คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 458

แคทเธอรีนเห็นว่าฌอนกำลังนอนหลับสบายอยู่บนเตียงใหญ่ ทว่า มีเชลลีกำลังนอนอยู่ข้าง ๆ เขา มือของพวกเขาทั้งสองคนจับกันไว้แน่น

เชลลีดีดตัวขึ้นจากที่นอนเมื่อได้ยินเสียงความวุ่นวาย สีหน้ากระวนกระวายใจผุดขึ้นบนใบหน้าของเธอเมื่อเธอเห็นผู้หญิงคนนั้น “คุณผู้หญิง โปรดอย่าเข้าใจผิดไป...”

แคทเธอรีนถลาเข้าไปตบหน้าผู้หญิงคนนั้นทันที “ฉันสังเกตเห็นความผิดปกติของเธอตั้งแต่วันแรก ฉันจ้างให้เธอมาเป็นพยาบาล และงานนี้ไม่รวมไปถึงการมาหลับนอนกับเขาบนเตียงของเรา”

“ฉันไม่ได้ทำ” เชลลีพูดอย่างจนปัญญา

“เธอไม่ได้ทำอย่างนั้นเหรอ?” แคทเธอรีนโกรธมากจนคุมตัวเองไม่ได้ “เมื่อวานฉันสั่งให้เธอออกไป เธอคิดว่าเธอเป็นคุณผู้หญิงของบ้านหลังนี้จริง ๆ เหรอ? พ่อแม่เธอไม่ได้สอนมารยาทเธอมาเหรอ? เธอรู้หรือเปล่าว่าทำแบบนี้มันน่าไม่อาย?”

“เสียงดัง”

ทันใดนั้นเอง ผู้ชายคนนั้นก็พลิกตัวกลับมาแล้วยันกายลุกขึ้นจากเตียงด้วยท่าทางอ่อนเพลีย โดยความบังเอิญที่ใบหน้าของเชลลีมีน้ำตาอาบแก้ม ทั้งมีรอยมืออยู่บนแก้มของเธอ ในทางกลับกัน ใบหน้าของแคทเธอรีนเต็มไปด้วยความโกรธเคือง เห็นได้ชัดว่าเธอเป็นคนตบหน้าผู้หญิงอีกคน

“แคทเธอรีน คุณทำอะไรของคุณ?”

ฌอนจ้องมองเธอด้วยความโกรธจัด “ดูคุณสิ ระบายความโกรธใส่คนอื่นทันทีที่คุณกลับถึงบ้าน ผมตามใจคุณมากเกินไปหรือไง?”

แคทเธอรีนอึ้งไป

ตามหลักเหตุผลแล้ว เธอต้องปิดหูปิดตาไม่รับรู้เมื่อเห็นผู้หญิงคนอื่นนอนอยู่บนเตียงเดียวกับสามีของเธอทั้งจับมือกันไว้อย่างนั้นเหรอ?

เขาไม่รู้ว่าเธอต้องใช้ความกล้ามากแค่ไหนที่จะเดินเข้ามาในบ้านหลังจากที่ได้รู้ความจริง

เธอกำลังคิดเรื่องอาการป่วยของเขา

เมื่อคิดถึงเรื่องนั้น เธอจึงตัดสินใจเอาชนะอุปสรรคนี้ร่วมกับเขาทั้ง ๆ ที่หัวใจของเธอเจ็บร้าวไปหมด พวกเขาคุยกันได้เมื่อเรื่องนี้ผ่านไป

ในที่สุด ความเกรงอกเกรงใจของเธอก็ไม่จำเป็นอีกแล้ว

“ทำไมเธอมาที่นี่ได้?” เธอชี้ไปที่เชลลี และถามเขาด้วยความคับข้องใจ “เมื่อวานคุณไม่ได้บอกว่าคุณไล่เธอออกไปแล้วเหรอ?”

“ผมจะไล่หรือจ้างเธอกลับมาใหม่ได้ตามที่ผมต้องการ”

ดวงตาของฌอนแดงก่ำ เขาไล่เชลลีออกไปตามที่เธอต้องการ แล้วเธอล่ะ? เธอไปกินไอศกรีมกับเวสลีย์ลับหลังเขา เธอคิดถึงความรู้สึกของเขาบ้างไหมตอนที่เธอไปใกล้ชิดกับผู้ชายคนอื่นในที่สาธารณะ

“ทำร้ายเขางั้นเหรอ?” แคทเธอรีนเยาะเย้ย “ใครทำร้ายใครกันแน่? เขามีฉันอยู่ข้าง ๆ แล้ว แต่เขาก็ยังคิดอยากจะมีเพิ่ม ฉันไม่มีเวลาสำหรับเรื่องไร้สาระแบบนี้ ให้เชลลีดูแลอาการป่วยของคุณไปเถอะ ยังไงฉันก็ไม่ใช่หมออยู่ดี”

เธอสะบัดมือออกจากเขาพลางเดินออกจากห้องนอน โดยทิ้งกระเป๋าเดินทางของเธอเอาไว้เบื้องหลัง

“ผมไม่ให้คุณไป”

เขารีบวิ่งตามไปคว้าข้อมือของเธอเอาไว้ แววตาของเขาดูบ้าคลั่งราวกับสัตว์ป่า “แคทเธอรีน คุณโกหก คุณเกลียดผมเพราะผมป่วยอย่างนั้นเหรอ? ตอนนี้ผมจะบอกคุณให้รู้เอาไว้เลยนะ คุณจะไม่ได้ออกไปจากที่นี่ เว้นแต่คุณจะตาย”

“คุณต้องการอะไรจากฉัน?” เธอรู้สึกหวาดกลัวเมื่อเห็นเขา

“คุณคิดว่าอะไรล่ะ?”

เขาอุ้มเธอพาดบ่าและโยนเธอเข้าไปในห้องใต้ดิน

“ฌอน คุณทำแบบนี้ไม่ได้นะ” เธอรู้ถึงความตั้งใจของเขาทันที และรีบวิ่งออกไปข้างนอก ด้วยตั้งใจจะหนีไป ทว่าเขาไม่ให้โอกาสเธอได้ทำอย่างนั้น เขากระแทกประตูปิดแล้วล็อกจากข้างนอกแทน

“ฌอน ฉันเกลียดคุณ ฉันทำอะไรผิด? ตระกูลฮิลล์ของคุณก็ขังฉันเอาไว้ในห้องใต้ดิน แล้วตอนนี้คุณก็ทำแบบเดียวกัน คุณมันชั่ว!” แคทเธอรีนทุบประตู