คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 448

เชสเตอร์เดือดปุด ๆ ด้วยความโกรธ “คุณหยุดได้ไหม...”

“ขอโทษนะครับ คุณผู้หญิง คุณเข้าไปไม่ได้”

เสียงของพนักงานเสิร์ฟดังขึ้น

ทันทีที่แคทเธอรีนหันศีรษะไปรอบ ๆ และมองไปในทิศทางนั้น เธอก็จำได้ทันทีว่าเป็นหญิงสาวผู้เย็นชาซึ่งเธอเจอที่ริมถนน

“แชริตี้ ใครอนุญาตให้คุณมาที่นี่?” ร็อดนีย์เองก็ลุกขึ้นยืนทันที ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาเต็มไปด้วยความรังเกียจและไม่พอใจ “ไปให้พ้นเดี๋ยวนี้”

“ฉันมาที่นี่เพื่อตามหาคุณชายใหญ่ฮิลล์” ขนตาของแชริตี้กระตุก แต่เธอยังคงจ้องไปที่ฌอน “คุณชายฮิลล์ ฉันอยากจะคุยกับคุณเกี่ยวกับนีสัน คอร์ปอเรชั่น...”

“คุณคิดว่าฌอนจะมาช่วยคุณไหม?” ร็อดนีย์เย้ยหยัน “ครอบครัวนีสันทำสิ่งชั่วร้ายมากมาย คุณไม่รู้ตัวเหรอ? เรียกการ์ดมาลากเธอออกไป”

การ์ดกลุ่มหนึ่งที่คฤหาสน์ล้อมแชริตี้ไว้ทันทีและจับไหล่ทั้งสองข้างของเธอไว้

“เดี๋ยวก่อน” แคทเธอรีนลุกขึ้นทันที “ท้ายที่สุดแล้วเธอก็เป็นผู้หญิง อย่าหยาบคายกับเธอนักสิ”

“คุณไม่รู้อะไรเลย” ร็อดนีย์คำราม “แคทเธอรีน คุณแค่ต้องการทำให้ผมมีช่วงเวลาที่แย่ในคืนนี้ใช่ไหม?”

“ร็อดนีย์ ฉันแค่พูดตรง ๆ เพราะพฤติกรรมของคุณมันน่ารังเกียจ” ใบหน้าของแคทเธอรีนดูเคร่งขรึม “ตั้งแต่ที่ฉันเดินเข้ามาที่นี่ คุณปฏิบัติกับฉันอย่างดีไหม?”

ร็อดนีย์ไม่สามารถถูกเธอดึงความสนใจไปได้ “ควบคุมเธอ ฌอน”

“มานี่สิ เคธี่”

น่าแปลกที่ฌอนพูดด้วยเสียงต่ำในครั้งนี้ “อย่าสนใจเรื่องนี้เลย”

เรื่องนี้…?

เธอทะเลาะกับร็อดนีย์เพียงเพราะเรื่องนี้เหรอ?

ฌอนไม่ได้สังเกตว่าร็อดนีย์รุนแรงแค่ไหนสำหรับเธอ?

แคทเธอรีนมองดูหญิงสาวที่น่าทึ่งด้วยความประหลาดใจ ผู้หญิงคนนั้นเรียกเธอว่าคุณนายฮิลล์ตอนที่เจอครั้งแรก แต่ตอนนี้เธอเรียกเธอว่าคุณโจนส์

มันทำให้เธองงว่าทำไมฌอนและพวกผู้ชายถึงเกลียดแชริตี้มากขนาดนี้ เธอไม่ได้รู้สึกว่าแชริตี้ร้ายกาจ แต่กลับกัน เธอรู้สึกว่าแชริตี้เป็นคนเปิดเผยและซื่อสัตย์

แชริตี้อยากจะเข้าไปขอความช่วยเหลือจากฌอนคนเดียว มากกว่าขอความช่วยเหลือจากแคทเธอรีน แม้ว่าเธอจะจำแคทเธอรีนได้แล้วตอนนี้ก็ตาม

“หยุดเถอะ แชริตี้” ฌอนเตือนด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

“ฉันผิดเหรอ? เพราะเธอเป็นภรรยาของคุณ คุณควรจะปกป้องเธอตลอดเวลา โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเพื่อนของคุณอยู่รอบ ๆ ”

แชริตี้ส่งเสียงเยาะเย้ยถากถาง “คุณปล่อยให้เพื่อนของคุณตะคอกใส่เธอแบบนี้ คุณเคยคิดถึงความรู้สึกของภรรยาคุณบ้างไหม คุณชายใหญ่ฮิลล์?”

ลำคอแห้งของแคทเธอรีนรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย

ตรงข้ามกับสิ่งที่เธอคาดคิดทั้งหมด คนแรกที่คิดถึงความรู้สึกของเธอไม่ใช่ฌอน แต่เป็นคนแปลกหน้าที่เธอเพิ่งเจอแค่สองครั้งเท่านั้น