คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 373

ห้าวันต่อมา

ฌอนเดินออกมาจากแผนกตุลาการโดยที่สองมือล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง หลังจากที่ถูกขังอยู่หลายวัน ตอนนี้ผมของเขาถูกไถจนสั้นเกรียน ทว่ามันก็ไม่ได้ทำลายความหล่อของเขาลงเลย

ในทางตรงกันข้าม ใบหน้าชวนมองของเขากลับดูสะดุดตา ยิ่งทำให้เขาดูเย่อหยิ่งและดูดุดันมากขึ้นไปอีก

“คงเป็นช่วงเวลาที่ยากลำบากสำหรับคุณ คุณชายคนโต” เฮดลีย์เดินเข้าไปหาเขาด้วยความตื่นเต้น

ร็อดนีย์กระแทกหมัดกับอกของเขา “เจ้าบ้าเอ้ย ฉันคิดว่าฉันจะไม่ได้ไปเมาหัวราน้ำกับนายอีกแล้ว”

“ทุกตระกูลในแคนเบอร์ราพยายามพิสูจน์ว่าฉันมีความผิด พวกเขาใช้ความพยายามค่อนข้างมาก แต่ไม่ง่ายนักหรอกที่จะเอาชนะฉัน” จากนั้นฌอนจึงมองไปรอบ ๆ นอกจากบอดี้การ์ดและเพื่อนสนิทของเขา คนที่เขาโหยหาอยากเจอกลับไม่อยู่ตรงนั้น

“แคทเธอรีนอยู่ที่ไหน?” เขาขมวดคิ้วของเขา ผู้หญิงใจร้ายคนนั้นฉวยโอกาสหนีไปแล้วอย่างนั้นเหรอ?

ทุกคนตกอยู่ในความเงียบ ขณะที่เฮดลีย์ก้มหน้าลง

“บอกฉันมา” น้ำเสียงของฌอนแข็งกระด้าง และเต็มไปด้วยความโกรธ

ผ่านไปสักพัก เชสเตอร์ก็กระแอมขึ้นมาและพูดขึ้นอย่างช่วยอะไรไม่ได้ “พวกฮิลล์พาตัวเธอไป ในวันที่นายถูกจับตัวไปสอบสวน”

ฌอนกระชากเฮดลีย์เข้าหาตัวด้วยความโมโห “ฉันไม่ได้สั่งให้แกหาคนมาตามดูแลเธอเหรอ? แล้วดูซิ มันกลายเป็นยังไง? แอลอยู่ที่ไหน? เธอไปตกนรกอยู่ที่ไหน?”

“ขอโทษครับคุณชาย” เฮดลีย์ขบฟัน แล้วพูดขึ้นด้วยความรู้สึกผิด “หัวหน้าโลว์รี่หักหลังคุณครับ และต่อยแอลจนหมดสติไป จากนั้นแม่บ้านก็พาตัวแคทเธอรีนไปครับ”

“เอียน โลว์รี่น่ะเหรอ?” ฌอนหรี่ตาลง เขาคาดไม่ถึงกับเรื่องนี้

“ครับ”

“ผ่านมากี่วันแล้ว” ฌอนถาม

“ร็อดนีย์ ฉันมั่นใจว่านายจะไม่พูดแบบนั้นถ้าเป็นซาร่า” เชสพูดอย่างตรงไปตรงมา

ใบหน้าของร็อดนีย์นิ่งอึ้ง “ซาร่าไม่ได้เป็นแบบนี้ เธอโตมากับเรา แต่ฌอนและแคทเธอรีนเพิ่งรู้จักกันในช่วงระยะเวลาสั้น ๆ เท่านั้น”

“พวกนายไม่ต้องพูดอะไรแล้ว คราวที่แล้วฉันปกป้องแคทเธอรีนเอาไว้ไม่ได้ ดังนั้นคราวนี้ฉันจะต้องปกป้องเธอเอาไว้ให้ได้” ฌอนหันหน้าไปสั่งกับเฮดลีย์ “ให้สมาชิกทั้งหมดของไลโอน่าตรงไปที่คฤหาสน์ตระกูลฮิลล์ ฉันต้องการล้อมคฤหาสน์เอาไว้”

จากนั้นเขาก็ขึ้นรถแล้วขับออกไป

เชสเตอร์มองดูฌอนจากไปด้วยสายตาที่ยากจะอธิบาย จากนั้นเขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อโทรหาผู้ช่วยของเขา “ให้สมาชิกของเชสเตอร์ตัน ตรงไปที่คฤหาสน์ตระกูลฮิลล์เดี๋ยวนี้เพื่อเป็นกองหนุนให้กับฌอน”

“เชสเตอร์ นายจะบ้าไปด้วยเหรอ?” ร็อดนี่ย์โกรธ

“ร็อดนีย์ มันคุ้มที่จะยุติทุกอย่างเพื่อช่วยเพื่อนของเรา” เชสเตอร์ไหวไหล่ “ไม่ใช่เรื่องใหญ่ ถ้านายอยากจะช่วย”