คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 35

หลังจากที่เธอรับประทานอาหารเสร็จแล้ว ฌอนช่วยให้แคทเธอรีนนอนลง “เอ่อ...คุณเห็นโทรศัพท์ของฉันไหมคะ?”

“ไม่เห็น อาจจะมีคนโยนทิ้งไปหลังจากที่คุณหมดสติไป ผมจะซื้อให้คุณใหม่ทีหลัง”

เมื่อฌอนพูดจบแล้ว โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น

เขาเดินออกไปพร้อมกับโทรศัพท์ของเขาและเห็นเฮดลีย์กำลังรออยู่ด้านนอก

“คุณชายฮิลล์ ผมได้ทำการตรวจสอบปัญหาที่เกิดขึ้นที่การประมูลแล้ว ผมทราบมาว่าเมื่อ รีเบคก้า โจนส์ นักออกแบบจากซัมมิท ได้นำเสนอผลงานชิ้นเอกของเธอขึ้นเสนอระหว่างการประมูลเมื่อวานนี้ คุณโจนส์อ้างด้วยความตื่นตระหนกว่ารีเบคก้าขโมยผลงานชิ้นเอกของเธอไป”

“มีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นเหรอ?” ดวงตาของฌอนเผยความประหลาดใจออกมา

“ประธานซอเยอร์ขอให้คุณโจนส์นำหลักฐานมาแสดง โดยคุณโจนส์อ้างว่าหลักฐานถูกเก็บเอาไว้ในแล็ปท็อปของเธอ แต่ในเวลาต่อมาเธอบอกว่าหลักฐานถูกลบทำลายไปครับ เธอก่นด่า เฮนรี่ มัวร์ จาก อิมพีเรียล ดีไซน์ โดยกล่าวหาว่าเขาเป็นคนทำแม้จะไม่มีหลักฐานก็ตาม หลังจากนั้นเธอก็ถูกไล่ออกจากอิมพีเรียล ดีไซน์ ในที่สาธารณะและถูกลากออกจากสถานที่จัดงานในเวลาต่อมาครับ”

“ลากเลยเหรอ?”

ฌอนถามประโยคนั้นซ้ำ

“ใช่ครับ” เฮดลีย์พยักหน้า หลังจากทำงานให้เขามาหลายปี เฮดลีย์รู้ว่าคุณชายฮิลล์กำลังเดือดดาลด้วยความโมโห

“เมื่อวานซัมมิทนำเสนอการออกแบบแบบไหน?”

“ผมขอให้คนถ่ายรูปมาให้ครับ” เฮดลีย์ส่งโทรศัพท์ให้กับฌอน หลังจากที่ฌอนมองไปที่โทรศัพท์ ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาก็ฉายความเย็นชาออกมา

เขาเคยเห็นการออกแบบของแคทเธอรีนมาก่อน มันเหมือนกับของรีเบคก้าทุกอย่าง

ไม่แปลกใจเลยที่แคทเธอรีนจะดูแปลก ๆ เมื่อเธอกลับมาเมื่อวาน เธอไม่พอใจและอาจจะโกรธเขา

เป็นเพราะเขาทำให้เธอได้เข้าร่วมการประมูลที่ไม่โปร่งใส

สักครู่ในเวลาต่อมา ฌอนคืนโทรศัพท์ให้กับเฮดลีย์

“ฉันเดาว่าประธานซอเยอร์ได้ทำอะไรแบบนี้ตลอดหลายปีที่ผ่าน ถึงเวลาที่ต้องแฉสิ่งที่พวกเขาทำให้โลกรู้แล้ว”

เฮดลีย์เข้าใจสิ่งที่เขาพูดในทันที “เข้าใจแล้วครับ เพราะประธานซอเยอร์กำลังสูญเสียตำแหน่งของเขา โครงการที่เกี่ยวข้องกับความร่วมมือระหว่างศูนย์วัฒนธรรมและเทคโนโลยีเมลเบิร์น และซัมมิท...”

“แน่นอนว่ามันต้องถูกยกเลิก” ฌอนพูดขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ “ขัดขวางบริษัทที่กำลังวางแผนทำงานกับซัมมิทเมื่อเร็ว ๆ นี้ สำหรับรีเบคก้า... ใช้คำพูดปลุกปั่นเธอ”

เธอร้องขึ้นด้วยความตกใจและยกมือขึ้นโอบรอบคอของเขาเอาไว้โดยไม่รู้ตัว “วางฉันลงเดี๋ยวนี้นะคะ”

“ได้ ถ้าอย่างนั้นคุณต้องไปเข้าห้องน้ำเองนะ” เพราะความดื้อรั้นของเธอ เขาจึงตัดสินใจวางเธอลงบนพื้น

แคทเธอรีนสูญเสียการทรงตัว เธอเดินโซเซอย่างเก้ ๆ กัง ๆ และล้มลงสู่อ้อมแขนของเขาพอดี ราวกับว่าเธอไม่สามารถต่อต้านอ้อมกอดของเขาได้ จากนั้นเธอก็รู้สึกเขินอายขึ้นมา

“ฌอนคะ”

“คุณเป็นคนล้มลงในอ้อมแขนของผมเองนะ” ฌอนรู้สึกว่ามันน่าสนใจที่ได้เห็นท่าทางเขินอายของเธอที่ไม่ค่อยได้มีโอกาสเห็นนัก

ผู้ชายอะไรน่ากลัวอย่างนี้! เป็นครั้งแรกที่แคทเธอรีนรู้สึกหงุดหงิดจนพูดอะไรไม่ออก

หลังจากนั้น ฌอนก็อุ้มเธอขึ้นมาอย่างไม่ทันได้ตั้งตัวอีกครั้งและตรงที่ไปที่ห้องน้ำ

เธอรู้สึกหดหู่ใจ “ฉันบอกให้คุณหาคนดูแลให้ฉัน”

“คุณคิดว่าผมจะหาคนดูแลให้คุณได้ในตอนนี้อย่างนั้นเหรอ?” ฌอนถามขึ้นอย่างประชดประชันพลางวางเธอให้นั่งลงบนชักโครก