คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 478

ฌอนเซียร์รี่ของคุณ...

หญิงสาวสำลักด้วยความตกใจ

“คุณได้รับหรือยัง? นั่นคือชื่อใหม่ในวอทส์แอปของผมเอง” ฌอนจ้องมองเธอ

“คุณมาเล่นตลกอะไรที่นี่อีก?” แคทเธอรีนสับสนไปหมด

“ผมก็กำลังเลียนแบบคุณไง”

“...”

แคทเธอรีนจำได้ว่าเมื่อก่อนตอนที่เธอพยายามจีบเขา เธอทำแม้กระทั่งตั้งชื่อวอทส์แอปใหม่ว่า ‘ฌอนเนอรีน’ ด้วยซ้ำ

เธอเคยไม่รู้สึกอะไรกับเรื่องนี้มาก่อน ทว่าเมื่อจำได้ก็ทำให้ใบหน้าของเธอแดงเห่อขึ้นด้วยความรู้สึกอับอาย

ตอนนั้นเธอเสียสติไปแล้วหรือไง?

“ดูที่ส่วน ‘เกี่ยวกับ’ ของผมสิครับ” ฌอนเตือนเธอ

แคทเธอรีนแตะเปิดขึ้นขณะที่ตัวสั่น [ถ้าการจำคุกตลอดชีวิตคือการรักคุณตลอดไป ถ้าอย่างนั้น ผมก็ยินดีรับโทษ]

ฌอนก้มหน้าลงพลางกระแอม “ชอบไหมล่ะ?”

ในฐานะทนายความ นั่นคือคำสารภาพรักที่โรแมนติกที่สุดเท่าที่เขาจะคิดออก

แคทเธอรีนแตะหน้าผากของเขา

“คุณทำอะไรของคุณ?”

“ตรวจดูว่าคุณมีไข้หรือเปล่า”

สีหน้าของฌอนหม่นลง “พอเลย ผมอดหลับอดนอนทั้งคืนคิดวิธีนี้ขึ้นมา สำหรับคนอย่างผม เวลาแค่หนึ่งนาทีผมก็หาเงินได้ 100,000 ดอลล่าร์ แล้ว”

แคทเธอรีนบ่นในใจ

นี่เขากำลังบอกว่าเขาเสียสละเงินหลายพันล้านดอลล่าร์เพื่อเธออย่างนั้นเหรอ?

“ช่างเถอะ ยังไงคุณก็เป็นภรรยาของผม” ฌอนเก็บกล่องอาหาร “คืนนี้กลับบ้านเร็วหน่อยนะ ผมจะทำอาหารไว้ให้คุณที่บ้าน”

“ขอบคุณค่ะ แต่ไม่ต้อง ฉันมีนัดไปสปากับแชริตี้แล้ว”

แคทเธอรีนเงยหน้าขึ้น เธอเห็นเขาหยิบโทรศัพท์ของเขาออกมา พลางกดเบอร์โทรศัพท์ของร็อดนีย์ เขาเปิดลำโพงโทรศัพท์

เมื่อต่อสายได้แล้ว เสียงของร็อดนีย์ก็ลอดผ่านออกมา “ฌอน ฉันกำลังจะโทรหานายพอดีเลย แคทเธอรีนแฮ็กบัญชีนายหรือเปล่า? ชื่อของนายที่ว่า ‘ฌอนเซียร์รี่ของคุณ’ ทำให้ฉันคลื่นไส้จนอยากจะอาเจียนออกมาตั้งแต่เมื่อคืน”

“...”

มันเกี่ยวอะไรกับเธอด้วย? ทำไมทุกคนถึงเอาแต่โทษเธอ?

เธอจ้องฌอนด้วยความโกรธจัด เมื่อเธอเห็นใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาตึงเครียดและหม่นลง เธอก็รู้สึกอยากจะหัวเราะออกมาแปลก ๆ

“ฉันไม่ได้ถูกแฮ็ก ฉันเปลี่ยนของฉันเอง” ฌอนอยากจะต่อยเขาให้ตายไปเลย “เลิกพล่ามสักที ฉันขอถามนายหน่อยสิ ก่อนหน้านี้นายได้มาที่ฮัดสัน คอร์ปอเรชั่น แล้วมีปัญหากับแคทเธอรีนหรือเปล่า?”

“ผมหญิงคนนั้นนินทาฉันเหรอ? เธอจะหยุด...”

แววตาของฌอนเย็นชาลง “นายพูดอะไรกับเธอ?”

“ฉันไม่ได้พูดอะไร ฉันจำไม่ได้ แต่ฉันเตือนเธอให้เลิกรังแกเชลลี และเธอไม่ควรคิดว่าจะไม่มีใครทำอะไรเธอได้เพียงแค่เพราะเธอเป็นคุณผู้หญิงฮิลล์...”

“ร็อดนีย์ สโนว์...” ฌอนขบกรามแน่นพลางพูดเน้นแต่ละคำ “แคทเธอรีนกับฉันทะเลาะกัน มันก็เป็นเรื่องของเรา นายไม่มีสิทธิ์มาพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ นอกจากนี้ถ้านายเป็นห่วงเชลลีจริง ๆ นายก็มารับเธอไปดูแลได้ตามสบาย”