออกไปอย่างแรง ดวงตาที่สวยงามของเธอเต็มไปด้วยความละอายและความโกรธ “ฌอน ฮิลล์ คุณทำมากเกินไปแล้ว!”

หลังจากใช้เวลาอันแสนหวานในการหาชุดนอนให้เขา เธอเดินเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้ง และเห็นฌอนนอนอยู่ในอ่างอาบน้ำโดยหลับตาลง ขนตาของเขาเหมือนผีเสื้อที่กำลังพักผ่อนอย่างเงียบ ๆ และหน้าอกที่แข็งแรงของเขาถูกปกคลุมด้วยหยดน้ำ

ว่ากันว่าคนงามหล่อเลี้ยงรูปลักษณ์ของพวกเธอด้วยการอาบน้ำ ผู้ชายที่ยอดเยี่ยมอย่างเขาไม่แพ้ผู้หญิงเลยแม้แต่น้อยในแง่ของรูปร่างหน้าตา

หัวใจของแคทเธอรีนเต้นระรัวในอกของเธอ และเธอไม่ได้สังเกตเห็นขั้นบันไดเล็ก ๆ ตรงหน้าเธอ เธอจึงลื่น ด้วยน้ำที่แตกกระจาย เธอตกลงไปในอ่างอาบน้ำและซบบนหน้าอกของเขา

ฌอนลืมตาขึ้นมาทันที ผู้หญิงในอ้อมแขนของเขาดิ้นรนอย่างหนัก เสื้อผ้า กางเกง และผมของเธอเปียกโชกไปหมด หยดน้ำไหลลงบนแก้มของเธอ ทำให้เธอดูมีเสน่ห์อย่างน่าทึ่ง

ดวงตาของแคทเธอรีนเบิกกว้าง และใบหน้าของเธอก็แดงก่ำเมื่อเธอรีบคลานออกไป “ฉันขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันจะไปทันที”

“ผมจะเชื่อได้ยังไง” ฌอนดึงเธอเข้ามาใกล้หน้าอกของเขาและกอดเธอจากด้านหลัง ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาวางอยู่บนไหล่ของเธอขณะที่เขาหายใจเข้าลึก ๆ “คุณต้องการใช้แผนแบบนี้เพื่อให้ผมยกที่ดินผืนนั้นให้คุณใช่หรือเปล่า?”

แคทเธอรีนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งที่ชายหนุ่มคิดแบบนั้นจริง ๆ "ไม่นะคะ ฉันเปล่า…"