คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 426

แคทเธอรีนรู้สึกขมขื่น “ใช่ค่ะ ฉันควรจะโกรธแค้นเขา ฉันควรจะโกรธเขาที่ไม่เชื่อใจฉันที่เมลเบิร์น และทำให้ฉันอับอายครั้งแล้วครั้งเล่า และที่ทำร้ายฉัน แต่ถึงอย่างไร ฉันก็อดเป็นห่วงเขาไม่ได้เมื่อฉันรู้ว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับเขาบ้าง มันทำให้ฉันเจ็บปวดเมื่อได้รู้ว่าวัยเด็กของเขาแสนจะลำบาก ฉันหลอกตัวเองให้เชื่อว่าฉันไม่มีความรู้สึกอะไรกับเขาแล้ว แต่ฉันโกหกหัวใจของฉันไม่ได้ ยิ่งฉันอยู่ใกล้ชิดกับเขามากเท่าไร ฉันก็ยิ่งตกหลุมรักเขามากขึ้นเท่านั้น”

เธอมองชายที่นอนหมดสติอยู่บนเตียงด้วยความรัก

เรื่องที่ผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไป นับจากนี้เป็นต้นไป เธออยากทำดีกับเขา

ตอนนี้โจเอลอยู่ในอาการโคม่า ฌอนเป็นครอบครัวเพียงคนเดียวของเธอ

สีหน้าของเชสเตอร์ดูโล่งใจ ทว่าเฮดลีย์ที่อยู่ข้าง ๆ เขาดูกังวล “ถ้าคุณชายฮิลล์ทำงานไม่ได้ แล้วงานแถลงข่าวเกี่ยวกับไมโครชิปจะเกิดขึ้นได้ยังไงครับ? ยิ่งไปกว่านั้น ข่าวเกี่ยวกับอาการป่วยทางจิตของคุณชายฮิลล์กำลังแพร่กระจายลุกลามไปกันใหญ่ เราต้องทำให้ความวุ่นวายซาลง”

แคทเธอรีนตกใจ “ไม่มีคนอื่นที่ดูแลฌอนนาราห์ คอร์ปอเรชั่นในช่วงเวลาแบบนี้ได้เลยเหรอคะ?”

“มีครับ แต่ได้มีการประกาศออกไปแล้วว่าคุณชายคนโตจะเข้าร่วมการแถลงข่าว ผมกลัวว่าการที่ไม่มีเขาอยู่ในช่วงเวลาฉุกเฉินจะทำให้เกิดความวุ่นวาย และส่งผลเสียต่อการเติบโตของฌอนนาราห์ คอร์ปอเรชั่นในอนาคตครับ”

แคทเธอรีนขมวดคิ้วเข้าหากัน พลางครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นยืนในทันที “ฉันจะเข้าร่วมงานแถลงข่าวแทนเขาเองค่ะ ในฐานะภรรยาของเขา ฉันจะรับผิดชอบหน้าที่นี้เอง”

เฮดลีย์และเชสเตอร์ต่างตกใจ

“แต่มีนักข่าวจำนวนมากที่จะรุมกระหน่ำยิงคำถามเรื่องอาการป่วยของคุณชายฮิลล์คนโตในระหว่างการแถลงข่าวในวันพรุ่งนี้...”

“ฉันจะตอบคำถามนักข่าวค่ะ” แคทเธอรีนเบนสายตาแข็งกราวไปหาเฮดลีย์ “ช่วยรวบรวมข้อมูลทุกอย่างให้ฉัน ฉันอยากให้ทุกคนได้รู้ว่าฌอนไม่ใช่คนบ้า”

เฮดลีย์สะดุ้งสุดตัว ทันใดนั้นเอง เขาก็รู้สึกประทับใจกับการกระทำของเธอ อย่างน้อยก็มีคนเข้ามาดูแลคุณชายคนโตในชีวิตของเขา

...

วันถัดมา

“คุณชายจิวเวลบอกว่าคุณยังไม่แข็งแรงพอที่จะออกไปข้างนอก แต่เรื่องอื้อฉาวของคุณชายก็แพร่กระจายออกไปมากขึ้นเรื่อย ๆ แล้วเป็นเรื่องยากที่จะหยุดพวกเขาได้ มีนักข่าวอยู่เต็มสถานที่จัดงานแถลงข่าวตั้งแต่เมื่อคืน ด้วยเหตุนั้น คุณผู้หญิงจึงตัดสินใจเข้าร่วมงานแถลงข่าวเกี่ยวกับไมโครชิปแทนคุณและชี้แจงอาการป่วยของคุณอีกด้วยครับ”

ฌอนจ้องเขม็งไปที่เฮดลีย์ด้วยความโกรธจัด “พวกผู้บริหารระดับสูงของบริษัทตายกันไปหมดแล้วหรือไง? แล้วแกปล่อยให้เธอไปจัดการกับพวกนักข่าวที่ป่าเถื่อนแบบนั้นได้ยังไง? ไม่มีทาง เธอรับมือไม่ไหวหรอก ฉันต้องรีบไปที่นั่น...”

“คุณชายฮิลล์คนโต คุณไปที่นั่นไม่ได้ครับ” เฮดลีย์ห้ามเขาเอาไว้

“หลีกไป แกเป็นแค่ลูกน้อง กล้าดียังไงมาขวางฉัน?!” ฌอนโกรธจัด

“เฮดลีย์ขวางนายเอาไว้เพื่อตัวของนายเองนะ”

จู่ ๆ เชสเตอร์ก็เข้ามาที่ประตูทางเข้า เขาไม่เคยเคร่งขรึมเท่านี้มาก่อน “ดูตัวเองซะก่อน นายรู้ดีว่าพวกนักข่าวจะต้องตั้งคำถามแย่ ๆ กับนายระหว่างการแถลงข่าววันนี้ นายมั่นใจ 100 เปอร์เซ็นต์ ว่านายว่าจะไม่ได้รับผลกระทบ และจะไม่สูญเสียการควบคุมตัวเองไปอย่างนั้นเหรอ?”

ฌอนรู้สึกอึดอัดทั้งยังกำมือเข้าหากันแน่น