“ฌอน ฉันเกลียดคุณ” แคทเธอรีนร้องไห้ออกมาทันที
“พักผ่อนให้เพียงพอ ตอนนี้ไม่ต้องกลับไปที่ทำงาน ผมจะจัดทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับฮัดสันแทนคุณจนกว่าคุณจะคลอดลูกทั้งสอง”
ฌอนไม่มีทางเลือกอื่นนอกเสียจากพูดออกมาอย่างลังเลใจเพราะเขาไม่อยากเห็นเธอร้องไห้
หลังจากพูดจบแล้ว เขาหันหลังเดินไปที่ประตู
“หยุดนะ...”
แคทเธอรีนอยากจะตามเขาไป แต่เฮดลีย์มาขวางเธอเอาไว้อย่างช่วยอะไรไม่ได้ “คุณผู้หญิงฮิลล์ครับ คุณเลิกทะเลาะกับคุณชายฮิลล์คนโตจะดีกว่า เพราะคุณ หลัง ๆ มานี้ความสัมพันธ์ของเขากับคุณชายสโนว์ก็ไม่ค่อยดีสักเท่าไร พ่อแม่ของเชลลีถึงกับมาต่อว่าคุณชายที่ทำให้ลูกสาวของพวกเขาต้องตาย ซึ่งนั่นทำให้เขาเจ็บปวด”
แคทเธอรีนหยุดเดินพลางถามขึ้นอย่างไม่อยากจะเชื่อ “เฮดลีย์ ศพเป็นเชลลีจริง ๆ เหรอ?”
“ครับ หมอที่ทำการชันสูตรศพและตรวจดีเอ็นเอทำงานให้พวกเรา ดังนั้นผลการตรวจจึงไม่น่าจะผิดพลาด คุณเข้าใจผิดจริง ๆ ครับคุณผู้หญิงฮิลล์”
เข้าใจผิด
เธอเข้าใจผิดอย่างนั้นหรือ?
คนอื่น ๆ ต่างอ้างว่าแชริตี้โกหกเธอ
แคทเธอรีนรู้สึกเองว่าเชลลีดูคุ้น ๆ โดยเฉพาะที่ดวงตาของเธอ
แล้วทำไมรายงานที่ฌอนได้รับมาถึงมีการพิสูจน์ได้ว่าเธอเป็นเชลลีตัวจริง?
เป็นไปได้ไหมที่รีเบคก้าซึ่งปลอมตัวเป็นเชลลี ได้พาเชลลีตัวจริงกลับมาหลังจากที่รู้ว่าแคทเธอรีนรู้ความจริงแล้ว? ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ถ้ารีเบคก้าปลอมตัวเป็นเชลลี เชลลีก็น่าจะอยู่กับเธอ
หัวใจของแคทเธอรีนกระตุก
ยิ่งแคทเธอรีนคิดเรื่องนี้มากเท่าไร เธอก็ยิ่งคิดว่ามันเป็นไปได้มากขึ้นเท่านั้น เธอรีบโทรหาเฟรยาทันที “ตอนที่เธอไปตรวจดีเอ็นเอเธอบังเอิญเจอใครเข้าหรือเปล่า? เรื่องนี้ถูกเปิดเผยไหม?”
“แชริตี้ลำบากที่สุด เธอต้องติดคุกไปตลอดชีวิตทั้ง ๆ ที่ไม่ได้ทำอะไรเลย” เฟรยาพึมพำ “ขออย่าให้เป็นลินดา ไม่อย่างนั้นฉันจะต้องฆ่าเธอแน่ ๆ”
“ยังไงก็ตาม รีเบคก้าก็ใช้เล่ห์เหลี่ยมหนีเอาตัวรอดไปได้ ฉันไม่รู้ว่าเธอไปอยู่ที่ไหน” แคทเธอรีนพูดพลางยิ้มออกมาอย่างเศร้าใจ
“เรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย”
เฟรยาอยากจะเป็นบ้า
หลังจากที่วางสายแล้ว เธอจึงรีบจองตั๋วเครื่องบินกลับไปยังเมลเบิร์นเที่ยวที่เร็วที่สุด
ทันทีที่เครื่องบินลงจอด เธอได้รับบันทึกการโทรของลินดาจากฟอร์เรส
ไม่นานนัก เฟรยาก็หาสายที่ลินดาได้รับจากแคนเบอร์ราในวันนั้นพบ การโทรเป็นช่วงเวลาสั้น ๆ หลังจากที่เธอได้พบกับลินดาในเช้าวันนั้น มันเป็นตอนที่เธอไปรับผลการตรวจจากโรงพยาบาล
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...