คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 495

“วันนี้แกมาที่คฤหาสน์ได้หรือเปล่า? องุ่นที่บ้านสุกแล้ว ฉันเลยจะเอาไปให้แล้วไปหาแกด้วย ดูเหมือนว่าแกจะไม่มาหาผู้หญิงแก่ ๆ อย่างฉัน ถ้าฉันไม่ไปหาแกก่อน”

“องุ่นมีประโยชน์ ถ้าผู้หญิงที่กำลังตั้งครรภ์ทานองุ่นมาก ๆ ในอนาคตลูกอาจจะตาโตก็ได้” ฌอนรำพึงรำพันอย่างครุ่นคิด

“อะไร… แกพูดว่าอะไรนะ?” คุณผู้หญิงฮิลล์พูดตะกุกตะกักด้วยความตกใจ

“เป็นอะไรที่ฟังดูเหมือน ผมกำลังจะได้เป็นพ่อคนน่ะครับ” มุมปากของฌอนเหยียดขึ้น น้ำเสียงของเขาเจือด้วยความยินดีเท่าที่รู้สึก ขณะที่เขาพูดต่อ “เด็ก ๆ เป็นฝาแฝดครับ”

“ฌอน ฮิลล์ ทำไมแกถึงไม่แจ้งข่าวสำคัญแบบนี้ให้เร็วกว่านี้?” เสียงของคุณผู้หญิงฮิลล์เกือบทำให้เขาหูหนวก

ฝาแฝด! โอ้พระเจ้า!

ตระกูลฮิลล์ไม่เคยมีฝาแฝดมาก่อน

คุณท่านฮิลล์ที่สวมแว่นสายตายาวอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ก็ลุกขึ้นและหูผึ่งขึ้นมา

“ทำไมผมต้องบอกคุณยายด้วยล่ะครับ? ผมคิดว่าคุณยายไม่ชอบแคทเธอรีนซะอีก” ฌอนนั่งไขว่ห้าง “ถ้าผมบอกคุณยายเร็วกว่านี้ คุณยายก็จะทำให้เธอเจ็บช้ำน้ำใจอีก”

“...”

คุณผู้หญิงรู้สึกเจ็บหัวใจที่ถูกต่อว่าอย่างนั้น “ฉัน... นั่นก็ผ่านมาแล้ว ถ้าเธอตั้งครรภ์ลูกแฝด แน่นอนว่าฉันจะดูแลเธอเป็นอย่างดี ตอนนี้อยู่ที่คฤหาสน์ใช่ไหม? ฉันจะรีบไปหา...”

“เธอไม่อยู่ที่นี่ครับ” จู่ ๆ ฌอนก็อ้ำ ๆ อึ้ง ๆ “เธออยู่ที่โรงพยาบาลครับ ลูกในท้องของเธอเกือบจะแท้ง”

“อะไรนะ? เกิดเรื่องแบบนั้นได้ยังไง? เหลนที่รักของฉันไม่เป็นไรใช่ไหม? ทำไมเธอถึงไม่ระวังแบบนี้ ตอนนี้เธอเป็นแม่คนแล้ว...”

“ไม่ครับ ไม่ใช่ความผิดของเธอ เป็นความไม่ระมัดระวังของผมเอง” ฌอนตอบไม่ชัดเจนนัก

“แกนี่มันใช้ไม่ได้เลย ฉันจะรีบไป”

คุณผู้หญิงฮิลล์วางโทรศัพท์ ไม่ถึง 40 นาทีต่อมา คุณท่านฮิลล์และเธอก็มาถึงที่โรงพยาบาลพร้อมกัน

การมาของผู้อาวุโสทั้งสองทำให้แคทเธอรีนตกใจ

ถึงอย่างไรก็ตาม เธอได้พบกับคุณผู้หญิงฮิลล์เพียงสองครั้ง และคุณท่านฮิลล์เพียงครั้งเดียว แต่ละครั้งที่พบ พวกท่านไม่เคยมีความสุขที่ได้พบเธอเลย

จากนั้นคุณผู้หญิงฮิลล์จึงพูดขึ้นอย่างจริงจัง “ฉันเข้าใจว่าแกเป็นคู่ข้าวใหม่ปลามัน ก็ช่วยไม่ได้ แต่แกต้องคิดถึงลูกในท้องของเธอด้วย ตอนนี้แกนอนด้วยกันไม่ได้แล้วนะ ไม่อย่างนั้นแกจะทำให้เด็ก ๆ ได้รับอันตราย”

“...”

เมื่อแคทเธอรีนรู้สึกตัวในที่สุด ใบหน้าของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดงขึ้นมาทันที

พวกท่านคิดว่าลูกในท้องของเธอ ได้รับการกระทบกระเทือนเพราะเธอนอนกับฌอนอย่างนั้นหรือ?

โอ้ พระเจ้า

ใบหน้าของฌอนเองก็เคร่งขรึมขึ้นไม่ต่างกัน เขาไม่เข้าใจว่าผู้อาวุโสทั้งสองท่านนี้สรุปเรื่องให้เป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร “ไม่ใช่ครับคุณยาย เรา...”

“พอเลย ไม่ต้องพูดแล้ว พรุ่งนี้ตอนที่ออกจากโรพยาบาล กลับไปอยู่ที่คฤหาสน์กับฉัน ฉันจะสั่งให้เชฟที่เก่งที่สุดบำรุงร่างกายของเธอให้กลับมาแข็งแรง นอกจากนี้ อากาศที่คฤหาสน์ก็ดีและเหมาะกับหญิงตั้งครรภ์ที่ดูแลลูกเล็ก ๆ”

คุณผู้หญิงฮิลล์พูดแทรกขึ้น “ฉันจะได้มั่นใจที่ได้เห็นพวกแกสองคนนอนแยกห้องนอนกันด้วย”

“ผมไม่ไปครับ” ฌอนปฏิเสธเรียบ ๆ