คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 343

ในห้องทำงาน แคทเธอรีนมองดูเวลา เป็นเวลา 18:00 น.

เธอควรจะเตรียมตัวกลับได้แล้ว

ในตอนนั้นเอง ฌอนก็ส่งข้อความมาหาเธอ [คืนนี้ผมไม่กลับนะครับ เข้านอนก่อนได้เลย]

ดูเหมือนว่าเธอไม่ต้องรีบกลับแล้ว

เธอหยิบสมุดบันทึกตารางงานขึ้นมาอีกครั้ง ทว่าก็ไม่เห็นมีอะไรจดบันทึกเอาไว้เลย

คืนนี้เขาไปกับเมลานี่หรือเปล่า? เขาจะกลับไปที่คฤหาสน์ฮิลล์เพื่อคุยเรื่องแต่งงานหรือเปล่า?

เขากำลังจะแต่งงาน ถ้าเขายังคงมีปัญหาพัวพันอยู่กับเธอแบบนี้หลังจากที่เขาแต่งงานแล้ว แคทเธอรีนคงจะดูถูกตัวเองไปตลอดชั่วชีวิตของเธอ

เธอต้องเข้มแข็งเพื่อที่เธอจะเลิกกับเขาในไม่ช้านี้

...

ที่คฤหาสน์ฮิลล์

ฌอนลงจากรถและเห็นว่าเมลานี่กำลังประคองแขนของคุณผู้หญิงฮิลล์ ขณะที่พวกเธอกำลังเดินเล่นอยู่ในสวน

ฌอนขมวดคิ้วและอยากจะหันหลังกลับโดยไมรู้ตัว ทว่าท่านผู้หญิงฮิลล์สังเกตเห็นเขาเสียก่อน “ฌอน หลานมาได้ทันเวลาพอดี เมลานี่กับยายกำลังจะไปเก็บสตรอว์เบอร์รี่ที่สวน มากับเราสิ”

“คุณยายครับ ผมเหนื่อย ผมอยากกลับไปที่ห้องของผม...”

“ยายอยากให้หลานมากับยาย แต่หลานกลับพูดว่าหลานเหนื่อย หลานรังเกียจยายมากขนาดนั้นเลยเหรอ?” ใบหน้าของคุณผู้หญิงฮิลล์เริ่มแสดงความไม่พอใจขึ้นมาทันที

ฌอนไม่มีทางเลือกนอกเสียจากตามพวกเธอไปที่สวน

คุณผู้หญิงจงใจเดินรั้งท้ายไปสองสามก้าว และปล่อยให้พวกเขาทั้งสองคนเดินนำหน้าเธอไป ระหว่างทาง เมลานี่คุยกับฌอน ทว่าทุก ๆ สิบประโยคที่เธอพูด เขาตอบเพียงแค่คำเดียวเท่านั้น

เขาจะเอาไปให้แคทเธอรีนดูตอนที่เขากลับไปคืนนี้ เธอจะต้องชอบอย่างแน่นอน

เมลานี่ “...”

คุณชายฮิลล์หมายความว่าอะไรที่หยิบสตรอว์เบอร์รี่ไปโดยไม่บอกไม่กล่าวสักคำ? หมายความว่าเขาชอบสตรอว์เบอร์รี่ลูกนั้นมากใช่ไหม?

หาได้ยากที่ฌอนจะต้องการอะไรจากเธอ หัวใจของเมลานี่รู้สึกชุ่มชื่น

หลังจากที่เก็บสตรอว์เบอร์รี่เสร็จแล้ว คุณผู้หญิงก็บอกกับเชฟ “เอาสตรอว์เบอร์รี่ในตะกร้าของคุณชายฮิลล์ไปทำเค้กมูสสตรอว์เบอร์รี่”

“ผมจะเอาสตรอว์เบอร์รี่พวกนี้ไปทำอย่างอื่น” ฌอนหยิบตะกร้าขึ้น

สีหน้าของเมลานี่เปลี่ยนไปเล็กน้อย ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได้คิดมากไปเอง หากชายคนหนึ่งเก็บสตรอว์เบอร์รี่ไปมากมายแบบนั้น เป็นเพราะเขาอยากจะมอบให้ใครสักคนแน่นอน แล้วใครกันล่ะที่เขาต้องการจะมอบสตรอว์เบอร์รี่ให้...