คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 354

เมลานี่ที่คอยฟังอยู่ที่ข้าง ๆ ใบหน้าซีดเผือด อดที่จะร้องไห้ออกมาไม่ได้ “คุณชายฮิลล์ แคทเธอรีนมีดีอะไร? เธอมันก็แค่ลูกนอกสมรส เป็นเพราะมันรู้ว่าต้องอ่อยยังไง...”

“เมลานี่ ยูล หุบปากของเธอเอาไว้จะดีกว่า” ฌอนเตือนด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง

ใบหน้าของนิโคลาบิดเบี้ยวด้วยความโกรธขณะที่เธอเถียงขึ้น “คุณชายฮิลล์ คุณชวนเมลานี่ออกไปเต้นรำที่งานเลี้ยงเต้นรำก็เห็นกันอยู่โต้ง ๆ แล้วตระกูลฮิลล์ก็พูดเองว่าเธอจะได้เป็นแฟนของคุณ แต่ตอนนี้คุณกับปฏิเสธอย่างงั้นเหรอ? คุณแค่เล่น ๆ กับตระกูลยูลอย่างนั้นเหรอ? แล้วในอนาคตเธอจะแต่งงานได้ยังไง?”

คุณท่านฮิลล์เองก็รู้สึกว่าพวกเขาทำผิดไป “เราต้องให้ความกระจ่างกับตระกูลยูล”

“ดีค่ะ ฉันเชื่อคุณท่านฮิลล์ค่ะ ถ้าเรื่องนี้ไม่ได้รับการแก้ไข ฉันเชื่อว่าถ้าข่าวที่น่าอับอายของตระกูลฮิลล์ถูกเผยแพร่ออกไป จะไม่มีตระกูลที่มีอิทธิพลตระกูลไหนกล้าแต่งงานกับคนจากตระกูลฮิลล์อีกในอนาคต และ… ถ้าผู้คนรู้เรื่องนี้ ฉันเกรงว่าคนทั้งประเทศจะเรียกเขาว่าสวะ”

เมื่อนิโคลาพพูดจบจึงดึงลูกสาวออกไป

“แกได้ยินสิ่งที่ตระกูลยูลพูดหรือเปล่า?” คุณท่านฮิลล์พูดด้วยใบหน้าบึ้งตึงพลางข่มขู่ “ถ้าแกยังขืนดื้อดึง พรุ่งนี้ก็มอบ ฮิลล์ คอร์ปอเรชั่นให้เลียม ตระกูลฮิลล์ไม่ได้มีแกแค่คนเดียว”

“ผมจะไม่เลิกกับเธอครับ” ฌอนขมวดคิ้ว มีแววแสงไร้ซึ่งหนทางแฝงอยู่ในดวงตาของเขา “คุณตา ผมขอโทษนะครับ”

“ออกไป” คุณท่านฮิลล์โกรธจนไม่อยากพูดกับเขาอีกแล้ว

สมาชิกในตระกูลฮิลล์ต่างครุ่นคิด ดูเหมือนกับว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงคนที่ดูแลตระกูลฮิลล์

...

23:00 น.

ฌอนเดินเข้าไปในโรงพยาบาลโดยสวมเสื้อบาง ๆ

ฌอน ฮิลล์ สูงศักดิ์และสง่างามไม่เคยตกระกำลำบากแบบนี้มานานแล้ว ใบหน้าหล่อเหลาของเขาเป็นรอยตบ

เลียมเข้ามาจากด้านนอกพร้อมกับผลการรักษา เมื่อเขามองฌอน รอยยิ้มที่อบอุ่นและไม่มีพิษภัยปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา “พี่ชาย ไม่ไปอยู่กับคุณยายเหรอครับ?”

“ฉันจะให้โอกาสแกทำให้คุณตาคุณยายพอใจ นั่นเป็นสิ่งที่แกต้องการไม่ใช่เหรอ?” ฌอนมองเขาอย่างเย็นชา “แกพอใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนหรือยังล่ะ ที่ทุกอย่างกลับตาลปัตรหลังจากที่วางแผนเอาไว้แล้ว?”

มีกลิ่นยาจาง ๆ อยู่เต็มห้อง และมีร่างเล็กซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผ้าไหมเมื่อมองจากประตู

เขาเดินอ้อมไปยืนอยู่ที่หน้าเตียง ด้วยแสงจันทร์ที่ส่องสว่าง เขามองเห็นได้อย่างชัดเจนว่าใบหน้าเรียวเล็กที่ครั้งหนึ่งเคยสวยน่ารัก บัดนี้กำลังถูกปิดด้วยผ้าพันแผลสี่ชิ้น ซึ่งเกือบจะปิดใบหน้าด้านข้างของเธอทั้งหมด และเผยให้เห็นเพียงคางของเธอที่โผล่พ้นออกมาเท่านั้น

เมื่อก่อน เธอเคยมีใบหน้าอวบอิ่ม และเธอดูน่ารักมากเมื่อเขาหยิกแก้มของเธอ

ตอนนี้เธอผอมลง

มือของฌอนแตะที่ผ้าก๊อซบนใบหน้าของเธอเบา ๆ ในฐานะผู้ชาย นี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกพ่ายแพ้และไร้ซึ่งอำนาจ

ในค่ำคืนนี้ เขาเห็นคนมากมายทำร้ายเธอ ทว่าเขากลับปกป้องเธอไม่ได้

เธอคงเกลียดเขามาก

ทันใดนั้นเอง เธอก็เมินหน้าหนีหลบเลี่ยงมือของเขา ดวงตาที่ปิดอยู่แบบนั้นก็ลืมขึ้นทันที… เผยให้เห็นความเงียบงันที่อยู่ภายใน