คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 461

โอเชี่ยนนิก การ์เด้น

บริเวณใกล้เคียงประกอบไปด้วยบังกะโลและวิลล่า ซึ่งสร้างขึ้นติดกับแม่น้ำเอล์ม มันยังติดกับทะเลสาบ ศูนย์กีฬา และสิ่งอำนวยความสะดวกต่าง ๆ

พนักงานขายพาแคทเธอรีนและเฟรยาตะลอนชมตลอดทั้งบ่าย เมื่อพวกเขากลับมายังสำนักงานขาย ผู้จัดการก็รู้สึกตกใจเมื่อจำแคทเธอรีนได้ เขาจึงรีบแจ้งกับเจ้านายทันที เจ้านายรีบโทรหาเฮดลีย์ แล้วเฮดลีย์จึงส่งข้อความหาฌอน “คุณชายคนโตครับ คุณโจนส์กำลังหาซื้อบ้านอยู่”

ผู้ชายที่กำลังอ่านเอกสารในห้องทำงานขมวดคิ้วเข้าหากัน “เธอกำลังพิสูจน์อะไรของเธออยู่? แค่ทะเลาะกันเล็ก ๆ น้อย ๆ ตอนนี้เธอไม่อยากกลับบ้านแล้วจริง ๆ เหรอ?”

“...”

เฮดลีย์ไม่คิดว่านี่เป็นการทะเลาะกันเล็ก ๆ น้อย ๆ ทว่าเขาควรปลอบใจผู้ชายคนนี้แทนที่จะยั่วโมโหเขาขึ้นมาอีก “บางที... เธออาจกำลังทำการลงทุนอยู่ก็ได้ครับ? คุณผู้หญิงที่ร่ำรวยมากมายต่างก็ทำแบบเดียวกัน”

ใบหน้าที่ตึงเครียดของฌอนผ่อนคลายลง หลังจากที่ลองคิดไตร่ตรองดูแล้ว เขาจึงพูดขึ้น “เพราะภรรยาของฉันอยากจะซื้ออสังหาริมทรัพย์... บอกพวกเขาให้ส่วนลดมากที่สุดให้กับเธอ อืม ส่วนลดสัก 90 เปอร์เซ็นต์”

“...”

มุมปากของเฮดลีย์กระตุกขึ้น “แต่คุณชายคนโตครับ ถ้าคุณทำแบบนั้นคุณผู้หญิงต้องสงสัยแน่ ๆครับ เธออาจจะเปลี่ยนใจที่จะซื้อด้วยซ้ำ”

ฌอนมองเขาด้วยความหงุดหงิด “งั้น 70 เปอร์เซ็นต์ ก็แล้วกัน น้อยกว่านี้ไม่ได้แล้ว”

“อืม… แน่นอนครับ”

เฮดลีย์พูดอะไรไม่ออก นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นเจ้านายพยายามให้ส่วนลดกับลูกค้ามากเกินกว่าที่ควร

...

ที่โอเชี่ยนนิก การ์เด้น

แคทเธอรีนและเฟรยารู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมากหลังจากได้ทัวร์ดูวิลล่า ทว่าสิ่งเดียวที่ทำให้เธอลังเลคือราคา เพราะมันค่อนข้างเกินงบที่เธอตั้งเอาไว้ อสังหาริมทรัพย์ที่ราคาถูกที่สุดของที่นี่ก็มีราคาอย่างน้อยหลายร้อยล้านดอลล่าร์

แคทเธอรีนพูดไม่ออก

เธอรู้สึกราวกับว่ามนต์ความโชคดีได้ถูกร่ายเข้าใส่ตัวเธอ

โชคชะตาของเธอเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นหลังจากที่เธอออกมาจากฌอนใช่หรือเปล่า?

หญิงสาวเดินออกมาจากสำนักงานขายด้วยความงงงวย

เฟรยาก็ไม่ได้ดีไปกว่าเธอนัก “ฉันไม่เคยโชคดีในการซื้ออสังหาริมทรัพย์แบบนี้มาก่อนเลย เธอคิดว่าเป็นไปได้ไหมที่ฌอนจะแอบ...”

“ไม่มีทางหรอก เขาอาจจะกำลังมีความสุขกับช่วงเวลาที่ได้อยู่กับเชลลี เรื่องเดียวที่เขาจะคิดถึงฉันคงจะไม่พ้นเรื่องขังฉันไม่ให้ออกไปไหนได้อีก” หญิงสาวทำหน้ามุ่ย

“ก็ถูกของเธอ บางทีแม้แต่พระเจ้าก็ยังสงสารเธอ ช่างเถอะ กลับไปเก็บของที่โรงแรมกันเถอะ คืนนี้เราไปผับกัน ไปฉลองความโชคดีของเธอสักหน่อย”