คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 503

“เป็นโรงพยาบาลของคุณชายจิวเวลนะครับ ดังนั้น จึงไม่น่าจะมีอะไรผิดพลาด หลังจากนั้น แพทย์จากแผนกนิติเวชจะนำศพไปทำการชันสูตร จะได้รู้แน่ชัดว่าเธอทำศัลยกรรมหรือไม่ครับ”

“เอาล่ะ” ฌอนนวดขมับ “ตามหาคนที่ส่งคนมาที่นี่เมื่อคืนนี้ด้วย”

“มีอะไรให้ตรวจสอบอีก? ดูก็รู้ว่าเป็นแคทเธอรีน โจนส์ จนถึงตอนนี้นายก็ยังช่วยเธออยู่” ร็อดนีย์ตะคอกอย่างไม่พอใจ “ผู้หญิงคนนั้นโหดร้ายเกินไปแล้ว! เชลลีไม่เคยคิดจะยั่วนายเลย แต่แคทเธอรีนก็ยังพยายามหาทุกวิถีทางเท่าที่จะทำได้เพื่อฆ่าเชลลี”

“แคทเธอรีนไม่ใช่คนแบบนั้น” ฌอนค้าน “เธอคงถูกหลอกมา”

“ถึงเธอจะถูกหลอก เธอก็คงโง่เอง เป็นเพราะความใจแคบของเธอ”

“ร็อดนีย์ สโนว์ นายพูดพอหรือยัง?” ฌอนทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว

“ไม่ ฉันไม่พอ ฉันทนมาตลอดเพราะเธอเป็นภรรยาของนาย แต่ฉันไม่อยากทนอีกต่อไปแล้ว” ร็อดนีย์ต่อว่าเสียงดัง

“เลิกทะเลาะกันสักที” เชสเตอร์ลงมาจากรถและได้ยินเสียงพวกเขากำลังทะเลาะกัน

“ฉันไม่สน ฉันจะไม่ปล่อยให้เรื่องนี้เงียบไปแบบนี้ ถึงฌอนจะเลือกปกป้องคนบงการ แต่ฉันจะไม่ให้อภัยเธอ” ร็อดนีย์หันกลับไปหลังจากที่เตือนอย่างเย็นชา

“นายคิดยังไง?” เชสเตอร์เดินมาหาฌอน

“ก็จริงที่แคทเธอรีนหึงเชลลี แต่ฉันไม่คิดว่าเธอจะโหดร้ายมากขนาดนี้” ฌอนขมวดคิ้ว “ถ้าแชริตี้ นีสันไม่พูดว่าเชลลีเป็นตัวปลอม แคทเธอรีนคงไม่สงสัยเธอ...”

“แชริตี้ นีสัน” เชสเตอร์ทำหน้าไม่พอใจ “เธออีกแล้ว”

หลังจากที่นิ่งไป เขาก็พูดขึ้นอย่างเย็นชา “เธอไม่มาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้จะดีที่สุด ไม่อย่างนั้นฉันจะทำให้แน่ใจว่าเธอถึงที่ตาย”

...

ในช่วงบ่าย ผลชันสูตรศพถูกส่งมาให้ฌอน

“คุณชายฮิลล์คนโตครับ ศพที่ถูกไฟคลอกในที่เกิดเหตุได้รับการยืนยันว่าเป็น เชลลี แลงลีย์ ครับ พ่อแม่ของเธอได้รับการตรวจดีเอ็นเอเป็นที่เรียบร้อยแล้วเหมือนกัน และได้รับการยืนยันครับ”

เมื่อเฮดลีย์พูดจบ เขาเห็นฌอนกุมขมับขณะที่ร่างกายของเขาสั่นเทาจากความเจ็บปวด

“คุณชายฮิลล์...”

...

ในคฤหาสน์ของตระกูลนีสัน

แสงแดดอันอบอุ่นสาดส่องลงบนพื้นหญ้าในช่วงบ่าย

โต๊ะขนาดใหญ่ถูกจัดวางไว้ที่ใต้ต้นไม้ยักษ์ในสนามหญ้า บอริส นีสันกำลังเขียนตัวอักษรอย่างผ่อนคลาย ในขณะที่เจนนิเฟอร์ เครเวน ผู้เป็นภรรยาของเขานั่งชงชาให้เขาอยู่เงียบ ๆ

แชริตี้ที่กำลังหิ้วกระเป๋าออกมาจากคฤหาสน์ที่บังเอิญมาเห็นภาพนั้น แววตาของเธอเป็นประกายด้วยความอ่อนโยน

“แชริตี้ ลูกกำลังจะไปบริษัทเหรอ?” บอริสเห็นเธอพลางโบกมือ

“คุณพ่อคะ” แชริตี้เดินมาหา “หนูกำลังจะไปคุยกับประธานฮอลแลนด์ค่ะ”

“ช่างมันเถอะลูก อย่ากดดันตัวเองจนเกินไปเลย ถ้าตระกูลฮิลล์ต้องการจะกำจัดพวกเราจริง ๆ เช่นนั้น พวกเราก็ทำอะไรไม่ได้” บอริสมองเธอพลางพูดอย่างใจเย็น “ถ้าบริษัทจะล้ม มันก็ต้องล้มนะลูก อย่างมากที่สุด เราก็แค่ขายมันไป ไม่สำคัญอะไรหรอก ถ้ายังไงในอนาคตเราจะไปยังเมืองเล็ก ๆ และเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง ตราบใดที่ครอบครัวของเรายังอยู่ด้วยกันครบทั้งสามคน บางครั้งพอพ่อเห็นเด็กสาวอย่างลูกทำงานหนักจนไม่มีเวลาแม้แต่ไปออกเดท แม่ของลูกและพ่อเองก็รู้สึกเหมือนหัวใจแตกสลาย

เจนนิเฟอร์พยักหน้ารับพลางพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “พ่อของลูกกับแม่อายุมากแล้วนะ พวกเราไม่ได้สนใจว่าลูกจะหาเงินได้มากเท่าไร สิ่งที่สำคัญคือลูกได้อยู่อย่างปลอดภัยและมีความสุข”