คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 339

“ได้ครับ โทรหาผมนะ ถ้าหากคุณต้องการความช่วยเหลืออะไร”

เชสเตอร์หันหลังเดินออกไปตอนที่จู่ ๆ โทรศัพท์ของลีอาก็ดังขึ้น “อะไรนะ... พวกเขากลับมาแล้วงั้นเหรอ? ได้... ได้... ฉันจะไปที่สนามบินทันที”

หลังจากที่วางสายแล้ว ลีอาก็มอบยิ้มที่ไม่ค่อยได้เห็นบ่อย ๆ ให้กับเมลานี่ “เลียมกับฌอนเพิ่งกลับมาถึงสนามบิน ไปกันเถอะ เราจะขับรถไปรับพวกเขา แล้วค่อยกลับมาตรวจสุขภาพกันคราวหน้า”

“ค่ะคุณป้า หนูก็คิดถึงฌอนเหมือนกัน” เมลานี่มองแคทเธอรีนอย่างเยาะเย้ยแล้วรีบตามลีอาไป

เฟรยามองแคทเธอรีนด้วยความรู้สึกกังวลและเห็นอกเห็นใจ ทว่ากลับเห็นว่าสีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความใจเย็น “ไปเถอะ ลิฟต์มาแล้ว”

“ดูเหมือนว่าผมต้องไปกับคุณอีกแล้ว” เชสเตอร์ตามพวกเธอเข้ามา พลางกำมือขึ้นแล้วกระแอมเบา ๆ “เมลานี่ ยูล หมกหมุ่นอยู่กับความฝันกลางวันของตัวเอง ในหัวใจของฌอนมีแต่คุณ ปกติแล้วเราเป็นพี่น้องกับเขา และเข้าใจเขามากที่สุด ดังนั้นไม่ต้องคิดมากไปนะครับ”

“ไม่หรอกค่ะ” แคทเธอรีนยิ้มให้เขา เธอรู้สึกโล่งใจจริง ๆ ดูเหมือนว่าเลียมจะไม่เป็นไร

เมื่อเธอออกจากโรงพยาบาล เฟรยากลัวว่าแคทเธอรีนจะคิดฟุ้งซ่านอยู่คนเดียวถ้าเธออยู่ตามลำพัง เธอจึงพูดขึ้น “ไปศูนย์อาหารกัน ฉันรู้จักร้านอาหารที่มีอาหารอร่อย ๆ”

“ไปสิ ฉันยังไม่เคยทานอาหารแคนเบอร์ราที่ศูนย์อาหารเลยสักที”

ทั้งสองคนขับรถไป และสั่งกุ้งเครย์ฟิช ปู หอยนางรม เนื้อแกะเสียบไม้ และอาหารอื่น ๆ อีกมากมายเมื่อจู่ ๆ ฌอนก็โทรเข้ามา “คุณอยู่ที่ไหน?”

“... ฉันกำลังทานหอยนางรมอยู่ค่ะ” แคทเธอรีนตอบด้วยความหวั่นใจ เกรงว่าจะถูกเขาดุ อย่างไรก็ตาม เขาไม่ชอบอาหารพวกนี้

ฌอนเงียบอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดขึ้น “บอกที่ที่คุณอยู่มาครับ ผมจะไปหาคุณ”

เขาถูรองเท้าแรง ๆ ทว่าไม่สามารถถอดรองเท้าออกได้ ใบหน้าของเขาเคร่งขรึมลงไปอีก

“ฉันเอาออกให้นะคะ” แคทเธอรีนก้มลงดึงกระดาษทิชชู่ออกจากรองเท้าของเขา ทว่าฌอนรีบดึงเธอขึ้นมา “คุณทำอะไรน่ะ?”

“ช่วยคุณเอามันออกไงคะ” แคทเธอรีนตอบอย่างระมัดระวังเป็นพิเศษ “ขอโทษนะคะ ที่นี่สกปรก ฉันจะกลับไปกับคุณค่ะ”

“คุณพูดแบบนั้นได้ยังไง? อาหารเพิ่งมาถึงเอง”

เฟรยาเริ่มรู้สึกหงุดหงิด “คุณชายฮิลล์ ฉันอยากจะพูดแบบนี้มานานแล้ว แคทเธอรีนหมั้นกับเวสลีย์ โลว์ยอนส์ แล้วนะ และเวสลีย์ยอมเสียสละไตเพื่อช่วยเธอเอาไว้ แต่คุณทำอะไรเพื่อเธอบ้าง? แม้แต่คนที่เกือบจะฆ่าเธอยังมีเรื่องกับคุณเลย แต่คุณกลับไม่รู้สึกผิดเลยแม้แต่น้อย คุณกลับสร้างความอับอายให้กับเธอ และปล่อยให้เธอเจ็บปวดแทน จากนั้นคุณก็ไปคบกับน้องสาวของเธออีก และทำให้เธอกลายเป็นแค่ชู้รัก นอกจากนั้นคุณก็ยังทำตัวเหมือนกับว่าตัวเองไม่ได้ทำอะไรผิด นี่คุณใหญ่นักหรือไง?”

แคทเธอรีนตกใจมาก และโพล่งออกมาด้วยความตื่นตระหนกกับคำพูดของเฟรยา “เฟรยา หยุดนะ”