คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 345

เมลานี่สั่นเทาไปทั้งร่าง ทว่าเธอกัดฟันทนและและตอบกลับ “คุณชายฮิลล์ ฉันจะไม่เลิกกับคุณ คุณเป็นคนตามจีบฉันตั้งแต่แรก”

“ก็ได้ มาค่อย ๆ เล่นเกมนี้แล้วกัน” ฌอนปล่อยเธอแล้วขึ้นรถไป

เมลานี่มองรถของเขาขับจากไปด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังและหวาดหวั่น ที่นิโคลาและเธอตั้งหลักในตระกูลยูลได้ในตอนนี้เพราะเธอมีตระกูลฮิลล์หนุนหลังอยู่ แม้แต่คุณท่านยูลยังปฏิบัติต่อแม่และลูกสาวด้วยความสุภาพ เธอต้องไม่เสียคุณชายฮิลล์ไป

ต้องมีผู้หญิงเจ้าเล่ห์เป่าหูเขาอยู่เบื้องหลัง เธอต้องหาให้เจอว่าใครคือยัยผู้หญิงเจ้าเล่ห์คนนั้นและฆ่ามันทิ้งซะ

...

ภายในรถ ฌอนโทรหาแคทเธอรีน “คุณทำอะไรอยู่ครับ? ผมกำลังจะกลับบ้านแล้วนะ”

“ฉันทำงานล่วงเวลาอยู่ที่ทำงานน่ะค่ะ” แคทเธอรีนรู้สึกตกใจ ก่อนหน้านี้เขาพูดว่าเขาจะไม่กลับบ้าน

“ทำไมคุณถึงทำงานล่วงเวลาทั้ง ๆ ที่ตอนนี้มันดึกมากแล้ว?” น้ำเสียงของฌอนไม่พอใจ “รออยู่ที่นั่นนะ ผมจะไปรับคุณกลับ”

“...”

แคทเธอรีนมองโทรศัพท์ของเธอ รู้สึกขยะแขยงขึ้นมาเล็กน้อย

เธอเกลียดที่เขามาหาเธอหลังจากไปหาเมลานี่มาแล้ว

ครึ่งชั่วโมงต่อมา รถของฌอนจอดอยู่ที่ด้านนอกตึกของบริษัทและแคทเธอรีนก็ขึ้นไปบนรถ

บนรถเต็มไปด้วยกลิ่นน้ำหอมของผู้หญิง เป็นกลิ่นที่เธอเคยได้กลิ่นจากเมลานี่มาก่อน

เธอแน่ใจเสียยิ่งกว่าแน่ว่าเขาเพิ่งไปส่งเมลานี่ที่บ้านมา

เขาไม่เหนื่อยกับการจับปลาสองมือแล้วต้องรับมือกับผู้หญิงสองคนพร้อม ๆ กันบ้างหรืออย่างไร?

“ดูสิผมเอาอะไรมาให้คุณ” ฌอนหยิบตะกร้าสตรอว์เบอร์รี่ที่วางอยูเบาะหลังแล้ววางลงบนตักของเธอ “ผมเก็บเองกับมือจากสวนที่คฤหาสน์ฮิลล์ หวานมากเลยนะ”

ทันใดนั้นเองก็เกิดความขุ่นเคืองปะทุขึ้นในอกของฌอน เขาจำได้ว่าก่อนหน้านี้เขาโง่แค่ไหนที่ไปเก็บสตรอว์เบอร์รี่ลูกใหญ่ ๆ แดง ๆ มาให้เธอ เพราะคิดว่าเธอจะชอบ ทว่าสิ่งที่ได้รับกลับมาคือท่าทางไม่เต็มใจ

เขารู้ว่าเขาไม่อาจโทษเธอได้ พลางสูดหายใจเข้าลึก ๆ เขาลูบศีรษะของเธอ “ผมทำอะไรไว้ ผมก็ต้องไปรับผลตอบแทนแบบนั้น ผมทำร้ายคุณ แต่เวลาจะทำให้ผมเปิดใจของคุณได้ ไม่ต้องห่วง ผมยังมีเวลาอีกมาก”

แคทเธอรีนรู้สึกแปลกใจ เธอคิดว่าเขาจะอารมณ์เสียอีกแล้ว หลังจากนั้นเธอรู้สึกเสียใจกับการกระทำของเธอจริง ๆ และไม่ควรทำให้เขาไม่พอใจ เธอไม่อาจชดใช้ผลที่ตามมาได้

จากนั้นฌอนจึงสตาร์ทรถและพาเธอกลับไปที่นิวเมโทรโพลิส พาร์ค

ป้าจัสมินจัดการล้างสตรอว์เบอร์รี่ให้ แล้วแคทเธอรีนก็ยอมทานผลไม้แต่โดยดี เป็นอย่างที่ฌอนบอก สตรอว์เบอร์รี่หวานและอร่อยมาก

เมื่อพวกเขาเข้านอนในตอนกลางคืน ฌอนกอดเธอเอาไว้แล้วคลอเคลียอยู่ใกล้หูของเธอ พลางพูดขึ้นอย่างรักใคร่ “ถ้าคุณชอบ คราวหน้าผมจะเก็บมาให้คุณอีกเยอะ ๆ”

แคทเธอรีนสั่นสะท้านอยู่ในอ้อมแขนของเขา พลางหลับตาลงแล้วส่งเสียงครางตอบรับ